لابد شنیده اید که فلانی آدم آویزانی است؛ یعنی همیشه محتاج توجه، بخشش، محبت یا حتی پول و امکانات دیگران است. خدا نکند همسر کسی چنین خلق و خویی داشته باشد، چون کار از عشق و عاشقی به کینه و نفرت کشیده می شود. بر خلاف تصور بعضی که عزت نفس یا همان مناعت طبع را شکلی از غرور تعبیر می کنند و معتقدند این حس یا خصوصیت رفتاری یکی از دلایل ایجاد مشکل در روابط زناشویی است، عزت نفس رفتاری است که دقیقاً باعث استحکام روابط زناشویی می شود.
همانطور که هر بیماری علائمی دارد، بیماری آویزان بودن یا کمبود عزت نفس هم نشانه هایی دارد.
خواهش های مکرر!
هر چند بعد از شروع زندگی مشترک یا حتی در دوران آشنایی انتظاراتی در طرفین ایجاد می شود (مثل خرید هدیه، بودن در کنار هم، پاسخ گفتن به نیازهای عاطفی و...)، اما خواستن و به زبان آوردن این خواسته ها به شکل مکرر و با اصرار، نشان دهنده ی کمبود یا نبود مناعت طبع است.
شک می کنم پس هستم!
وقتی عزت نفس مان را از دست می دهیم یا اصلاً این ویژگی رفتاری را نداریم، دائماً به همه ی رفتارهای طرف مقابل شک می کنیم. برای برطرف کردن این شک و تردید هم مدام او را سوال پیچ می کنیم.
دو دو تا گاهی پنج تا گاهی کمتر!
اگر در مقابل هر کار یا محبتی که برای طرف مقابل انجام می دهیم، انتظاراتی داشته باشیم و حسابگری کنیم، مطمئن باشیم، مناعت طبع مان را فراموش کرده ایم.
ایستادن روی خط مرز!
روانشناسان عقیده دارند بسیاری از اختلافات زناشویی، ناشی از بی توجهی به حریم شخصی طرف مقابل است. این حریم باید محترم شمرده شود. زن یا شوهری که مناعت طبع ندارد، با حضور دائمی اش، چه به صورت فیزیکی و چه با تلفن کردن های مکرر یا هر شیوه ی دیگر، آرامش طرف مقابل را بهم می زند.
حساب واقعاً حسابه!
وقتی مناعت طبع از وجودمان پر می کشد، حیب های مان از هم جدا می شود و تو و منی وارد زندگی می شود.
نسخه ی اولیه برای درمان!
درست است که از قدیم گفته اند: «درخت تلخ، بر شیرین نیارد!» اما شاید با پیشرفت علم، این روزها بتوانیم جوری خودمان را تغییر بدهیم، مثلاً با عمل کردن به این نسخه: چوب خط را دور بیندازد! برای نشان دادن محبت مان به طرف مقابل، چوب خط نگذاریم. اما به پای او هم نیفیتم. مثلاً اگر برای همسرمان هدیه یی می خریم، انتظار تلافی با خرید هدیه یی به همان ارزش را نداشته باشیم. اما اگر با بی توجهی او روبه رو شدیم، شیوه ی نشان دادن علاقه مان را تغییر بدهیم. به این ترتیب، نه دچار افسردگی ناشی از بی توجهی همسرمان می شویم و نه اینکه با تکرار محبت مان به همان روش، احساس می کنیم خوار و ذلیل شده ایم.
عزت نفس رفتار مثبتی است که اولاً باعث سلامت روحی، روانی خودمان می شود چون به پای طرف مقابل نمی افتیم و با رفتار عاقلانه و منطقی مان خوار و ذلیل نمی شویم؛ در ثانی این مناعت طبع، ارتباط سالم، منطقی و محترمانه یی را بین ما به وجود خواهد آورد.
اینجا اتاق من است؛ اول در بزن!
