شهر نودژ

نودِژ شهری است در استان کرمان در جنوب شرقی ایران. این شهر در شهرستان منوجان قرار گرفته‌است. جمعیت این شهر در سال 1385، برابر با 5٫525 نفر بوده‌است.

فاصله نودژ تا بندر عباس 110 کیلومتر است. نودژ دارای تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های سرد و خشک می‌باشد و با میانگین بارندگی 170 میلی‌متر در سال یکی از مناطق کم‌آب به شمار می‌آید.

پیشینه سکونت در نودژ به پیش از اسلام بر می‌گردد. وجود دژی به اسم قلعه کافران و نیز گورستان غیر مسلمانان گواه بر این مدعا است. از مهم‌ترین مکان‌های مذهبی آن امامزاده سیف‌الدین است. از دیگر زیارتگاه‌های این شهر می‌توان زیارت حضرت بی بی طیبه، را نام برد که سالانه میزبان زائران زیادی است.

یکی از محصولات مهم کشاورزی نودژ پرتقال معروف آن است. نودژ همچنین دارای نخلستان‌های فراوانی می‌باشد که طی چند سال اخیر به علت خشکسالی‌های پی درپی به یک سوم مقدار اولیه کاهش یافته‌است. سرمای سوزان نیزباعث خشک شدن شمار زیادی از باغ‌های لیموترش و پرتغال آن منطقه شده‌است. یکی از قنات‌های معروف و قدیمی این شهر که قدمت بسیار طولانی دارد قنات دهنه ناییز است که طی سالهای اخیر به علت خشکسالی و احداث چاههای غیر قانونی اطراف آن به طور کامل خشک شده‌است. نودژ همچنین دارای یک معدن عظیم فروآلیاژ کروم می‌باشد که سنگ معدن آن پس استخراج به پالایشگاهی به نام آبادان که در جنوب نودژ واقع است انتقال داده می‌شود.
مردم

گویش مردم نودژ ترکیبی از گویش‌های بندری و منوجانی می‌باشد. از لحاظ جمعیتی معروف‌ترین طوایف ساکن در این دیار طایفه درویشان ،طایفه نوشادی، طایفه لاریها، طایفه لورگ، طایفه مرشدی و حاجب می‌باشد. بر پایهٔ اطلاعات موجود طایفه حاجب از قدیمیترین طوایف ساکن در نودژ است.

از شخصیت‌های معروف مذهبی این شهر می‌توان از آیت‌الله سید احمد متعلم نودژی، حجت‌الاسلام شیخ عباس محبی ،آخوند، حجت‌الاسلام سید احمد محبی مدرس، حجت‌الاسلام سید محمد محبی (شیخ محمد)، حجت‌الاسلام سید غلامرضا محبی (اول)، حجت‌الاسلام سید عبدالرحیم محبی، حجت‌الاسلام شیخ حسین عالم‌زاده نودژی، حجت‌الاسلام سید احمد رهبر و آیت‌الله سید عبدالواحد محبی نام برد.

از تیم‌های فوتبال معروف این شهر می‌توان از تیم‌های پتروک، اتحاد، پرسپولیس، وحدت، رخسار، عقاب و استقلال نام برد.