سریال های خوش استایل

تلویزیون می‌تواند بیانگر استایل و مد برای مخاطبان خودش باشد یا به عبارتی یک نماد از سبک و استایل لباس پوشیدن است. برای یک دهه مردان لباس‌هایی با جیب‌های مربعی به تن می‌کردند و وانمود می‌کردند همانند هنرپیشه آن روزها دان دراپر (Don Draper) شیشه نوشیدنی در جیب خودشان دارند. و یا می‌توانیم یک خوش شانسی بدانیم که الکساندرو میشل (Alessandro Michele) در هر 8 فصل از سریال‌های دهه هفتاد میلادی حضور داشت (میشل واقعاً خوش استایل است).

اما رفتارهای چند ساله این جعبه‌های مستطیل مربعی نشان داده است که برنامه خاصی برای کمد لباس‌ها و استایل بینندگان خودشان ندارند. منظورمان این است که از تقلیدهای کورکورانه دست بردارید. اسیر استایل های تلویزیونی و شخصیت مورد علاقه خودتان در فلان سریال نشوید. با بنیتا همراه باشید.

نارکاس

(Narcos)

بر اساس اظهارات همکار و شریک قتل‌های پابلو اسکوبار (Pablo Escobar)، جان جاریو (John Jairo Velasquez)، پابلو متهم به قتل حدود 3000 نفر بوده است. با قضاوت و داوری بر اساس سریال ناکاس، او بخاطر پوشیدن لباس‌های تنگ و نامتناسب می‌تواند محکوم به اعدام شود. علاقه او به پیرهن‌های یقه گشاد می‌توانست او را در کت واک مربوط به این پیراهن‌های برند لویی ویتن (SS16 Louis Vuitton) در صف اول قرار بگیرد. یقه‌های پیراهن او به قدری باز است که فقط برای روزهای تابستانی می‌توانید آن را تصور کنید. البته شما باید مثل او هیچ وقت ریش نداشته باشید. تا ظاهراً مثل او باشید. این فقط پابلو نیست که گرمش شده است. خاویر پنا (Javier Peña) و استیوو مورفی (Steve Murphy) در کمد لباس مکزیکی خودشان را پر از بهترین لباس‌های دوخت ایتالیایی که همگی لباس‌های لب ساحل و کاپشن‌های چرمی با چرم فوق العاده ایتالیایی است پر کرده‌اند. متأسف هستیم که آنها به اندازه‌ای که به ناخن‌های خودشان اهمیت می‌دهند به مردانگی و تیپ مردانه در سریال اهمیت نمی‌دهند.

سینفیلد

(Seinfeld)

اغاز بیشتر طنزها همین سریال بوده است. بدون سینفیلد ما بسیاری از سریال‌های طنز کنونی را هم نداشتیم، کمدی‌های بزرگی همانند دوستان (Friends)، فریزر (Frasier) و همچنین سریال آشنایی با مادر (How I Met Your Mother) همگی مدیون این سریال بوده‌اند. همه این سریال در مورد شوخی‌هایی بود که ممکن است برای یک انسان در زندگی روزمره رخ دهد. اما بعد از یک سری از اتفاقات، منتقدان این سریال را زیر سؤال بردند.
جری سینفیلد یک نایکی متحرک بود (علاوه بر مکمل صبحانه یا شخصیت سوپرمن) و بعدها تبدیل به یکی از اسنیکی ها (sneaks) شد (نوعی کفش است). همین حالا که داریم در مورد این کفش‌ها حرف می‌زنیم ارزوی پوشیدن انها را در خود بزرگ می‌کنید؟ کفش جوردن نایکی (Air Jordan VII Cardinals) و جردن ابی (Air Jordan VI Sport Blues) و کفش Quantum Force Lows فقط سه نام برای مدل کفش نیستند. این سه مدل کفش دران روزها به اندازه قیمت یک اپارتمان ارزش داشتند.

چیزهای عجیب
(Stranger Things)

نتفلیکس این سریال را در تقلیدی از تمام چیزهایی که در سال‌های 1980 عجیب بودند به ترتیب عجیب بودنشان می‌توانیم به فیلم‌های اسپیلبرگ، داستان‌های استفان کینگ و سیاه چاله‌ها و همچنین اژدهایان اشاره کنیم. اما همه انها در مقابل دکور و همچنین طراحی صحنه رنگ می‌بازند، انها توانسته‌اند در نقطه ما بین دو مجموعه رانندگان غربی (Midwest trucker) و نجات یافتگان با کمربند (Saved By The Bell) قرار گیرند.
اگر جاناتان بیرز (Jonathan Byers) باید پیراهن و بولیز راه راه خودش را در فستیوال رونمایی لباس‌های مک کویین (SS16 McQueen) پیدا کرده باشد. بارب هم پیراهن یقه گشادری از نمایش کت واک گوچی (Gucci catwalk) الهام گرفته است. ما سعی کردیم از دیگر جزییات چشم بپوشیم. ما به ژاکت‌های حین، کلاه‌های کامیون دارها، کوله پشتی‌های رنگارنگ که هیچ تناسبی با زمان سریال ندارند را به خاطر حضور نداشتن چند لحظه‌ای تهیه کننده نادیده می‌گیریم.

فرزندان هرج و مرج
(Sons of Anarchy)

موتور سواران قانون شکنی که ردنک (Redneck) ایجاد کرده است به ندرت می‌توانند به عنوان الگوهای لباس پوشیدن تبدیل شوند. بر خلاف فرشتگان جهنمی (the Hells Angels) زندگی که همراه با چرم آمیخته شده بود، این سریال لباس‌های پشمی دارند که گریس مالی شده‌اند که یک رنگ تیره به ان ها خورده است و چندان جالب و دلربا به نظر نمی‌رسند.
لباس‌های جکس تلر (Jax Teller) یک ترکیب درهم و برهم از استایل های مختلف است. سبک عاریه گرفته شده، از کرت کوبین (Kurt Cobain)، لباس‌های دوچرخه سواری از سن لوران (Saint Laurent) و پیرهن‌هایی قدیمی که هر کدام سبک متفاوتی داشتند. چیزی که بیشتر از همه در این سریال به چشم می‌خورد سعی کرده است تا بتواند لایه‌های مختلفی از لباس‌ها را به روی هم در قسمت‌های مختلف بپوشاند. پیراهن و ژیله و تی شرت برای همه روزها.

خانه‌ای کارتی – پوشالی
(House of Cards)

همیشه لباس پوشیدن نشانه‌ای از قدرت و پوشاندن بخشی از قدرت بوده است. اگر ما به دنبال پیدا کردن یک الگو برای هیئت مدیره مناسب باشیم، مسلماً کسی که روی مچ خودش برچسبی همانند شخصیت اصلی داستان داشته باشد را اصلاً انتخاب نخواهیم کرد. خانه‌ای از کارت نگاه ساده‌تری به سیاست نسبت به رقبای خودش دارد.
فرانک اندروود (Frank Underwood) خودش را به عنوان یک سلاح مرگبار در مرکز داستان قرار داده است. با لباس‌هایی که توسط هوگو بأس (Hugo Boss) دوخته شده است. ما به شما پیشنهاد نمی‌دهیم در محل کار خودتان رقبا را به صورت عاطفی و فیزیکی یکی پس از دیگری از سر راهتان بردارید. اما می‌توانید بسیار بی عیب و نقص تر این کار را صورت دهید. این روزها می‌توانید این رفتارها را در اقای ترامپ به صورت کاملاً متضاد مشاهده کنید.