آنچه امروز گریبان مردم اصفهان را گرفته و رودخانه زیبایشان را به رودخانه‌ای فصلی تبدیل کرده، ترکیبی از سدسازی، افزایش جمعیت، توسعه نامتوازن صنعت و کشاورزی، اجرای پروژه‌های غلط انتقال آب و زیاده‌خواهی مردم است که منجر به بروز فاجعه در زاینده‌رود شده‌است.
به گزارش ، روزنامه صبح نو نوشت: رودخانه زاینده‌رود تنها رودخانه دائمی مرکز ایران، به‌دلیل مدیریت غلط منابع آب تبدیل به رودخانه‌ای فصلی شده‌است. رودخانه‌ای که قرن‌ها مردم در کنار آن زندگی می‌کردند و با شرایط طبیعی آن خو گرفته بودند، امروز تبدیل به رودخانه‌ای فصلی شده‌است. مردم اصفهان در آخرین روز حضور آب در این رودخانه زیبا و در اعتراض به قطع آب آن، در کنار زاینده‌رود شمع روشن کردند تا به مسوولان گوشزد کنند که برنامه‌های غلط آنها هویت چند قرنی اصفهان را هدف قرار داده‌است.
زاینده‌رود سال‌هاست که به تالاب گاوخونی نرسیده و این تالاب را به کانون گرد و غبار تبدیل کرده‌است. این تالاب نابود شده و هشدارهای کارشناسان از این حکایت دارد که اگر زودتر به داد گاوخونی نرسیم، بدون شک روزهای بسیار بدتری در انتظار مردم اصفهان خواهد بود. روزهایی که عذرخواهی مسوولان هم دردی از مردم منطقه دوا نخواهد کرد.
اما چه شد که زاینده‌رود به این روز افتاد؟ چرا باید حداکثر سه ماه از سال در زاینده‌رود آب جاری باشد و کشاورزان شرق اصفهان از حق‌آبه‌های تاریخی خود محروم شوند.
اگرچه مردم اصفهان انتقال آب به یزد و کرمان را عامل بروز این فاجعه می‌دانند و مردم خوزستان انتقال آب سرشاخه‌های کارون برای تأمین نیاز آب زاینده‌رود را عامل اصلی مصائب خود در زمان بروز ریزگردهای مزاحم خوزستان معرفی می‌کنند اما این مدیریت غلط منابع آب و بی‌توجهی به پتانسیل‌های طبیعی کشور است که سبب شده با بارگزاری بیش از حد، ایران را با دستان خود ویران کنیم.
در اصفهانی که برای کشت محصول پر آب‌بر نظیر برنج یا سبزی و صیفی استعدادی ندارد و در گذشته به‌صورت محدود درحاشیه زاینده‌رود و زمین‌های غرق‌آبی آن -که قابلیت کشت هیچ محصول دیگری وجود نداشت- شالیزار ایجاد شده بود، امروز سطح زیر کشت به شدت افزایش یافته‌است.
اگر برنج لنجان دارای سابقه تاریخی در کشور است، باید بپرسیم که سال‌های پیش چه میزان برنج در اصفهان تولید می‌شد و امروز چه میزان در این استان برنج، سبزی و صیفی و محصولات آب بر دیگر تولید می‌شوند. کارخانه‌های اصفهان محل تولید چه حجمی از فولاد و آهن کشور هستند و چه جمعیتی در حاشیه زاینده‌رود ساکن شده‌اند؟
در سرشاخه‌های زاینده‌رود چه اقدامات مخربی در دست انجام است و چرا فکر می‌کنیم می‌توان آب را با لوله به هر جای کشور که بخواهیم انتقال دهیم و طبیعت به این دست‌درازی‌ها پاسخ ندهد؟ آنچه امروز گریبان مردم اصفهان را گرفته و رودخانه زیبایشان را به رودخانه‌ای فصلی تبدیل کرده، ترکیبی از سدسازی، افزایش جمعیت، توسعه نامتوازن صنعت و کشاورزی، اجرای پروژه‌های غلط انتقال آب و زیاده‌خواهی مردم است که منجر به بروز فاجعه در زاینده‌رود شده‌است. زاینده‌رود خشک، حاصل مدیریتی است که مصرف را هیچ‌گاه کنترل نکرده و فقط بر وظیفه تأمین آب تکیه کرده‌است.
