تاریخ خبر : 1393/1/17 – پایگاه خبری دیده بان محیط زیست و حیات وحش ایران: بیست و هفتم شهریورماه سال 1390 ، محیط بانان پناهگاه حیات وحش بوروئیه در شهرستان خاتم استان یزد متوجه حضور شکارچیان غیرقانونی در ضلع جنوب غربی منطقه می شوند.
محیط بانان به جستجوی منطقه می پردازند اما ردی از شکارچیان نیافته و به ناچار در آستانه تاریک شدن هوا در مسیرهای خروجی به کمین می نشینند.
پس از مدتی انتظار در ساعت 19٫45 حوالی غروب آفتاب، 2 نفر شکارچی سوار بر یک دستگاه موتورسیکلت به کمین مامورین نزدیک شده و با مشاهده مسیر کاملا مسدود، موتورسیکلت را رها کرده و هرکدام به سمتی می گریزند.
رحیم بیگی با یک قبضه سلاح شکاری پای پیاده به سمت کوه فرار میکند و محیط بان کرامت برهانی نیز به تعقیب وی می پردازد. محیط بان چندین بار فرمان ایست می دهد و تیرهوایی شلیک می کند اما شکارچی به فرار خود ادامه می دهد.
محیط بان روی زمین نشسته، گلوله ای به سمت شکارچی شلیک می کند و رحیم بیگی نقش زمین می شود. گلوله از پشت به باسن رحیم بیگی برخورد کرده و از پهلوی وی خارج می شود.
پس از تماس مامورین و حضور عوامل اورژانس، رحیم بیگی بوسیله آمبولانس از محل حادثه منتقل می شود اما بر اثر شدت جراحات و خونریزی زیاد پیش از رسیدن به بیمارستان به رحمت خدا می رود.
مرحوم بیگی حدودا 45 ساله اهالی شهرستان بوانات استان فارس، دارای همسر و 3 فرزند کوچک بود.
پس از این حادثه کرامت برهانی بازداشت و به زندان مرکزی شیراز منتقل می شود. در جریان رسیدگی به پرونده در دادگاه کیفری شعبه 5 استان فارس، محیط بان برهانی مقصر شناخته شده و به قصاص محکوم می شود و حکم جهت تایید به دیوان عالی کشور ارجاع می شود.
کرامت برهانی حدود یکسال را در زندان مرکزی شیراز در انتظار چوبه دار و اجرای حکم اعدام گذراند تا اینکه در روزهای پایانی سال 1392 و در آستانه تعطیلات نوروز، اولیاء دم مرحوم رحیم بیگی یعنی پدر و مادر، همسر و یکی از فرزنان وی که به سن قانونی رسیده است از قصاص محیط بان برهانی گذشت کرده و با اعلام رضایت شرایط آزادی وی را فراهم نمودند.
نهایتا با توجه به تعطیلات رسمی، پس از طی مراحل قانونی در روز یازدهم فروردین ماه محیط بان برهانی از زندان مرکزی شیراز آزاد شده به آغوش خانواده خود بازگشت.
جا دارد از خانواده محترم بیگی که با بزرگواری از حق قانونی خود مبنی بر قصاص محیط بان برهانی گذشت کرده و اجازه ندادند خانواده دیگری داغدار و بی سرپرست شود نهایت تشکر و قدردانی را نمود.
