این پل در روستای بلوردکان ( بلار دکان ) از توابع دهستان لات لیل، بخش اتاقور شهرستان لنگرود و در 12 کیلومتری جنوب غربی شهر املش و ارتفاع 45 متری از سطح آب های آزاد جهان بر روی دو رودخانه سیاهرود و زیل بره واقع شده است. آب سیاهرود از مغرب و آب زیل بره از شمال غربی روستای بلوردکان جاریست که در زیر این پل به هم می پیوندد . این پل بر سر یکی از مسیرهای راه شاه عباسی که از املش به قزوین کشیده شده بود قرار گرفته، این راه کاروان رو و پر رفت و آمد املش را به نقاطی همچون کهلستان ، لات لیل ،گرسک ، بلوردکان ، هلودشت ، میان لنگه ، اسماعیل آباد و در نهایت قزوین متصل می نمود.
این راه در گذشته بسیار حایز اهمیت بوده، بطوریکه در فاصله140 متری این پل بقایای کاروانسرایی مشاهده می شود که ظاهراً به امر شاه عباس ساخته شده است و ابعاد هر ضلع آن تقریباً به 40 متر می رسد .
این پل دارای یک دهانه ی بزرگ و دو دهانه ی کوچک در طرفین بوده که در حال حاضر یک دهانه کوچک آن باقی مانده است . و بقیه آن تخریب شده است که طول آن 50 متر و عرض آن 5 متر بوده است . ( ستوده صفحه 341 ) لازم به یادآوری است که قدمت این پل به دوره ی صفوی بر می گردد .
ویژگی های ساختاری و کالبدی پل بلوردکان :
از این پل در حال حاضر یک چشمه کوچک و قسمتی از سک پایه که آن نیز تخریب شده ، باقی مانده است . طاق این پل دارای خیز که ارتفاع آن از نوک جناق تا کف، 20/4 متر و عرض آن 70/3 متر است . طول باقی مانده پل 15 متر و گذرگاه آن نیز 5 متر است و ارتفاع جانپناه آن یک متر و قطر آن 60 سانتی متر است .
دهانه طاق را ابتدا با آجر و گچ بنا، و بالای آن را با سنگ ، گل و آهک پر کرده اند و برای چیدن دیوارهای داخلی بعد از سه یا چهار ردیف آجر ، یک ردیف قلوه سنگ رودخانه ای چیده اند که این امر شاید به دلیل کمبود مصا لح و صرفه جویی در بکار بردن آجر بوده است . اما دیوارهای بیرونی را تماماً با آجر کار کرده اند . در قسمت غربی دهانه ی باقیمانده ، بقایای پل به ابعاد 160× 80 با پهنای 870 سانتیمتر و ارتفاع یک متر و طول 60/3 متر مشاهده می شود. پایه این پل جهت استحکام بیشتر با قلوه سنگ های رودخانه ساخته شده است.
مصالح به کار رفته عبارتند از : قلوه سنگ در پایه ها ، آجر در ابعاد 5×20×20 سانتی متر و ملات ساروج .
با توجه به مصالح به کار رفته که تلفیقی از آجر و سنگ است ، زیبایی خاصی به بنا بخشیده .این نوع معماری را می توان مختص منطقه دانست . این بنا به شماره 10 786در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
