میمند نام شهری در بخش میمند از شهرستان فیروزآباد استان فارس در جنوب ایران است.
جغرافیا
مسافت این شهر از مرکز استان فارس (شیراز) 95 کیلومتر بوده و تا شهر فیروزآباد 40کیلومتر است.
جغرافیای طبیعی
این بخش در آخرین مناطق پیشرفتگی ارتفاعات زاگرس در منطقه گرم و خشک جنوب قرار گرفته و موقعیت مذکور باعث شده‌است تا میمند دارای آب و هوایی معتدل و نسبت به مناطق همجوار خنک تر باشد. میمند در جلگه میان دو رشته کوه نسبتاً بلند از سلسله جبال زاگرس به نامهای سپیدار و پادنا (میمند) که بصورت دو رشته با جهت شمال غربی و جنوب شرقی کشیده شده‌اند، قرار گرفته‌است. کوه سپیدار در طرف شمال شهر میمند قرار دارد و دنباله کوه سبزپوشان شیراز است که دارای جنگل و منابع طبیعی فراوانی است و ارتفاع قله آن3167 متر از سطح دریامی‌باشد. در قسمت جنوب و جنوب شرقی میمند کوه پادنا (در اصطلاح محلی پیدنو و در فرهنگهای جغرافیایی میمند نیز گفته میشود) قرار دارد. در غرب نیز کوه کم ارتفاعی به نام قلات وجود دارد که از سیرزجان خواجه‌ای تا میمند به موازات پادنا قرار گرفته‌است. از مشرق نیز به خرمن کوه (یا کوه سور) که از میمند به شکل یک نیم دایره دیده میشود متصل است.
پوشش گیاهی جنگلهای کوهستانی بیشتر پسته کوهی (بنه) و بادام کوهی (اهلوک) می‌باشد. آب و هوای میمند از نوع معتدل کوهستانی است.تابستانهای نسبتاً معتدل و خشک و پاییز و زمستانها معتدل مرطوب می‌باشد. حداکثر دما بیشتر در مردادماه و حداقل دما در بهمن ماه رخ می‌دهد. بیشترین بارش فصلی نیز در بهمن ماه است و میانگین بارندگی سالانه به میزان 450 میلیمتر است که در ارتفاعات بیشتر به صورت برف می‌باشد.
تقسیمات کشوری
در تقسیمات کشوری بخش میمند یکی از بخش‌های شهرستان فیروزآباد و در محدوده بین شهرستان کوار وشهرستان شیراز،بخش ارژن، خفر و سیمکان شهرستان جهرم، و بخش مرکزی شهرستان فیروزآبادوقسمتهای از شهرستانهای فراشبندوکازرون واقع شده‌است. این بخش شامل یک شهر به نام میمند و 3 دهستان به نامهای خواجه‌ای به مرکزیت روستای جوکان، پرزیتون به مرکزیت روستائی به همین نام و دهستان دادنجان به مرکزیت روستای دادنجان و تعداد44روستا و آبادی می‌باشد که برخی از آنهاعبارت‌انداز: چهاربیدسرتنگ،صحراسفید، گنک، آبگل،امیرسالار، پرزیتون، تنگریز، بنه خفرک، مرادآباد، اسماعیل آباد، جوکان، زنجیران، موک، سریزجان،دارنجان لر.،مورجان.دادنجان ،ساختمان رئیسی وگودکهلویه جانی آباد.مهکویه.ابراهیم آباد.کندران.قصرعاصم.باوریان.حنیفقان.بورزکان.خیرآباد.نجف آباد.وحدت آباد.همت آباد کره داشی.بیروکان .انارمهر.سمنگان.میگلی.خبره.آبسوراخ.چنارسوخته کوهمره.عزیزآباد.چنارسوخته خواجه ای.مهکویه علیا.له آب.بست دوراه.=== مختصات جغرافیایی و مردم‌شناختی === طول جغرافیائی 45/52 شرقی عرض جغرافیائی 52/28 شمالی ارتفاع از سطح دریا 1545 متر در شهر میمند که در کوههای اطراف تا 3200 متر می‌رسد. جمعیت بخش میمند بالغ بر40000 نفر جمعیت شهر میمند 18000 وسعت بخش 33/1942 کیلومتر مربع وسعت شهر 12 کیلومتر مربع
تاریخ
در زمان ساسانیان سرزمین پارس که مقر اصلی حکومت بوده‌است به پنج ولایت یا کوره(خُرٌه) تقسیم شده که هر کوره در واقع مجموعه‌ای از شهرهای یک مسیر است که به مرکز حکومت می‌رسد. ولایت اردشیرخوره یکی از مهم‌ترین کوره‌های پنجگانه فارس بود که در مسیر شیراز تا دریای پارس و جزایر جنوبی قرار داشته و از آنجا مسیر مهم دیگری از کیش و قشم به هند و سراندیب (سریلانکا کنونی) برقرار بوده‌است.
نام میمند در منابع جغرافیایی تاریخی سده‌های نخستین اسلام به‌عنوان یکی از نواحی کوره اردشیر فراوان مشاهده میشود. آنچه در اغلب این منابع تکرار شده این است که: میمند شهری است کوچک در ناحیه گرمسیر فارس با هوای معتدل. دارای آب روان و انواع میوه. محصول عمده آن انگور و گلاب. شغل مردم بیشتر پیشه‌وری و تولید گلاب و عطریات.دارای کاروانسرا و مسجد جامع و مردمی بصلاح.
