کارگردان فیلم سینمایی «چهل سالگی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: رئیس سازمان سینمایی باید سینمای کشور را از شرایط اسفبار موجود به وضعیت مطلوب برساند در واقع همان نکاتی که ما در در بیانیه هشتم شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران به آن اشاره کردیم باید مورد توجه رئیس سازمان سینمایی باشد تا شاید شرایط سینما کمی بهتر از قبل شود. نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که اگر تصمیم شخص وزیر محترم ارشاد این است که در عملکردشان رویه ای که طی 2 دهه گذشته بر سینمای کشور حاکم بوده را ادامه دهند آقای حیدریان بهترین گزینه برای احراز پست ریاست سازمان سینمایی است اما اگر قرار است تغییراتی جدی و گریزناپذیر و اساسی در سینمای کشور انجام شود مدیران قدیمی نباید زمام امور را در دست بگیرند!
وی ادامه داد: شخص وزیر ارشاد باید به این مسأله توجه کنند که نمی توانند به صورت بینابین برخورد کنند؛ دیگر تجربه به ما ثابت کرده که نمی توان دیدگاه ها و روش های قدیمی را در معادلات امروز سینمای کشور به کار برد. البته تمامی این ها به این مسأله باز می گردد که شخص وزیر ارشاد با چه رویکردی و با چه هدفی به سینمای کشور نگاه می کنند و می خواهند سینمای کشور را به کدام سو ببرند؟
رئیسیان خاطرنشان کرد: ما نیاز به جوانگرایی در سیستم مدیریتی سینمای کشور داریم؛ هم دیدگاه های حاکم بر سینما باید جوان شوند و هم دیگر زمان آن فرا رسیده تا افرادی که مرتباً به عنوان مدیر در سینمای ایران حضور دارند و پست های شان با یکدیگر جا به جا می شود یک بار برای همیشه بروند و به جای آن ها نیروهای تازه نفس و خلاقی وارد میدان شوند تا بر اساس معادلات روز سینمای ما را در سطوح داخلی و خارجی به تعالی برسانند.
این سینماگر سپس با بیان اینکه اگر میانسالان هم دارای نگرش و دیدگاه های به روز و تازه باشند می توان آن ها را جوان نامید اظهار داشت: سن و سال در انتخاب مدیران چندان مهم نیست؛ این دیدگاه تازه است که باید در یک مدیر وجود داشته باشد؛ چه بسا که ما در نهادهایی همچون انجمن سینمای جوانان ایران و یا مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مدیرانی در ظاهر جوان داریم که در دیدگاه ها و روش های شان بسیار پیر، مسن و فرسوده هستند و با همان ایده ها و روش های کهنه شان نهادهای زیرمجموعه شان را مدیریت می کنند.
کارگردان فیلم سینمایی «دوران عاشقی» سپس به بخشی از نکات مطرح شده در بیانیه هشتم شورای راهبردی تحقیق و توسعه سینمای ایران اشاره کرد و گفت: سینمای فعلی سینمایی است که دولت‌ها گرایش دارند تمامیت آن را در انحصار و کنترل خود داشته باشند تا به دلخواه خود، فتیله آن را بالا یا ترجیحاً پایین بکشند این نوع سینمای دولتی با ابزارهای نظارت کهنه و ناکارآمد، هستی خود را تداوم داده و در برابر اراده اهالی سینما مقاومت می‌کند.
وی افزود: ساختار نامناسب سینمای موجود، عملا گونه‌ها و موضوعات متنوع را قلع و قمع کرده و به جز دو شبه گونه طنز و اجتماعی، هیچ عرصه دیگری را برنمی‌تابد. در این سینما، عملکرد معدودی رانت‌بر و انبوهی ویژه‌خوار آن‌چنان مؤثر شده که در هر دوره، آن‌هایی که لقمه بزرگتری از تن دولت می‌کنند، به عوامل سرکوب همکاران بی‌نصیب خود تبدیل می‌شوند در این سینما که دولت‌ها به اشتباه آن را جزئی از ساختار خود می‌دانند و مجوز دخالت جناح‌ها و ارگان‌های مختلف را فراهم می‌کنند، اصل سینما به محملی برای کشمکش سیاسی بدل می‌شود و اغلب سینماگران به مدعیانی تبدیل می‌شوند با دهان‌های همیشه باز، تا سهمی بگیرند، بربایند یا به چنگ آورند.
رئیسیان در خاتمه این گفتگو متذکر شد: این ها نکاتی است که شخص رئیس جدید سازمان سینمایی باید با دغدغه جلوی شان موضع بگیرد و وضعیت را بهبود بخشد. قطعاً اگر ما بخواهیم به همان روش قدیمی سینمای کشور را اداره کنیم به زودی همین نفس نیمه جان سینما هم خواهد ایستاد.
