در قمست جنوب شرق شهر گیوی سفلی و در تراس رودخانه ی گیوی چایی و در میان باغ های ساحل رودخانه، داش حامامی واقع شده است. حمام مذکور در دامنه ی کوه و به صورت غاری است که از یک فضای مستطیل شکل به ابعاد تقریب ٤ × ١٠ متر تشکیل شده که در دل یک صخره طبیعی کنده شده است. محلی که حمام در آن ایجاد شده، در اصل یک چشمه بوده که با گسترش محدوده ی جشمه و ایجاد سکو و یک حوضچه مرکزی با کنده کاری در بستر سنگی تبدیل به فضایی جهت استحمام شده است.
آب این حمام از سه نقطه تامین می شود که درجه حرارت های هر کدام با دیگری فرق می کند. در دو گوشه ی شمال شرقی و شمال غربی حمام حوضچه های کوچکی با ابعاد حدود نیم در نیم متر ایجاد شده که آب آن تراوش شده از دل دیواره ی سنگی ابتدا در این حوضچه ها جمع شده و سپس وارد حوض مرکزی می شود.
وسط دیواره ی شرقی حمام نیز سومین سرچشمه ی آب حمام می باشد که سردتر از دو سرجشمه ی دیگر است. گرمترین آب جشمه ی حمام بیشتر از ٣٠ درجه ی سانتیگراد دما ندارد. با این همه استحمام با آن بسیار آرام بخش و دلچسب می باشد.
در رابطه با تاریخ احداث این حمام اطلاع دقیقی در دست نیست. آن چه که مسلم است این که این حمام ابتدا چشمه ای بوده که آب آن بیشتر مصرف شرب داشته است.
با کنکاشی در آثار جغرافی نویسان و مورخان دوره ی اسلامی به خصوص حمداله مستوفی که در قرن هشتم هجری می زیسته، می توان گفت که داش حامامی در آن دوره وجود نداشته است. چرا که حمداله مستوفی از سمت فیروز آباد وارد شهر گیوی شده و به سمت خلخال رفته است، اطلاعات دقیقی از آثار و مناظر طبیعی منطقه به دست می دهد و ایشان از غار بوزلوق و آبگرم ایستی سویی نام می برد که در دره کویی واقع هستند و می گوید: “در ولایت بحدود دیه کویی، دره است به طرف آفتاب، روی آن دره چشمه است که آبش تابستان یخ می بندد و بر طرف قماه چشمه ی دیگری است که در آبش بیضه می پزد. ولی هیچ اسمی از داش حامامی نمی کند. این مسئله نشان می دهد که حمام در آن دوره هنوز احداث نشده بوده و به احتمال زیاد این حمام بعد از دوره صفوی در محل فعلی و در دل صخره ی طبیعی کنده شده است.”
در ٥٠ سال اخیر تغییراتی در بخش های ورودی حمام ایجاد شده به خصوص در هنگام احداث راه گیوی ـ خلخال در اثر ریزش کوه، قسمت های ورودی حمام تخریب شد که توسط اهالی محل با مرمت بخش های فرو ریخته با استفاده از مصالح سیمان و سنگ و با ایجاد طاق سنگی و با نصب در فلزی به شکل امروزی درآمده است.
داش حامامی بنایی منحصر به فرد است که در مکانی با مناظر طبیعی زیبا و شگفت انگیز واقع شده است. این محل می تواند یکی از قطب های جذب گردشگر در شهرستان کوثر باشد. اما به جهت تبدیل شدن این مکان به مناطق نمونه گردشگری لازم است اقدامات زیر صورت پذیرد: ١ ـ ابتدا ضروری است که باغ های اطراف بنا خریداری شده و محوطه سازی اطراف بنا به نحو احسن انجام پذیرد. ٢ ـ راه دسترسی خاکی و نا مناسب فعلی در ساحل رودخانه گیوی چایی زیر سازی شده و آسفالته شود. ٣ ـ قسمت های الحاقی متاخر و غیر اصولی به بنا که سنخیتی با اصل آن ندارد، تخریب شده و مرمت علمی گردد. ٤ ـ استخرهای مدرن و با امکانات کافی در کنار حمام قدیمی ایجاد گردد.
تله کابین از هدف هایی است که برای این پروژه در نظر گرفته شده است.
