منطقه حفاظت شده هلن در فاصله 110 کیلومتری از مرکز استان چهارمحال و بختیاری و در مجاورت شهر ناغان در محدوده شهرستان‌های اردل، لردگان و کیار قرار دارد.
منطقه حفاظت شده هلن از نظر توپوگرافی کاملاً کوهستانی بوده که بلندترین نقطه آن کوه بزمنی با ارتفاع 3225 متر و کمترین ارتفاع آن در حاشیه رودخانه ارمند با ارتفاع 1168 متر از سطح دریا می‌باشد.
منطقه حفاظت شده هلن از نظر اقلیمی نیمه مرطوب با تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های نیمه سرد می‌باشد. میانگین دما در دی ماه به عنوان سردترین ماه سال 4/2 درجه سانتی‌گراد و در تیر ماه به عنوان گرم‌ترین ماه سال 14/19 درجه سانتی‌گراد می‌باشد. میانگین بارندگی سالانه این منطقه 505/9 میلی‌متر است.
منطقه حفاظت شده هلن دارای وسعتی در حدود 40200 هکتار می‌باشد که 30 هکتار آن را جنگل به خود اختصاص می‌دهد که 71 درصد از مساحت منطقه را شامل می‌شود و دارای گونه غالب بلوط غرب می‌باشد. در کنار این گونه، گونه‌های دیگری همچون گز، بادام، ارژن، گون، بُنه، کلخونک، کلاه میرحسن، زالزالک، پلاخور، شکرتیغال و دافنه می‌باشد. جامعه جنگلی در ارتفاع 2000 متری در غرب منطقه پیرامون گردنه بره مرده جای خود را به گونه‌های گون و دافنه می‌دهد. تنها گونه درختی بالای ارتفاع 2800 متری گونه پلاخور است که به صورت لکه‌های پراکنده قابل رؤیت می‌باشد. سایر نقاط منطقه حفاظت شده هلن از گیاهان مرتعی پوشیده شده است.
ویژگی‌های اقلیمی منطقه، وجود زیست‌بوم‌های رودخانه‌ای و حاشیه رودخانه‌ای، جنگلی و غیرجنگلی، شرایطی را برای جذب حیات وحش متنوع به ویژه پرندگان فراهم نموده است. از جانوران این منطقه می‌توان به کل و بز، سنجاب ایرانی، شغال، تشی، روباه معمولی، گراز، گرگ، خرگوش، خرس قهوه‌ای، کبک، کبوتر جنگلی، کمرکلی بزرگ، زاغ نوک قرمز، زاغی، کلاغ معمولی، دلیجه، عقاب طلایی، آگاما، لاک‌پشت آبزی و افعی اشاره نمود.
منطقه حفاظت شده هلن نام خود را از کوهی که در این منطقه واقع شده گرفته است. گفته می‌شود «هلن» نام پرستاری آمریکایی بوده است که با یک پزشک ایرانی بختیاری ازدواج کرده و در سال 1931 میلادی به ایران آمده و به همراه همسرش با ایل بختیاری کوچ می‌کرده و به مداوای مردم می‌پرداخته است. حضور وی در آن زمان مصادف با نقشه‌برداری و تهیه نقشه‌های توپوگرافی منطقه بوده که احتمالاً اختصاص کوهی به نام هلن به خاطر قدردانی از خدمات وی بوده است.
