سید بن طاووس از علمای بزرگ شیعه و دارای آثار گران قدری در موضوع دعا و علوم اسلامی است و از جمله ویژگی های شخصیت علمی و معنوی ایشان، ارتباط و توجه فراوان شان به مولای خود، امام عصر(عج)است.
نگاهی کوتاه به زندگی سید بن طاووس
ابوالقاسم، علی بن موسی بن جعفر بن طاووس، معروف به «سید بن طاووس»قبل از ظهر روز پنج شنبه، نیمه ماه محرم الحرام سال 580قمری، در شهر حله متولد شد.
از القاب وی، «رضی الدین»است و چون یکی از اجدادش، جناب محمد بن اسحاق بسیار زیبا و نیکو صورت بوده است، به «طاووس»و فرزندانش به «ابن طاووس» معروف شدند. ایشان نیز همانند بسیاری از علمای بنام، در خانواده ای عالم رشد کردند. جد بزرگوار ایشان، حضرت امام حسن مجتبی(ع)است که با سیزده واسطه به آن امام همام می رسند. از طرف مادر نیز نسب ایشان به حضرت امام حسین(ع)می رسد. از این رو، ایشان را «سید ذی الحسنین»نامیده اند.
ایشان در شهر حله که از شهرهای بزرگ جهان تشیع بوده است، زندگی می کردند که در آن زمان از مهم ترین حوزه ها و مراکز علمی و فقهی و ادبی جهان تشیع به شمار می رفت و علما و فقهای بسیاری از این شهر برخاسته اند.
سید بن طاووس، در سال 645 قمری، به نجف اشرف هجرت کرد و در سال 649 به کربلای معلی نقل مکان کرد، سپس در سال 652 قمری عزم سکونت در سامرا کرد که در مسیر سفر، به بغداد رفت و در همان جا مستقر شد . در زمانی که هولاکوخان بغداد را تصرف کرد، به سید امان داد و این شد که ایشان فرصت را غنیمت شمرد و به زادگاه خود، شهر حله بازگشت
در کمالات سید بن طاووس آمده است که امام عصر(عج)در نامه های خود، ایشان را فرزند خود معرفی می کرد و عزت و احترام خاصی برای ایشان قایل بود و هم چنین گفته اند که وی «اسم اعظم» را می دانست و مستجاب الدعوه بوده است.
این عالم بزرگوار در روز دوشنبه پنجم ذی القعده سال 664 قمری درگذشت . وی شاگردان بسیاری را تربیت کرده بود که از جمله آنان، می توان به علامه حلی و نیز پدر بزرگوار علامه حلی اشاره کرد. از آثار ارزنده ای که از این عالم بزرگوار در علوم و فنون مختلف اسلامی به جا مانده می توان به کتاب های الاجازات، کتاب المزار، مهج الدعوات، فلاح السائل و اقبال الاعمال اشاره کرد.
تشرفات سید بن طاووس
1.از سید بن طاووس نقل است که سحرگاهی، در سرداب مطهر، از حضرت صاحب الامر(عج)این مناجات را شنیدم که می فرمود:«خدایا شیعیان ما را از شعاع نور ما وطینت ما خلق کرده ای. آن ها گناهان زیادی به اتکا بر محبت و ولایت ما کرده اند. اگر گناهان آن ها گناهانی است که در ارتباط با توست، از آن ها در گذر، که ما را راضی کرده ای و آن چه از گناهان آن ها در ارتباط با خودشان و مردم است، خودت بین آن ها را اصلاح کن و از خمسی که به حق ماست، به آن ها بده تا راضی شوند و آن ها را از آتش جهنم نجات بده و آن ها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما».[ر ک: علامه مجلسی، انیس العابدین؛ علامه نوری، نجم الثاقب]
2سید بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع می فرماید: شخصی حضرت صاحب الزمان(عج)را در یک شنبه که تعلق به امیرالمؤمنین (ع)دارد، در بیداری مشاهده می کند که آن جناب در این روز جد بزرگوارش امیرالمؤمنین (ع)را به این نحو زیارت می کرده است:«السلام علی الشجرة النبوة و الدوحة الهاشمیة المضیئة المثمرة بالنبوة المونقة بالامامة و علی ضجیعیک آدم و نوح علیهما السلام . السلام علیک و علی اهل بیتک الطیبین الطاهرین. السلام علیک و علی الملائکة المحدقین بک و الحافین بقبرک. یا مولای، یا امیرالمؤمنین هذا یوم الاحد و هو یومک و باسمک و انا ضیفک فیه و جارک فاضفنی یا مولای واجرنی فانک کریم تحب الضیافة و المامور بالاجارة فافعل ما رغبت الیک فیه و رجوته منک بمنزلتک و آل بیتک عند الله و منزلتة عندکم و بحق ابن عمک رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم.»
3.سید بن طاووس ملاقات دیگری با حضرت بقیة الله را نقل می کند و نام ملاقات کننده را نمی برد. از جمله از یک نفر که راستی گفتارش نزد من به تحقیق و اثبات رسیده، می گفت:پیوسته دعا و از مولایم حضرت مهدی(عج)تمنا می کردم که مرا در زمره کسانی قرار دهد که به شرف ملاقات و خدمت گزاری ایام غیبتش نایل گشته اند تا بدین وسیله به نوکران و خواص حضرتش تأسی جویم.
هیچ کس را از نیت خودم با خبر نگردانیدم تا این که رشید ابوالعباس واسطی، در روز پنج شنبه،29ماه رجب سال 635، بدون مقدمه گفت: به تو می گویند ما جز محبت نظر دیگری به تو نداریم. پس اگر خود را با صبر و بردباری تسکین دهی، مقصود حاصل می گردد. پرسیدم:این پیام را از جانب چه کسی می گویی؟گفت:از جانب مولایمان حضرت مهدی(عج)می گویم.
منبع:نشریه ی انتظار نوجوان، شماره ی 58.
/ج
