خانم محترم، ممکن است قبل از ازدواج براى خواستگارى شما آمده باشند، ممکن است افرادى را در نظر داشته در انتظار خواستگارى آنها بوده اید، شاید آرزو داشته اید شوهرتان ثروتمند باشد، داراى فلان شغل باشد، تحصیل کرده باشد، زیبا و خوشگل باشد ووووو.
این قبیل آرزوها قبل از ازدواج مانعى نداشت لیکن اکنون که مردى را براى همسرى برگزیده اى و پیمان مقدس زناشویى را امضا کرده اید که تا آخر عمر با هم باشید، یار و مونس و غمخوار هم باشید بایدگذشته را یکسره فراموش کنى، بر افکار و آرزوهاى گذشته خط بطلان بکشى و از غیر شوهرت به طور کلى چشم بپوشى، دلت را از اضطراب و پریشانى نجات بده، غیر شوهرت را از دل بیرون کن و ششدانگ آن را در اختیار او قرار بده، خواستگار سابقت را فراموش کن، به او نگاه نکن، به فکرش نباش، چه کار دارى ناراحت شده یا نه؟ اصلاً چرا از احوالش جویا مى شوى؟این حالت دو دلى جز پریشانى روح چه نتیجه اى دارد؟ و بسا اوقات اسباب بدبختى ترا فراهم مى سازد.
بعد از اینکه با مردى پیمان زناشویى بستید و قول و قرار گذاشتید تا آخر عمر با هم باشید چرا چشم چرانى میکنى، به این مرد و آن مرد نگاه می کنى و شوهرت را با آنها مقایسه مى نمایى؟این چشم چرانیهاى غلط جز پریشانى و اضطراب روح و آه و حسرت دائم چه سودى دارد؟
حضرت على علیه السلام فرمود: «هر کس چشم خویش را آزاد بگذارد همیشه اعصابش ناراحت خواهد بود و به آه و حسرت دائم گرفتارخواهد شد (1) ».
وقتى با نظر خریدارى به مردها نگاه کردى و شوهرت را با آنها مقایسه نمودى ناچار به مردهایى برخورد میکنى که عیب شوهرت را ندارند خیال می کنى افراد برگزیده و بى عیبى هستند که از آسمان نازل شده اند با اینکه ممکن است آنها داراى دهها عیب باشند که اگر از آنها اطلاع داشتى شوهر خودت را بر آنها ترجیح می دادى. اما چون از عیوب مخفى آنها اطلاع ندارى و فقط خوبیهایشان را مشاهده می نمایى خودت را شکست خورده و مغبون در ازدواج مى پندارى و اسباب بدبختى خویشتن را فراهم مى سازى.
«زن 18 ساله اى به نام... که از خانه فرار کرده بود دیشب به وسیله مأموران پاسگاه ژاندارمرى نعمت آباد دستگیر شد. در پاسگاه گفت: سه سال پیش به عقد... درآمدم ولى به تدریج احساس کردم که او را دوست ندارم. چهره شوهرم را با قیافه بعضى از مردها مقایسه مى کردم و افسوس مى خوردم که چرا زن این مرد شدم » (2) .
خانم گرامى، اگر مى خواهى بدبخت و سیه روز نشوى، به ضعف اعصاب و پریشانى روح مبتلا نگردى، با خوشى و آسایش زندگى کنى دست از هوسبازى و چشم چرانى و آرزوهاى خام بردار. غیر از شوهرت همه را ندیده بگیر، از مردهاى دیگر تعریف نکن، به فکر آنها نباش. در دلت نگو: کاش فلان شخص به خواستگاریم آمده بود،کاش با فلان شخص ازدواج کرده بودم، کاش شوهرم داراى فلان شغل بود، کاش فلان قیافه را داشت. کاش و کاش و کاش. نمی دانم این افکار غلط و آرزوهاى خام چه نتیجه اى به حال تو دارد؟چرا زندگى را به خودت و شوهرت تلخ میکنى؟
چرا مهر و صفا را از بین مى برى و بنیاد ازدواج را متزلزل مى سازى؟ازکجا می دانى اگر با فلان مرد ازدواج کرده بودى صد در صد راضى بودى؟تو از ظاهر او بیش از این خبر ندارى شاید داراى عیوبى باشد که اگر مطلع بودى شوهر خودت را بر او ترجیح می دادى. از کجا میدانى که خانم آن مردها کاملاً راضى هستند؟
خانم محترم، اگر شوهرت احساس کند که به مردهاى دیگر نظر دارى بدبین می شود، مهر و علاقه اش کم می شود به زندگى و خانواده بى علاقه می گردد، مواظب باش از مردهاى دیگر تعریف نکنى با آنها گرم نگیرى، خنده و شوخى نکنى، مرد اینقدر حساس است که نمی تواند تحمل کند که همسرش حتى به تصویر مرد بیگانه اى اظهار علاقه کند.
پیغمبر اسلام صلى الله علیه و آله فرمود:«هر زن شوهرداری که چشمش را از نگاه کردن به غیر شوهرش پر کند مورد غضب شدید پروردگار جهان واقع خواهد شد (3) ».
پی‌نوشت‌ها:
1-بحار جلد 104 ص 38.
2-اطلاعات 3 اسفند 1350.
3-بحار جلد 104 ص 39.
منبع:امینی، ابراهیم؛ (1367؟)، آئین همسرداری یا اخلاق خانواده، تهران: اسلامی، چاپ پانزدهم.