یکی از عواملی که دانشمندان، آن را مقصر خودکشی وال ها اعلام کرده‌اند، زباله‌های سرگردان اقیانوس‌هاست که در نهایت از معده این حیوانات سردرمی‌آورد و فیزیولوژی بدن آنها را به‌هم می‌زند.
به گزارش به نقل از روزنامه وقایع اتفاقیه، این یکی از قدیمی‌ترین معماهای طبیعت است: آیا وال‌ها یا دلفین‌ها مانند انسان آن‌قدر باهوش هستند که غم و غصه را درک کنند و دست به خودکشی بزنند؟ در آخرین مورد از خودکشی دسته‌جمعی وال‌ها، صدها عدد از آنها در سواحل نیوزیلند به دام افتادند. توالی این اتفاق، مسئله را به موضوعی مهم تبدیل کرده و دانشمندان نظریه‌های متفاوتی درباره آن دارند. یکی از این مقصرها، خورشید اعلام شده است. به گفته آنتی پولکینن، از مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا، نظریه‌های مختلفی درباره به‌گل‌نشستن این جانداران وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آنها، مختل‌شدن امواج مغناطیسی‌ای است که دریافت می‌کنند زیرا این جانداران برای مسیریابی به میدان مغناطیسی متکی هستند.
دانشمندان سال‌ها به‌دنبال توضیح این رویداد ناراحت‌کننده بودند و مداخله تجهیزات مدرن از جمله سیستم‌های سونار با فرکانس پایین را که مورد استفاده نیروی دریایی ارتش آمریکا قرار دارد، عامل آن می‌دانستند اما اگرچه این تجهیزات می‌توانند باعث گیجی وال‌ها یا دلفین‌ها شوند اما به‌تنهایی قادر نیستند که این جانداران را در سواحل دریاها به دام بیندازند؛ ازاین‌رو، محققان به جست‌وجوی پدیده‌ای پرداختند که تأثیر همگانی‌تر و وسیع‌تری نسبت به فعالیت‌های انسانی داشته باشد و در نهایت به فعالیت‌های خورشیدی و اثر آن بر میدان مغناطیسی زمین رسیدند.
عامل دیگری که دانشمندان، آن را مقصر اعلام کرده‌اند، زباله‌های سرگردان اقیانوس‌هاست که در نهایت از معده این حیوانات سردرمی‌آورد و فیزیولوژی بدن آنها را به‌هم می‌زند.
درک‌کردن عمیق احساس درد باعث می‌شود که این حیوانات به‌سمت آب‌های گرم‌تر ساحل روی بیاورند و در نهایت به گل بنشینند. دلیل هرچه باشد، فعلا راه مقابله‌ای با آن نیست و تنها راه نجات، ان‌جی‌اوها و فعالان محیط‌زیستی هستند که دسته‌جمعی برای نجات وال‌های به‌گل‌نشسته تلاش می‌کنند. آنتونی فلپس، عکاس رویترز، این عکس را در سواحل گولدن‌بی نیوزیلند برای رویترز برداشته است.
