«داوود آزاد» آهنگساز و نوازنده‌ی تار که خواننده‌ی آثار خود نیز هست ، بعد از گذشت 10 سال در تالار وحدت کنسرتی برگزار کرد. گزارشی از این کنسرت را در بنیتا بخوانید.
در این برنامه، آزاد علاوه بر خواندن، به نواختن تنبور، عود و تار پرداخت و گروهی از نوازندگان با سازهای متعددی مانند قانون، نی، دف، تنبک، کمانچه، کوزه و قیچک او را همراهی کردند. هرچند در برخی قطعه‌ها، دو یا سه ساز اصلاً به صدا درنمی‌آمدند و در یک قطعه نیز تعدادی از نوازندگان سازهای خود را زمین گذاشتند و با دست زدن، ریتم موسیقی را دنبال کردند. در چند قطعه نیز یک سماع‌گر در پشت گروه موسیقی به اجرای حرکات مخصوص می‌پرداخت.
پیش از آغاز کنسرت که جمعه 26 شهریورماه برگزار شد، آزاد در سخنان کوتاهی از 10 سال کنسرت نداشتن در ایران گفت و افزود: «البته این‌طور نبود که نخواهیم در این 10 سال کنسرتی داشته باشیم، اما مسائلی پیش آمد که این اتفاق نیفتاد. امیدوارم این کنسرت شروع خوبی برای برگزاری کنسرت‌های بعدی باشد.»
او به اتفاق خوب هم که در آن شب رخ داده اشاره کرد و گفت: «استاد شجریان به ایران وارد شدند که برای ایشان آرزوی سلامتی داریم و اتفاق دیگر تولد یکی از نوازندگان گروه ما، رابعه زند - نوازنده قانون - است.»
سپس کنسرت آغاز شد. اولین قطعه‌ی بخش نخست، قطعه‌ی «بی‌نشان» بود و در ادامه «هوالاول»، «عاشقی» و «شیدا شده‌ای». قطعه‌ی «گتمه گتمه» به زبان آذری با استقبال مخاطبان همراه شد. قسمت اول کنسرت با «آن دلبر من» پایان پذیرفت.
آزاد در آغاز بخش دوم این کنسرت از حاضران برای حضور انرژی بخششان در این برنامه تشکر کرد و گفت: «امیدوارم به حالی که دنبال آن هستید، رسیده باشید. هدف موسیقی ما، ایجاد آن حال به معنای خود لحظه‌ی حال و بریده شدن از گذشته و آینده است که ذهن ما همیشه درگیر آن است. اگر بتوانیم این حال را تجربه کنیم و با هستی یکی شویم، به هدف موسیقی رسیده‌ایم.»
در بخش دوم قطعات «عشق است»، «به ساقی در نگر»، «اثری نیست مرا» و دو قطعه فولکلور آذری «سن گلمز اولدون» و «امان آیرلیق» نواخته و خوانده شد. در پایان این بخش هم قطعات «صنما» و «آن خرابات» بود.
داود آزاد در برخی قطعات از جمله قطعه «مشق نام لیلی» که به درخواست مخاطبان در پایان این کنسرت اجرا شد، از آن‌ها می‌خواست که اگر شعرها بلد هستند، با گروه همراهی کنند که این کار در قطعه پایانی با تکرار نام «لیلی» انجام شد.
نوازندگان این گروه «رابعه زند» (قانون)، «جاوید ابراهیم‌پور» (نی)، «نبیل یوسف شریداوی» (دف)، «ساوش ولی‌پور» (قیچک آلتو)، «جعفر قاضی‌عسگر» (تنبک)، «بیتا قاسمی» (قیچک باس)، «علیرضا مقراضی» (کمانچه)، «محسن عبادتی» (کمانچه) و «امیرمحمد نیک‌منش» (دف) بودند که در این کنسرت داود آزاد را به‌عنوان آهنگساز و سرپرست گروه همراهی کردند. «بهزاد حجیر» نیز در این برنامه به سماع پرداخت.
داوود آزاد از بیست سالگی بدون داشتن استاد و تنها با تحقیق در آثار هنرمندانی چون «غلامحسین بیگجه‌خانی» و «سعید هرمزی» شروع به یادگیری موسیقی کرد. او بیش از صد اجرا در اروپا و در مکان‌هایی چون جمله سالن «رویال» لندن، دانشگاه‌های «کمبریج»، «آکسفورد»، «لندن» و مونیخ داشته است. از آثار او می‌توان به آلبوم‌های «مکتب تار تبریز» یادواره بیگجه‌خانی، «آی ایشیقی» قطعات آذری با تار ایرانی، «در بهار امید» تصنیف نوازی سنتی، «به یاد هرمزی» یادواره سعید هرمزی، «نورجان»، «می بی‌رنگ»، «کوی تو»، «در میخانه»، «لیلی‌نامه»، «دیوان شمس و باخ» و «تو همه، ما هیچ» را نام برد. او همچنین از علاقه‌مندان موسیقی تلفیقی است و در این زمینه آثاری ارائه داده است.