دبیرکل شورای جهانی سفر و توریسم “دیوید اسکاوسیل” با انتقاد از وزیران گردشگری کشورهای گروه 20 گفت:« مسافر و گردشگر یک مشتری است بنابراین باید با مسافران و گردشگران به عنوان مشتری رفتار شود نه به عنوان مجرم.»
وی خطاب به وزیران شرکت کننده از کشورهای 20، از آنان خواست تا اخلاق مشتریگرایی را در همه حوزه‌های گردشگری و سفر از صدور ویزا گرفته تا تسهیلات مرزی مراعات کنند تا از این رهگذر بتوانند از منافع اجتماعی و اقتصادی بالقوه درصنعت سفرو گردشگری بهره مند شوند.
او یادآور شد که سیاستهای تشویقی از سوی دولت‌ها برای ایجاد تسهیلات بیشتر در نواحی مرزی و تاثیرآن بر ایجاد اشتغال و فرصت‌های لازم برای رشد اقتصادی کاملا اثبات شده است و از همین روست که درقلب تلاش‌های جاری در صنعت گردشگری جای داشته است.اعمال سیاست‌ها ورویکردهای بهتر درصدور ویزا یک اقدام برد برد است که نه تنها برای ما به عنوان فعالان صنعت گردشگری، بلکه برای همه کسانی که نگران کسب و کار و رونق بازار، توسعه و امنیت اقتصادی هستند، اهمیت دارد.
اوتاکید کرد که مسافرانی که علاقمند به بازدید از یک کشور برای مدتی کوتاه هستند، درواقع به ثبات و تداوم بازار اشتغال و رشد اقتصادی کشورها کمک می‌کنند بنابراین باید مورد حمایت و استقبال قرار گیرند.
او همچنین یادآور شد که موضوع تسهیلات ویزا در18 ماه گذشته، بخش بسیار مهمی از تحقیقاتی است که به طور مشترک ازسوی سازمان توریسم جهانی و شورای جهانی سفر و توریسم صورت گرفته است.
اسکاوسیل 5 گام بزرگ را درراستای توجه دولت‌ها به صنعت گردشگری مورد توجه قرار داد واز دولت‌ها خواست که در اعمال سیاستهای صدور ویزای خود آن را مورد توجه قرار دهند:
نخست اینکه مسافر مشتری است نه مجرم بنابراین باید تامین خدمات منصفانه طبق اخلاق مشتری مدارانه برای تامین نیازهای آنان در تمام مراحل و فراینده‌های صدور ویزا و مهمان پذیری مورد توجه قرار گیرد.
دیگر آن که فناوری‌های نوین دردنیای امروز پاسخ مناسبی برای بسیاری از مشکلات را ارائه کرده است بنابراین سرمایه گذاری در بخش سیستم‌های هوشمند که بتوانند ضمن تامین امنیت گردشگر خدمات مناسب را دراختیار آنان قرار دهد، خود یک موقعیت برد برد برای هر دو طرف یعنی مسافرو کشور میزبان است.
سوم اینکه صنعت گردشگری خود نیز می‌تواند در تامین این تسهیلات موثر باشد. زیرا کمپانی‌های سفرو گردشگری اغلب مشتریان خود را می‌شناسند و می‌توانند با بهره گیری از متخصصان و توسعه راه حل‌های مختلف آنان را مدیریت کنند.
چهارم این که گام‌های کوچک می‌تواند دراین راستا بسیار مفید باشد. تغییرات تدریجی که بخش‌های ویژه یا کشورهای مختلف را تحت پوشش قرار می‌دهند می‌توانند باز تعریف و سنجش شوند و درصورت تکمیل این طرح‌ها اعلام عمومی شوند.
گام پنجم نیز شفافیت و نیز موقع شناسی به عنوان یک اقدام کلیدی است . تمام فرایند‌ها دراین زمینه باید شفاف وغیر بورکراتیک و درعین حال قطعی و معقول باشند.
