تصویر کودکی که موقع آشپزی به پیراهن مادرش چسبیده یا هنگام بیرون رفتن پدر و مادر از خانه به آنها آویزان است، برای بسیاری از والدین یک تصویر خیالی نیست، این یک واقعیت زندگی روزمره است و باید گفت بچه ها از نظر سرشتی و ذاتی با هم متفاوت هستند.
به گزارش ، آفتاب یزد نوشت: بعضی از کودکان معاشرتی تر و اجتماعی ترند و راحت تر با دیگران ارتباط برقرار می کنند ولی از طرف دیگر کودکی را می بینیم که منزوی و گوشه گیر است و بیشتر تمایل دارد وقت خود را در کنار مادر سپری کند و مشکل وابستگی به کودکان و آینده آنها آسیب می زند .در اینباره با عاطفه کیانی نژاد کارشناس ارشد روانشناسی بالینی به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می خوانید :
وی در ابتدا گفت : حتما شما هم کودکانی را دیده اید که موقع جدایی ، اضطراب شدیدی را نشان می دهند شاید هم خود یکی از این کودکان را داشته باشید.این مشکل مربوط به کودکانی می شود که بیش از کودکان هم سن خود دچار اضطراب می شوند و با اضطراب جدایی که در دوران شیرخوارگی به شکل غریبی کردن وجود دارد و بخشی از رشد طبیعی کودک محسوب می شود متفاوت است .نگرانی های این کودکان ممکن است خود را به شکل مدرسه نرفتن ، ترس و ناراحتی هنگام جدایی ، شکایت مکرر از مشکلات جسمی مثل سر درد و دل درد و کابوس مربوط به موضوعات جدایی نشان دهد .
وی ادامه داد :سایه به سایه تعقیب کردن والدین ، کم رویی غیر عادی و کناره گیری در موقعیت های ناآشنا رفتار همیشگی کودکان وابسته است . میزان بروز این اختلال در فرزندان مادران همیشه نگران که دلبستگی ناایمن به فرزندانشان دارند و مرتب نگران آنان هستند بالاتر است .خانواده هایی که اختلال اضطراب جدایی نشان می دهند ممکن است بسیار با عاطفه و به هم پیوسته باشند و کودکان در این خانواده ها منبع نگرانی شدید والدین می باشند. یادگیری می تواند در این اختلال کودکان نقش مهمی ایفا کند مثل الگوسازی مستقیم از والدین ترسو.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی خاطرنشان کرد : برخی والدین با محافظت افراطی از فرزندانشان و مبالغه کردن در میزان خطراتی که ممکن است بوجود بیاید کودک را دچار اضطراب جدایی می کنند. همچنین نشان دادن خشم وقتی کودک از چیزی ترسیده می تواند ترس او را تشدید کند . اختلال اضطراب جدایی معمولا شروع حادی دارد و رویدادهای پر استرس زندگی مثل مرگ ، نقل مکان یا تغییر مدرسه می تواند آن را تسریع کند و گاهی این اختلال در جریان مسافرت یا با تصور مسافرت دور از خانه ظاهر می شود .وی به این نکته اشاره کرد : اختلال اضطراب جدایی در کودکان با اختلال افسردگی نزدیکی بالایی دارد و برخی از روانشناسان اختلال اضطراب جدایی را یکی از خصوصیات اختلال افسردگی می دانند .
کیانی نژاد در پاسخ به این پرسش که نشانه کودک وابسته چیست ، خاطرنشان کرد : به طور کلی کودکان وابسته در مورد از دست دادن والدین یا آسیب دیدن احتمالی نگرانی دائمی دارند، بی میلی یا امتناع از مدرسه رفتن ، خوابیدن در مکانی دور از خانه و دور از والدین ، ترس شدید از تنها ماندن ، ناراحتی شدید هنگام جدایی و ترس از دزدیده شدن در این کودکان شایع است. چنین کودکانی ممکن است از رفتن به، مهد کودک، مدرسه جدید، اردو و یا حتی خانه دوستان خود امتناع کند . خصوصیات همراه دیگر عبارت است از ترس از تاریکی ، نگرانی های خیالی و عجیب و غریب و گاهی نیز این کودکان شکایت می کنند که کسی دوستشان ندارد و یا پدر و مادر بین آنها و خواهر و برادرهایشان تبعیض قایل می شوند . از طرفی این کودکان به شدت در معرض خطر ابتلا به هراس اجتماعی هستند که در آن کودکان در وضعیت های اجتماعی برای مثال معاشرت با غریبه ها یا قرار گرفتن در وضعیت هایی که انسان را دستپاچه می کند، دچار مشکل می شوند .
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در پایان توصیه کرد : والدین کودکان وابسته عمدتاً خودشان از کودک جدا نمی شوند و یا در گذشته هنگام جدایی از کودک ترس شدیدی از خود نشان دادند. بهتر است والدین از کودک وابسته تدریجا جدا شوند تا او هم بیاموزد که از والدین دور شود و کودک را به صورت کاملا تدریجی با موارد اضطراب انگیز و جدایی از خود مواجه کنند. همچنین ترساندن کودک از دزد، موجودات خیالی، تصادف، اتفاقات ناگوار، اغراق کردن در میزان خطر احتمالی حوادث، انتقال نگرانی های خود به کودکان، مطرح کردن حوادث ناگوار در حضور کودکان و تهدید کردن کودک به جدایی و ترک کردن او می تواند موجب به وجود آمدن و تشدید اضطراب جدایی در کودکان شود .
