اِقْبالیّه شهری است در بخش مرکزی شهرستان قزوین استان قزوین ایران.
این شهر پیشتر به سلطان‌آباد بعدها به اسلام‌آباد معروف شد واکنون این شهر را با نام اقبالیه می‌شناسند. این شهر که جمعیتی حدود ٧0هزار نفر را دارا می‌باشد یکی از شهرهای قدیمی استان قزوین می‌باشد. بیشتر جمعیت این شهر راافراد غیر بومی تشکیل می‌دهد.
اقبالیه شهری کوچک است که در 36 و 14 عرض شمالی و 49 و 55 طول شرقی واقع شده‌است و حدود 47/3 کیلومتر مربع وسعت دارد. اقبالیه دارای موقعیتی دشتی است و در دهستان اقبال غربی از بخش مرکزی شهرستان قزوین و 10 کیلومتری جنوب غربی شهر قزوین، بر سر راه اصلی این شهر به همدان و زنجان قرار دارد.
اهالی اقبالیه شیعی مذهب و زبان رایج آنان فارسی و ترکی است. نا گفته نماند که روستایی هم در بخش ساوجبلاغ به نام اقبالیه وجود دارد این روستا حدود 500 نفر جمعیت دارد و مردم ان فارس و ترک و شاهسوند هستند. بیشه عمده مردم این روستا دامداری و به خصوص گاوداری است و روزانه صدها تن شیر در این روستا تولید و روانه بازار می شود .
پیشینه و اقتصاد
این شهر که یکی از شهرهای 12 گانه استان قزوین به‌شمار می‌رود پیش از این سلطان‌آباد خوانده می‌شد و بعد از انقلاب توسط مردم به اسلام آباد معروف شد که در 1370ش به نام اقبالیه درآمد.
فعالیت اقتصادی ساکنان این شهر تا یک دهه پیش عمدتاً و به ترتیب اهمیت عبارت بود از کشاورزی، باغداری و دامداری. زمینهای کشاورزی این محل برابر 207، 1هکتار بود که حدود 61٪ آن (736 هکتار) آبی و مابقی به صورت دیم بود. محصولات عمده کشاورزی عبارت بود از گندم (384 هکتار)، جو (192 هکتار)، چغندرقند (24 هکتار)، نباتات علوفه‌ای (48 هکتار)، حبوبات (29 هکتار) و سیب‌زمینی (24 هکتار). سیب و انگور از دیگر محصولات این منطقه بود. این منطقه در 1367ش دارای 454 خانوار بهره‌بردار کشاورزی بود که از یک رشته قنات و 7 چاه عمیق به عمق متوسط 100 متر استفاده می‌کردند. امروزه بخش قابل توجهی از اهالی اقبالیه در فعالیتهای صنعتی و خدماتی شرکت دارند.
در این شهر تپه‌ای تاریخی وجود دارد که سفالهای یافت شده در آن را به حدود سده 8 تا 10ق نسبت داده‌اند. . اقبالیه دارای 4 پارک عمومی جمعاً به مساحت 12 هزار م 2 است. لازم بذکر است در این شهر کاروانسرای بود که در سال 1355 بدون اینکه آثاری از خرابی در آن بوجود آید توسط بعضی از اهالی تخریب شد
