به گزارش سینماسینما، قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان یکی از جذاب ترین آنهاست؛ هوای آفتابی، ساحل زیبای لیدو، فرش های قرمز، تالارهای بزرگ و باشکوه و ستارگانی که هزاران مشتاق را به این جزیره کوچک می کشانند. جشنواره ونیز این بار در هفتاد و چهارمین دوره چهارشنبه شب با فیلم «کوچک کردن» ساخته الکساندر پین افتتاح شد فیلمسازی که با فیلم «نبراسکا» در جشنواره کن خوش درخشیده بود.
در سال‌های اخیر جشنواره ونیز با فیلم‌های پرهزینه و غالباً پرفروش هالیوود افتتاح شده بود («بردمن»، «جاذبه»، «اورست»)، امسال اما فیلم جمع و جورتری برای افتتاحیه انتخاب شد که توانست نظر مساعد منتقدان را جلب کند و آغازی امیدوارانه تر را رقم بزند؛ با بازی مت دیمن و تم آشنای آثار پین درباره آمریکای امروز و شخصیت هایی که نزدیک شدن به آنها و تصویرکردن آنها در دل اجتماعی پر از مشکلات مختلف، مهمترین هدف فیلمساز به نظر می رسد.
حضور چشمگیر سینماگران ایرانی
آلبرتو باربرا، مدیر هنری جشنواره ونیز از عشاق بلامنازعه سینمای ایران است و در سال های مدیریت او، سینماگران ایرانی حضور پرباری در این جشنواره داشته‌اند. امسال هم چهار سینماگر ایرانی با فیلم‌هایشان در بخش‌های مختلف ونیز حضور دارند و دو فیلمساز ایرانی هم در هیات داوران بخش‌های گوناگون هستند.
وحید جلیلوند که پیشتر با فیلم قبلی‌اش «چهارشنبه 19 اردیبهشت» در جشنواره ونیز حضور داشت و جایزه فیپرشی انجمن منتقدان بین المللی را هم نصیب خود کرد، با فیلم تازه‌ای به نام «بدون تاریخ، بدون امضا» در بخش رقابتی افق‌ها حضور دارد.
در این فیلم بازیگران شناخته شده‌ای چون هدیه تهرانی، امیر آقایی و نوید محمدزاده بازی دارند و داستان پزشکی را روایت می کند که در پزشکی قانونی با جسد کسی مواجه می‌شود که او را می‌شناسد.
شیرین نشاط که با اولین فیلم بلندش، «زنان بدون مردان» در ونیز خوش درخشیده و جایزه کارگردانی را هم به خانه برده بود، با دومین فیلمش به نام «در جست و جوی ام کلثوم» در بخش روزهای مولفان حضور دارد. فیلم داستان فیلمسازی را دنبال می‌کند که در مصر در حال ساخت فیلمی درباره خواننده اسطوره‌ای مصر، ام کلثوم است.
علی عسگری که پیشتر با فیلم کوتاه «بچه» در بخش افق‌های ونیز حضور داشت، امسال با اولین فیلم بلندش به نام «ناپدید شدن» در همین بخش حضور دارد. فیلم در واقع نسخه بلند فیلم کوتاهی است که عسگری چند سال پیشتر با نام «بیشتر از دو ساعت» ساخته و در بخش مسابقه فیلم‌های کوتاه جشنواره کن شرکت کرده بود. «ناپدید شدن» در جشنواره تورنتو هم پذیرفته شده و پس از ونیز، در این بزرگ‌ترین جشنواره فیلم آمریکای شمالی هم شرکت خواهد کرد.
علیرضا خاتمی فیلمساز جوان دیگری است که با اولین فیلم بلند خود با نام «آیه‌های نسیان» در بخش افق‌ها حضور دارد. فیلم در خارج از ایران ساخته شده و ظاهراً بستر وقوع اتفاقات آن در فیلم مشخص نیست، اما گفته می‌شود اشاره‌های روشنی به وقایع سیاسی اجتماعی ایران دارد.
سه فیلمساز ایرانی در بخش افق‌ها با هم رقابت خواهند کرد، بخشی که رخشان بنی اعتماد، فیلمساز برجسته ایرانی یکی از داوران آن است؛ فیلمسازی که با فیلم «قصه ها» در بخش مسابقه ونیز، جایزه بهترین فیلمنامه را از آن خود کرده بود.
سمیرا مخملباف هم ریاست داوران بخش روزهای ونیز را به عهده دارد؛ بخش مستقلی که توسط انجمن فیلمسازان ایتالیایی و انجمن تهیه‌کنندگان مستقل ایتالیا برگزار می‌شود و جایزه‌ای بیست هزار یورویی دارد و داوران آن جوانان و نوجوانانی هستند که سمیرا مخلمباف آنها را در داوری یاری خواهد کرد.
بخش مسابقه پرهیاهو
فهرست بخش مسابقه جشنواره ونیز امسال غافلگیر کننده بود؛ فهرستی که چهره‌های صاحب نام مختلفی را یک‌جا گرد آورده است.
آی وی وی، هنرمند چینی که شهرت او در جهان هنرهای تجسمی عالم گیر است، با اولین فیلم خود به نام «روند انسان» در بخش مسابقه ونیز شرکت دارد؛ یک فیلم مستند که علاقه‌مندان هنرهای تجسمی برای دیدن آن لحظه شماری می‌کنند.
دارن آرنوفسکی، عبدالطیف کشیش و جرج کلونی سینماگران شناخته شده دیگری هستند که هر کدام می‌توانند با فیلم تازه‌شان به چهره جشنواره امسال بدل شوند.
آغاز جشنواره با دو فیلمساز تحسین شده
دو فیلم بخش مسابقه که ابتدا برای اهالی رسانه‌ها به نمایش درآمدند، شروع قابل توجهی را برای جشنواره ونیز رقم زدند.
پل شریدر که با فیلمنامه «راننده تاکسی» جهانی شد، با فیلم تازه‌ای به نام «اولین اصلاح» نظرات متضادی برانگیخت. فیلم به دلیل سوژه‌اش (کشیشی که با برخورد با یک جوان افراطی طرفدار حفظ محیط زیست، تمایلات افراطی پیدا می کند)، در روزگار تروریست‌های انتحاری قطعاً بسیار بحث انگیز خواهد بود، اما فارغ از آن، فیلم بسیار عجیبی است که فارغ از خوبی یا بدی جهان متفاوتی بنا می‌کند؛ هرچند شخصیت‌ها پخته نیستند و فیلم گاهی شعاری می شود، اما صحنه انتهایی که مورد تمسخر تماشاگران هم واقع شد پایان نسبتاً جذابی است برای فیلمی درباره خشونت که با پشت پا زدن به همه دنیای خشن و نفرت انگیز اطراف شخصیت ها به پایان می رسد.
اما گیلرمو دل تورو با فیلم تازه‌اش به نام «شکل آب»، جهان دیوانه وار خودش را که در فیلم‌هایی نزدیک به شاهکار (از جمله هزار توی پن) بنا کرده بود، ادامه می دهد؛ داستان جن و پری افسانه‌ای که با فضاسازی حیرت انگیز تماشاگر را درگیر جهانی دوست داشتنی می‌کند که در آن در نهایت تنها عشق پیروز است؛ گیرم عشقی متفاوت و ظاهراً غیرقابل درک.
منبع: مهر به نقل از بی‌بی‌سی
