« ماستوپکسی » چیست؟

« ماستوپکسی » یا به عبارت دیگر بالا کشیدن پستان یک عمل شایع در جراحی پلاستیک است که برای بانوانی که از شلی و افتادگی پستان های خود شکایت دارند، انجام می شود. البته عمل جراحی فوق در بعضی از خانم ها که دچار عدم تقارن پستان ها ( ارثی یا اکتسابی ) هستند نیز انجام می گیرد.

علل افتادگی سینه
 

افتادگی پستان ها ( ptosis) علل مختلفی دارد. شایع ترین آنها تحلیل بافت پستان ها پس از حاملگی، کاهش وزن شدید، خارج کردن پروتز سینه یا کاهش قوام پوست به دنبال افزایش سن است.
نکته ی حایز اهمیت در عمل جراحی « ماستوپکسی » یا بالا کشیدن پستان ها، اسکار یا جای عمل جراحی است که بسته به نوع تکنیک جراح می تواند متفاوت باشد. این مساله بسیار با اهمیت است و باید قبل از عمل با بیمار در مورد آن صحبت شود، چرا که در تصمیم بیمار برای انجام عمل جراحی نقش مهمی دارد. اگر افتادگی نوک سینه زیر دو یا سه سانتی متر باشد، می توان تنها از برش دور هاله های سینه (peri-areolar ) استفاده کرد. در صورتی که افتادگی نوک سینه بیش از دو یا سه سانتیمتر باشد علاوه بر برش دور هاله باید از برش عمودی که شروع آن ساعت شش هاله و انتهای آن چین زیرسینه است نیز سود جست.
البته برش T معکوس که علاوه بر برش های قبلی شامل برش افقی در ناحیه ی چین زیر پستان است، امروزه کمتر به کار می رود که علت آن طول بیش از حد اسکار عمل ( جای عمل ) است.
یکی دیگر از روش های « ماستوپکسی » ساکشن بافت پستان ها است که البته این روش می تواند به مقدار اندکی باعث بالا کشیده شدن پستان ها شود. در این روش عمدتاً بافت چربی پستان ها خارج شده و با سبک تر شدن پستان ها نوک سینه بالاتر می رود.
با توجه به آنچه گفته شد بهترین گزینه ی انتخابی برای انجام روش ساکشن کسانی هستند که حجم عمده ی بافت پستان های آنها چربی بوده و ( نه بافت غددی) و قوام پوست آنها در حد طبیعی است. یکی از مزایای این روش کم بودن اسکار عمل و عدم آسیب به بافت عروقی و عصبی پستان است. به خصوص می توان این روش را برای افرادی که قبلاً تحت عمل جراحی، ماموپلاستی کاهشی قرار گرفته اند ولی هنوز از مقدار بزرگی پستان های خود شاکی هستند، استفاده کرد.

عوارض عمل « ماستوپکسی »
 

1 ـ نکروز نوک پستان: یکی از عوارض ناامید کننده و نامطلوب عمل « ماستوپکسی » نکروز ( سیاه شدن ) نوک سینه است که در پنج درصد افراد می تواند رخ دهد.
2 ـ اسکار عمل
گر چه اسکار یکی از عوارض عمل جراحی است ولی کیفیت نهایی جای عمل نمی تواند به طور کامل پیش بینی شود. متاسفانه آن گروه سنی که نسبت به جای عمل ( اسکار ) حساسیت کمتری دارند ( افراد مسن با پوست نازک ) جای عمل کمتری از خود به جای می گذارند و برعکس در افراد جوان که نسبت به جای عمل ( اسکار ) حساسیت بیشتری دارند. جای عمل، بیشتر نمود دارد. لازم به ذکر است که اسکار عمل در افراد با پوست تیره، ضخیم و چرب بیشتر دیده می شود که بهترین روش جهت کاهش مشکل فوق استفاده از روشی است که کمترین برش جراحی را همراه داشته باشد.
استفاده از ویتامین E، پانسمان های فشاری، چسب یا ورق های سیلیکونی یا تزریق داخلی موضعی کورتون می تواند از شدت اسکار عمل بکاهد.

نکته:
 

عمل جراحی مجدد جهت از بین بردن اسکار عمل، بهتر است یک سال پس از عمل قبلی انجام گیرد.
منبع: نشریه 7 روز زندگی شماره 111