این اثر که با شمارة 1489-9/11/84 در فهرست آثار باستانی به ثبت رسیده در مرکز محلة تاریخی شهر واقع گردیده و منسوب به دورة قاجار می‌باشد.
این خانه متعلق به آقاگل ارباب اسبق روستا بوده و درحال حاضر ازطرف ورثة مرحوم آقاگل به شهرداری واگذار گردیده است.
این اثر دارای ساختار حیاط مرکزی و سه جبهه ساخت حول حیاط می‌باشد. جبهة اصلی شامل فضای شاه‌نشین و دو اتاق کناری در جبهه شمال حیاط واقع می‌باشد. جبهه جنوبی شامل فضای ، انبار ، اتاق سرایداری و فضایی جهت نگهداری احشام بوده است. بدین ترتیب فضای دسترسی و راهپله در جبهه غربی حیاط جانمایی می‌گردد. در تراز زیر طبقة همکف فضای سرداب دقیقاً منطبق بر سازه طبقة بالا زیر فضای شاه‌نشین شکل گرفته و مساحتی بالف بر 100مترمربع را شامل می‌شود. نکته جالب توجه خط آسمان در نمای جبهة اصلی بنای فوق می‌باشد. در اثر فوق در طول محور آکس این جبهه دارای تنوع بوده و با فرمی هلالی که از زمینه خود جدا می‌گردد تظاهر می‌یابد. مشخصات بنای عدم تقارن عملکردی بنا درحین تقارن فضایی و فرمی می‌باشد دو اتاق کناری در دوطرف اتاق شاه‌نشین هر دو دارای مشخصات فرمی تلسیان می‌باشد و برخلاف انتظار برخورد یکسان ازلحاظ ارتباطی ، یکی از این فضاها توسط سه دهانه با فرم هلالی با فضای اصلی مرتبط گشته و اتاق جانبی در سمت دیگر فاقد ارتباط درونی از شاه‌نشین بوده و ارتباط با این فضا فقط از حیاط میسر است.
یکی از ویژگیهای منحصر به فرد بنای مذکور رویکردی دوگانه نسبت به محیط پیرامون خود می‌باشد ، بنا در طول محور اصلی خود در امتداد فضای شاه‌نشین هم دارای درونگرایی نسبت به حیاط مرکزی بوده و هم دارای رویکردی برونگرا نسبت به محیط اطراف می‌باشد. در نمای متقابل این جبهه ایوانی سرتاسری در تمام طول بنا ، ارتباط بصری و فیزیکی بنا را به اطراف ممکن می‌سازد ، در این جبهه به علت تراز بودن کف سرداب با کف محیط پیرامون بنا ، ارتباط بصری و فیزیکی را به اطراف ممکن می‌سازد. در این جبهه به علت تراز بودن کف سرداب با کف محیط پیرامون بنا دو طبقه جلوه کرده و نمایی باغ‌گونه تجلی می یابد.