همانطور که دوست داریم خلوت و آرامش مان بهم نخورد، برای همسرمان هم احترام قائل شویم و با رفتارمان خلوت او را بهم نزنیم؛ حتی اگر خیلی احساس تنهایی کردیم. یکی از نشانه های عزت نفس، محترم شمردن خلوت و آرامش طرف مقابل و احترام گذاشتن به خواسته ی اوست. اگر زمانی که همسرمان برنامه یی دارد و نمی تواند در کنار ما باشد، ما هم برنامه ریزی کنیم و آن ساعت ها را در منزل نباشیم یا باشیم و به کارهای شخصی و مورد علاقه مان بپردازیم، دیگر مشکلی پیش نخواهد آمد.
چرا عاقل کند کاری...؟
حتماً برای همه ی ما اتفاق افتاده که از رفتار، گفتار یا اعتراض زیادی، اصلاً خوش مان نیامده است. حتماً هم یادمان نرفته که چه واکنشی به این رفتارهای ناخوشایند نشان داده ایم. به عقیده ی روانشناسان هر چقدر عزت نفس ما پایین تر باشد، به همان نسبت به آنچه آزارمان می دهد، واکنش های تندتر و غیر منطقی تر نشان می دهیم. در واقع مناعت طبع، بلندنظریی به فرد می دهد که مانع از بروز واکنش های نامناسب در مقابل ناملایمات می شود. بنابراین به جای جر و بحث می توانیم خیلی راحت از همسرمان گله کنیم و از او درباره ی رفتارش توضیح بخواهیم یا با یک تذکر آرام، اما مؤثر او را متوجه اشتباهش کنیم.
من گدا نیستم!
خیلی از ما، متر و معیارسنجش عشق و محبت همسرمان را میزان و نحوه ی پاسخ گفتن او به نیازهای مادی و گاهی معنوی غیر منطقی مان می دانیم. مثلاً منتظریم او به جای اینکه به کارهایش برسد، همیشه پیش مان باشد. این توقع نه تنها کاملاً غیرمنطقی است، بلکه در طرف مقابل احساس اسارت و انزجار ایجاد می کند. بدتر از همه، اینکه این خواسته ها را دائماً تکرار کرده و از همسرمان محبت گدایی کنیم. یادمان باشد نیازی که به دنبال درخواست، آن هم درخواست مکرر برآورده شود، از روی عشق و علاقه نیست و به دلیل ترس یا اجبار برآورده شده است؛ بنابراین اجازه بدهیم هر کس محبتش را آنطور که بلد است، به ما نشان بدهد. شاید اصلاً علاقه یی به ما ندارد و به اجبار در کنار ماست.
ماشین حساب را خاموش کن!
یکی دیگر از نشانه های مناعت طبع، اشتراک اقتصادی است؛ به ویژه اگر زن هم شاغل باشد. اگر زن و مردی از عزت نفس برخوردار باشند، به جای جدا کردن حساب زندگی شان از هم، حساب شان را مشترک می کنند، اما آقایان محترم یادشان باشد، بهتر است برای همسرشان حق داشتن حسابی جدا را در نظر بگیرند و او را مجبور به خرج کردن درآمدش در منزل نکنند. با این کار، مطمئن باشید همسرتان با کمال میل، کمبودهای زندگی را با درآمدش جبران خواهد کرد.
کی گفته تو مهمی؟
بی توجهی به توانایی ها، تشویق و تعریف نکردن از طرف مقابل، بی توجهی به خواسته های او به عمد، نشان دهنده ی مناعت طبع پایین ماست، چون دوست نداریم یا نمی خواهیم توانایی های همسرمان را ببینیم و جدی بگیریم.
همه پرسی خانوادگی!
خودرأیی، تصمیم گیری بدون مشورت، تکروی و... نه تنها نشانه ی مناعت طبع و اعتماد به نفس بالا نیست، بلکه به عکس، نشان دهنده ی کمبود این ویژگی های رفتاری است و از طرفی نشان می دهد که با تنگ نظری می خواهیم همه ی کارها را به نام و با تلاش خودمان ثبت کنیم و اصلاً به حضور و نظر طرف مقابل اهمیت ندهیم. تصمیم گیری های دو نفره را از همین حالا شروع کنیم.
منبع: 7 روز زندگی- شماره 85