اَمین‌شَهر شهری است در شمال خاوری استان کرمان ایران. امین‌شهر نام تازهٔ شهر حسین‌آباد است که در شهرستان انار، استان کرمان قرار دارد.
در قدیم
در فرهنگ جغرافیائی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران در مورد حسین‌آباد آمده:حسین آباد دهی است در شمال خاوری استان کرمان حسین‌آباد در استان کرمان است. حسین آباد دهی است از شهر انار، استان کرمان. طج (طول جغرافیایی) َ20 55ْ، عج (عرض جغرافیایی) 51َ 30ْ، ارتفاع م (ارتفاع متوسط) 1404 متر.کویری، گرم و خشک، در 8 کیلومتری جنوب خاوری انار، و 102 ک.م باختری رفسنجان.زبان:فارسی دین:اسلام؛شیعه.اصلیترین طوایف از طایفه‌های جدید و فارس و عرب.کار و پیشه:کشاورزی؛ دامداری و فرشبافی؛ فرشها با طرح کاشان و اصفهان.کشت:آبی؛ آب از کاریز و چاههای ژرف و نیم ژرف.فراورده‌ها: پسته گندم، جو، پنبه، یونجه.رستنی‌ها:پوشش برای چرای دام درختان اسکنبیل. جانوران: خرگوش؛ شغال،کلاغ و روباه.
در حال حاضر
کشاورزی آن تک محصولی می باشد و تنها به باغات پسته اختصاص دارد.همچنین در چند سال اخیر پیشرفت قابل توجهی داشته است.تولید محصول پسته از نوع مرغوب و فروش و صادرات آن باعث گردیده حجم سرمایه در دست مردم این شهر بالا رود و به تبع آن نقدینگی بیشتر شده. همچنین ایجاد باغات جدید پسته و احتیاج مبرم کشاورزان به نیروی کار باعث ایجاد کار فراوان شده که این امر باعث مهاجرت اتباع بیگانه افغانی فراوان به این شهر شده است.
مختصات جغرافیایی
طج (طول جغرافیایی) َ20 55ْ، عج (عرض جغرافیایی) 51َ 30ْ
ارتفاع م (ارتفاع متوسط) 1404 متر
کویری، گرم خشک
در 8 کیلومتری جنوب خاوری انار، و 102 ک.م باختری رفسنجان.
جمعیت آن در سرشماری 1345 خورشیدی، برابر با 398 تن بوده که در سال 1390 به 6772 نفر رسیده است.در چند سال اخیر به علت گرمی بیش از حد هوا بارندگی در این شهر بسیار کاهش یافته که برخی از کارشناسان دلیل این امر را آلودگی معادن مس نزدیک به شهر ذکر می کنند.
مردم
زبان:فارسی
دین:اسلام؛ شیعه
طایفه‌ها: جدید و فارس و عرب.ولی در چند سال اخیر طایفه هایی از اطراف و اکناف مخصوصاً شهرستان شهربابک به این شهر آمده اند.
کار و پیشه:کشاورزی؛ خیلی کم دامداری و تا حدودی فرشبافی(99 دستگاه)؛ فرشها با طرح کاشان و اصفهان.
مردم امین شهر مردمی بسیار مهمان نواز و خون گرم بوده و در میان آنها استعدادهایی نیز به چشم می خورد. درجه علمی این شهر نیز چشمگیر است.
کشاورزی
کشت:آبی؛ آب از کاریز و بیشتر از چاههای ژرف و نیم ژرف.آب بدست آمده در سالهای نخست شیرین و مناسب بود که همین امر باعث کاشت سبزی و صیفی نیز می شد اما در سالهای اخیر به علت گسترش باغات کشاورزی پسته و احتیاج روز افزون این باغات به آب باعث گردید تا چاه های ژرف زیادی در منطقه حفر شود که این خود باعث شوری و تلخی تدریجی آبها و کاهش سطح آبهای زیرزمینی این منطقه شده.
فراورده‌ها: در قدیم:گندم، جو، پنبه، یونجه سبزی و صیفی ولی در حال حاضر کشاورزی آن تک محصولی بوده و فقط به محصول پسته اختصاص دارد. باید گفت که گهگاهی نیز بعضی از افراد در زمستان اقدام به کاشت شلغم می کنند.
طبیعت
رستنی‌ها:پوشش گیاهی برای چرای دام درختان اسکنبیل است ولی رستنی های خودروی دیگری هم در این منطقه رشد می کنند که زیاد چشمگیر نیستند. همچنین خاک منطقه بیشتر ریگ همراه با رُس است، در شمال محلی سرشاخه های رشته کوه های زاگرس مرکزی و در جنوب محلی تپه ماهورهای وابسته به کوه های سر تخت و بدبخت کوه قرار گرفته. بیشتر طبیعت آن را باغات پسته تشکیل می دهد.سطح منطقه تقریباً صاف و هموار می باشد ولی شیب خیلی کند و طولانی به طرف شمال شرق جغرافیایی دارد.
حیاط وحش
جانوران: حیوانات شامل: خرگوش ؛ لاک پشت ؛ جوجه تیغی ؛ بزمجه ؛ شغال ؛ روباه ؛ سگ ؛ موش صحرایی ؛ موش کور
پرندگان شامل: جغد ؛ خفاش ؛ کبوتر چاهی ؛ فاخته ؛ شاهین ؛ دم جنبانک ، چکاوک ؛ گنجشک ؛ هدهد .
