این آتشکده در ده کیلومتری غرب داراب قرار دارد و به سبک چهار تاقی با گنبد ساخته شده است. آوار دیوارهای این آتشکده را تا نصف گرفته است و گنبد آن ریخته است. کنار آتشکده کوه سنگی حفره سیاه و همچنین چشمه طبیعی بزرگی به نام اغلان قز که به معنی دختر و پسر می باشد، قرار دارد.
بنا به روایت مروج الذهب مسعودی این آتشکده به دستور اشو زرتشت بنا شده است. زرتشت به یستاف شاه دستور داد تا آتش مقدس جمشید را بیابد و یستاف شاه آنرا در خوارزم یافت و به دارابگرد آورد و در آنجا آتشکده ای بنا نمود و آتش مقدس را در آن نگه داری و سپس شهر خرم دارابگرد را بنا نمود.
از سال 332 هجری قمری نام آن به آتشکده آذرجو تغییر کرد. همانند همهٔ چهارتاقی‌های روزگار ساسانی دارای پلانی مربعی است. این سازهٔ تاریخی خاموش از لاشه‌سنگ با ملاط گچ دست‌کوب ساخته‌شده‌است. بدنه داخل اثر، گچ‌اندود بوده که پهنای لایه‌های گچی آن 5 سانتیمتر است.
لازم به ذکرست که چهارتاقی‌ها سازه‌هایی بوده‌اند که بیشتر کاربری مذهبی داشته‌اند. آتشکده، سازهٔ زادبومی ایرانی است که اگر به آن توجه شود ارزش آن نمودار خواهد شد.
هرگاه به ارزشمندی آتشکده‌ها پی برده شود، می‌توان امیدوار بود که آتشکده‌ها هم مانند ساختمان‌های دیگر بازسازی شوند و این بخش از معماری ایرانی برای آیندگان به یادگار بماند. درکنار آتشکده آذرجو دو حلقه چاه سنگی دردل کوه تراشیده اند که از آنها به عنوان مخزن آب، برای دو آسیاب که در زیر آن قرار دارد، استقاده می شده است
آدرس: 10کیلومتری غرب داراب ، آتشکده آذرجو
