سمینار علمی مردان نمکی در زنجان برگزار می‌شود

تاریخ خبر : 1392/9/25 – مدیرکل میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری استان زنجان در مذاکره با هیئت آلمانی کاوش در معدن نمک چهرآباد با اشاره به اهمیت یافته‌های علمی و باستان‌شناسی در معدن نمک، گفت: برگزاری سمینار علمی مردان نمکی در معرفی معدن نمک چهرآباد مردان نمکی و توانمندی‌های پژوهشی و باستان‌شناسی استان زنجان در مجامع بین‌المللی نقش به‌سزایی ایفا می‌کند.

به گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)- منطقه زنجان، به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی استان، “یحیی رحمتی” افزود: با توجه به عدم برگزاری سمینار علمی مردان نمکی در اردیبهشت ماه سال‌جاری، مقرر شد بعد از اتمام فصل سوم کاوش در معدن نمک، این سمینار در زنجان برگزار شود.

وی از سرپرست کاوش معدن چهرآباد خواست تا برنامه‌ریزی‌های لازم جهت برگزاری سمینار علمی مردان نمکی در سال 93 را پیگیری کند.

به گزارش ایسنا، مردان نمکی نامی است که به شش مومیایی کشف‌شده در زمستان سال 1372 (1993 میلادی) در معدن نمک چهرآباد استان زنجان داده شد، در میان آن‌ها جسد یک پسر نوجوان نیز وجود دارد. در سال 2008 بهره‌برداری از معدن متوقف شد و جسد ششمین مرد نمکی به دلیل کمبود امکانات لازم برای نگهداری از آن، دست نخورده در معدن باقی ماند.

از میان مردان نمکی یافت شده، سه مرد نمکی مربوط به زمان هخامنشیان (حدود 400 پیش از میلاد) و دو مرد نمکی دیگر نیز مربوط به اواخر دوران ساسانی (حدود 400 تا 600 میلادی) هستند.

کشف نخستین مرد نمکی

زمستان سال 1372، معدن‌کاران به‌هنگام خاکبرداری و استخراج نمک از معدن زیر تپه‌های این منطقه، با نیم‌تنه‌ی یک جسد روبه‌رو شدند. این جسد دارای ریش و موی بلند و حلقهٔ گوشواره‌ای از جنس طلا در گوش چپ بود. جسد مزبور در اواسط یکی از تونل‌های معدن، که حدود 45 متر طول داشت، به‌دست آمد. از تاریخ 6 اسفند 1372، کاوش‌ها در این منطقه آغاز شد. درپی کاوش‌ها؛ یک ساق پا درون چکمهٔ چرمی، سه قبضه چاقو، شلوارک، شی نقره‌ای، قلاب سنگ، قطعات طناب چرمی، سنگ ساب، یک عدد گردو، قطعات سفال و چند تکه پارچه منقوش و قطعات خردشده استخوان نیز پیدا شد. باستان شناسان در مورد ظاهر این پیکر گفته‌اند احتمالاً مرد نمکی از طبقه اشراف و شاهزاده‌ها بوده‌ است، زیرا بر روی لباس او جواهرات و زیورآلاتی پیدا شده که مخصوص این طبقه بوده، و همچنین آنها این فرضیه را مطرح کرده‌اند که این مرد یا در حال فرار به غار پناه برده یا در جنگی از میدان گریخته و به غار پناه آورده و آنجا فوت کرده و موریانه‌ها پیکرش را، که از نمک پوشیده بوده، خورده‌اند.

کشف دومین مرد نمکی

با وجود کشف استثنایی مرد نمکی شماره یک در سال 1372 تلاش چندانی برای تعطیل کردن استخراج مکانیکی و لغو بهره‌برداری از معدن صورت نگرفت. پاییز 1383 معدنکاران در حین کار با بولدوزر دوباره با بقایای اسکلت انسانی برخورد کردند که به‌دلیل کار با بولدوزر تا حد زیادی متلاشی شده بود و با جستجوی معدن‌کاران در میان خاک‌های آشفته علاوه بر جمع‌آوری قسمت‌هایی از بقایای انسانی تکه تکه شده، شماری اشیا به دست آمد که توسط بهره بردار به اداره میراث فرهنگی و گردشگری استان منتقل شد. بررسی‌های نخستین بر روی بقایای انسانی که پس از انتقال به میراث فرهنگی، مرد نمکی شماره 2 نامگذاری شد، نشان داد که این بقایا متعلق به مردی میانسال با میانگین قد حدود 180 سانتی‌متر بوده که در جریان ریزش دیواره‌ها و سقف تونل کشته شده است.

از جمله اشیایی که همراه این مرد نمکی یافت شد می‌توان به تکه سبد و میخ‌های چوبی، طناب‌های گیاهی و منسوجات اشاره کرد.

