تمرینی برای زیستن

تحرک و جنب و جوش، از اصول مهم حیات و هستی می باشد. از طبیعت می توان آموخت که اگر هر چیز راکد بماند، تباه می شود. رودخانه ای که از جریان باز می ماند، خشک و فاسد می گردد. این مثال در مورد آدم هایی که از تحرک دست می کشند نیز صدق می کند که چگونه از لحاظ روحی یا جسمی، راکد و تباه می شوند. ورزشکارانی که به ورزش های تن به تن می پردازند، از این نکته آگاه اند که بازیکنانی که آرام در نقطه ای می ایستند، بیش تر مورد هجوم و آسیب قرار می گیرند. آن هایی که به کسب و کار و داد و ستد مشغول اند، این را می دانند که اگر جریان معامله متوقف شود، کارشان تمام است. البته برای نفس تازه کردن، باید لحظه ای وقفه و استراحت داشت ولی پیام اصلی، این است که هیچ گاه از تحرک و جنت و جوش، دست نکشیده و پیش بروید و بیاموزید.
آمار نشان می دهد میانگین عمر سالخوردگان بعد از دوران بازنشستگی، بسیار پایین است و به عبارتی دیگر، تا زمانی که انسان به کار مشغول می باشد، عمرش طولانی تر می شود. اگر با پیرمردی 94 ساله به گفت و گو بنشینیم و راز طول عمر او را بپرسیم، اغلب، این جواب را خواهیم شنید که «من در تمام این مدت، دست از کار نکشیدم و همین باعث شد جسم و روحی سالم داشته باشم.»
پاداشی که از کار و فعالیت خود به دست می آوریم، این است که در هنگام فعالیت و کار، فرصت پرداختن به دلهره ها و اضطراب های شخصی را نداریم. در فعالیت و جنب و جوش ما، شادی نهفته است. اصل «جنب و جوش و حرکت» ما را از دلواپسی ها و اختلال های فکری و جسمی جدا می سازد و شادمانی و نشاط را برای مان به ارمغان می آورد.
اگر از چیزی استفاده نکنیم، آن را از دست می دهیم؛ این اصل به خصوص در مورد وضع جسمانی ما صدق می کند. فرض کنید که تصمیم می گیرید مدت 3 سال روی صندلی چرخ دار بنشینید و هیچ تحرکی نداشته باشید. در آن صورت پس از گذشت آن مدت، وقتی می خواهید از صندلی پایین بیایید، با شگفتی در می یابید که قدرت تحرک خود را از دست داده و حتی قادر به راه رفتن هم نیستید.
این مثال در مورد هر مهارتی، صادق است. هر نوازنده ی ماهری، اگر به مدت 12 ماه، نواختن را کنار بگذارد، مدتی طول خواهد کشید تا باز بتواند به مهارت و استادی سابق، سازش را به صدا در آورد. به این ترتیب، ناچاریم همواره خود را مشغول به کار سازیم یا به عبارتی پیوسته در حال تمرین زیستن باشیم.
هنگامی که به آموختن می پردازید و بر دانش و معلومات خود می افزایید، احساس می کنید از شهامت و شجاعت بیش تری برخوردار شده اید و در ضمن افکار منفی و نگران کننده را از سر رانده اید. هیچ کس نمی تواند با پناه بردن به رختخواب و در را به روی خود قفل کردن، شهامت و دلیری خویش را نگاه داشته و آن را پس انداز کند! هنگامی می توانیم به قدرت و جرأت خود پی ببریم که وارد آوردگاه زندگی شده و به مصاف مشکلات و ناملایمات برویم.
باید ذهن خود را همواره در حال خلاقیت و باروری نگاه داریم. هیچ دلیلی وجود ندارد که با مرور خاطرات گذشته، خود و به ویژه نیروی فکری خویش را ناتوان تر و ضعیف تر از پیش احساس کنیم.
این قاعده را در مورد پول نیز می توان به کار گرفت. پول را باید به کار انداخت و از آن استفاده کرد و بهره ی لازم را به دست آورد. پول، نیاز به گردش دارد. کسانی که ثروتی سرشار و پولی هنگفت دارند، به طور معمول سرمایه ی خود را راکد نگذاشته اند.
نظام گیتی، ما را تشویق و ترغیب به کار و فعالیت می کند. با کار و تمرین، می توان بر دانش و معلومات خود، افزود و از آن بهره برد.
منبع: «خوب چون زندگی، شاداب چون طبیعت» «اندرو متیوس»
منبع: نشریه شادکامی و موفقیت-ش67.