از قدیمی‌ترین نوشته‌های جغرافیایی در این مورد در کتاب صورالاقلیم نوشته ابوزید سهل بلخی (322 هـ ق) از میمند به‌عنوان یکی از نواحی اردشیرخوره نام برده‌است که در مسیر عبور شاهراه مهمی قرار داشته‌است. و همچنین گوید: . . . گلاب پارس از آن خیزد و به بدریابار و حجاز و یمن و شام و مصرو مغرب و خراسان برند . . . ابن بلخی می‌نویسد: اسکندر چون می خواست شهر گور (جور) را غرق سازد آب رودخانه را به طرف صحرای میمند منحرف کرد همچنین حمدالله مستوفی در کتاب نزهة القلوب و اصطخری در المسالک و الممالک باز درباره مسیر شیراز تا کیش (کوره اردشیر) از میمند به‌عنوان یکی از نواحی و یکی از ایستگاههای مسافران نام می‌برد.
به هر حال در آن زمان میمند بر سر یک شاهراه تجاری مهم از شیراز به بنادر و جزایرجنوبی و از آنجا به هند قرار داشته‌است و دارای کاروانسرا و بازار مهمی بوده است. پس از تغییر مسیر شاهراه فوق ، از اهمیت اقتصادی میمند کاسته شد اما همچنان شهرت خود را به‌عنوان شهری زیبا و فرهنگی و صاحب تولیدات متنوع بویژه عطر و گلاب، حفظ نمود.
اوژن فلاندن جهانگرد مشهور فرانسوی در سال 1841 میلادی (1257هـ ق) با این که در یک زمستان سخت از میمند گذر کرده‌است، از مزارع و باغها و بناهای زیبا و مردمان باصفا و آزاد میمند تعریف نموده و می‌نویسد: « . . . این شهر کوچک در ایران نادر و بلکه منحصر بفرد است . . .»
ازدیگران مورخان معتبر که از میمند سخن گفته است ابن بطوطه مورخ و جهانگرد سرشناس معتبر جهان عرب است که 2 به میمند سفر نموده او در سفر نامه خود نوشته است از بهترین نواحی اطراف شیراز منطقه جمکان است که مرکز آن میمند است او میمند را از شگفتی های خلقت ذکر نموده و می نویسد عجیب است که در میمند درختان سردسیری و گرمسیری یکجا و در کنار هم رشد نموده و سایه بر سر یکدیگر گسترانده اند
نام قدیم منطقه میمند
هرچند در کلیه اسناد تاریخی از شهر فعلی میمند به همان نام میمند نام برده شده امادر گذشته بخش یا بلوک یا بهتر بگوئیم منطقه ای که میمند در آن قرار داشته است جمکان نام داشته است. جمکان در فارسی یک کلمه ترکیب یافته از دو کلمه جم به معنای شاهزاده و پادشاه ویا جمشید پادشاه اسطورهای ایران و کان که همان قید مکان است سر جمع میشود این نام را به جایگاه شاهزادگان یا جایگاه جمشید پادشاه معنا کرد.
کشاورزی
به علت محدودیت شدید در منابع آبی منطقه، بیشتر اراضی میمند به صورت دیم زراعت می‌گردد. کشتهای آبی از طریق چشمه‌های موجود و بعلاوه در قدیم بوسیله تعداد زیادی قنات و هم اکنون از طریق چاه و تلمبه‌های کشاورزی انجام میشود. متأسفانه به دلیل خشکسالی‌های متوالی و برداشت بی رویه در حوزه آبهای زیرزمینی اکثر چشمه‌ها و قناتها از بین رفته یا دچار کم آبی شده‌اند. مجصولات کشاورزی میمند عبارت‌اند از: گندم، جو، حبوبات، بادام، گردو، انگور، سیب، انار، زردآلو، عسل، گلاب و سایر عرقهای گیاهی نام میمند از دو جزء می + مند تشکیل شده و بطور کلی به معنای محلی است که دارای انگور است.هم اکنون نیز باغستانهای انگور زیادی در میمند وجود دارد که بعد از گلاب و عرقیات از تولیدات عمده آن می‌باشد. گلابگیری و عرقیاتگیری از زمانهای بسیار قدیم در میمند رواج داشته‌است که هم اکنون نیز به دو روش سنتی و صنعتی رایج است.
باغات میمند با سطحی بالغ بر 5000 هکتار و دارای شرایط فصل کشاورزی منحصر یکی از مناطق مهم معتدل سرد استان است. عمده محصولات این مناطق عبارت‌اند از انگور، انار، سیب، گل سرخ، گل نسترن، گردو و بادام، انجیر که اکثراً در دهستانها و روستاهای بخش و شهر میمند قرار دارند. عمده‌ترین گونه‌های گیاهی میمند در مراتع کوهستانی و جنگلی را محصولات بنه- بادام- کهکم- زیتون- ارژن- سقز(کیالک) زالزالک- انجیر- آلبالو وحشی- کلختک- کنار- بنگرو- ارس- خوشک- ریش بز- کنگر- شبدر- یونجه- جاشیر- گاوزبان- شاطره- کاهو و زنبق وحشی- اسپند- لاله کوهی- پیاز و کرفس وحشی- بومارزان(سرزرد) شیبو و شنبلیله- گل بنفشه و .. تشکیل می‌دهند.
عمده اهمیت میمند به گلستان‌های بزرگ گل‌های محمدی و رز است که باعث شده‌است که این شهر پس از کاشان، دومین تولید کننده بزرگ گلاب در ایران به شمار رود.
بوی خوش گل‌های محمدی در فصل بهار از کیلومترها قابل استشمام است و هر ساله گردشگران بسیاری را به سمت میمند روانه می‌سازد.