کشف اتفاقی مرد نمکی شماره 2 و مجموعه‌ای از اشیاء موجب از سرگیری پژوهش‌های باستان‌شناسی در معدن نمک چهرآباد پس از گذشت 11 سال شد. بنابراین کاوش در معدن با وجود شرایط آب و هوایی نامناسب و دشوار در دی‌ماه 1383 به منظور نجات بخشی آثار و بقایای باقی مانده آغاز شد.

کشف سومین مرد نمکی

مرد نمکی شماره 3 همچون مرد نمکی 2 به صورت اتفاقی و طی کار باطله‌برداری بولدوزر توسط معدن‌کاران در سال 1383 کشف شد. به‌دلیل سقوط یک صخره بسیار بزرگ نمک بر روی مرد نمکی شماره 3 و همچنین کشف آن توسط بولدوزر، این جسد نیز به صورت متلاشی شده و تکه تکه به دست آمد. آنچه که مرد نمکی شماره 3 نامیده شد در واقع بقایای استخوان، لباس و قسمت‌هایی از بافت نرم فردی بود که همچون معدنچیان دیگر بر اثر ریزش تونل و سقوط یک سنگ چند تنی روی او کشته شده بود.

کشف چهارمین مرد نمکی

مرد نمکی شماره 4 سالم‌ترین و کامل‌ترین جسد نمکی به دست آمده از معدن چهرآباد است و به رغم آسیب دیدگی به هنگام مرگ تقریباً بیشتر قسمت‌های بدن این مومیایی سالم باقی مانده است. این جسد شامل مجموعه‌ای از استخوان‌ها و بافت نرمی است که بر اثر از دست دادن آب بدن کاملا خشک شده است.

بر اساس پژوهش‌های انجام گرفته مشخص شد این مومیایی طبیعی، پسر جوانی بوده که به هنگام مرگ حدود 16 سال داشته است. قد این مومیایی 170 تا 175 سانتی‌متر و بر گوش‌هایش حلقه فلزی دیده می‌شود، موهای سر وی کوتاه، به رنگ خرمایی و همراه این مومیایی اشیای جالب توجهی نیز کشف شد. یکی از این اشیا چاقوی فلزی با دسته استخوانی است که در غلافی چرمی به کمربند پارچه‌ای این مومیایی بسته شده است و از اشیای دیگر می‌توان به دو کوزه کوچک سفالی سالم اشاره کرد.

از ویژگی‌های بسیار مهم این مومیایی طبیعی، لباس کامل است که بر تن او دیده می‌شود، این لباس از بالاپوشی بلند، یک شلوار و کفش چرمی تشکیل شده است.

کشف پنجمین مرد نمکی

این مومیایی طبیعی نیز در کاوش فصل دوم در حالی یافت شد که به جز سر بقیه قسمت‌های بدن زیر صخره و سنگ‌های آواری بزرگ قرار گرفته بود. شکل جسد نشان می‌داد که این شخص نیز همچون نمونه‌های پیشین بر اثر حادثه‌ای که منجر به تخریب و ریزش تونل گردیده، کشته و مدفون شده است.

بر خلاف مرد نمکی شماره 4 بیشتر بافت بدن مرد نمکی شماره 5 پوسیده و از بین رفته بود و بافت نرم فقط در قسمت‌هایی کوچک از دو دست، پاها، بخش‌هایی از صورت، سینه و لگن باقی مانده بود. موی سر جسد به شرایط محیطی که مرد نمکی در آن قرار گرفته بر می‌گردد، کم بودن میزان نمک در این محیط نفوذ آب از بالای کوه به این بخش از معدن از دلایل اصلی پوسیده شدن زیاد مرد نمکی شماره 5 است.

کشف ششمین مرد نمکی

ششمین مرد نمکی با آغاز فصل سوم کاوش در خرداد 1386 براثر بارندگی‌ها و شستشوی نمک، پس از حدود 40 سانتی‌متر حفاری در نزدیکی محل کشف مرد نمکی شماره 2 پیدا شد، اما به علت نبود مجوز حفاری و مشکل در نگهداری، این جسد تاکنون درون نمک باقی مانده است. جمجمه ششمین مرد نمکی مربوط به دوره ساسانی است.

محل نگهداری

پیکر نخستین مومیایی در معدن نمک چهرآباد واقع در یک‌ کیلومتری جنوب روستای حمزه‌لو در ناحیه‌ی غرب شهرستان زنجان پیدا شده‌ است. سر و پای چپ یکی از این مردان در موزه‌ی ایران باستان تهران قابل بازدید است. جسد سه تن دیگر از مردان نمکی در عمارت ذوالفقاری شهر زنجان نگهداری می‌شود.