داورزن را می توان به عنوان اولین شهرستان خراسان رضوی ومرز بین دو استان سمنان وخراسان نام برد که این شهرستان میقات و پیشانی و مبدا ورود زائرین امام هشتم (ع) از محور غرب کشور می باشد ومفتخر است به شخصیت والایی همچون معلم شهید دکتر علی شریعتی که زادگاهش و محل پرورش او وخاندان گرانقدرش دهستان مزینان واقع در 6 کیلومتری این شهر می باشد.
استاد شهید دکتر علی اکبر همتی مقدم و مهندس شهید محمد حسین داورزنی از فرزندان این دیار و نیز مرحوم دکتر رمضانعلی رادمنش و مرحوم دکتر معزی ودکتر محمدرضا داورنیا ودکترکیا…. از مفاخر این دیار می باشند .
دیگر افتخارات این سرزمین قیام سربداران است در دهستان باشتین
در وجه تسمیه این بخش،به نام داورزن اقوال گوناگونی وجود دارد:
الف: از آنجا که در قدیم مردم جهت استفاده از سیلابهای فصلی ،استخر می ساختند،وخانه های خویش را دور آن بنا می کردند ،برای استفاده از آب مجبور به دور زدن استخر بوده اند که کم کم نام این منطقه دورزن شده ،و یه دلیل کثرت استعمال به داورزن تغییر یافته است.
ب: واما بعد:حاکم نیشابور ،برای جمع آوری مالیات ،مستوفیان را به این منطقه می فرستد ،در آن میان زنی به علت عدم توانایی پرداخت وجوه مربوط به حاکم شکایت می بردوتقاضای تخفیف می نماید . حاکم با استدلال متقن و جالب او قانع می شود وخطاب به وی می گوید:توخود داوری عاقل وعادل می باشی ونیازی به اعزام داور به منطقه جهت ارزیابی نیست. کم کم در زبان عمال حکومتی وسپس در بین مردم عامه ،این منطقه به داورزن شهرت می یابد.
شعری است منصوب به شیخ حسن داورزنی از مشاهیر داورزن که شخصی در مورد داورزن از او سئوال میکند :
داورزنی ای بزرگ استاد سخن
بنمای زلطف ، حل این مشکل من
با آنکه به هر جای بود داور مرد
از چیست شده شهر شما داور زن
و شیخ پاسخ میدهد:
از بس که جنایت شده از داور مرد
زین رو شده اسم شهر ما داور زن
تاریخ این دیار به دوران پیش از اسلام میرسد،وجود آثار باستانی فراوانی در سطح منطقه ،دلیلی بر این ادعا است. از آن جمله:آتشکده آذربرزین مهر که بر اساس متون اوستایی یکی از سه آتشکده مورد احترام جامعه ساسانی و جهت ستایش طبقه کشاورزان ایران زمین بوده است.امروز این آتشکده برفرازتپه ای سنگی در روستای مهربه تماشای مردمان نشسته است.
در کنار آن می توان از پشته سفال داورزن ، رباط مزینان،دخمه چهل دختر کمیز،خرابه های فاریاب و کلروون در چشام ،مسجد جامع چشام ،آسیاب بادی مقیسه، خرابه های بادقوس، امام زاده سید قریش شملق ،امام زاده علی اکبر بروغن و سلطان سید علی اکبر علی آباد و ….یاد نمود.
روزگاری این سرزمین مورد توجه تمامی ایرانیان و مسلمانان بود،آن زمان که شیر مردانی فریاد می زدند<<سر به دار می دهیم اما تن به ذلت نمی دهیم.>> نهضتی که فصلی درخشان در تاریخ اسلام برجای گذاشت و خود سرآغازی می شد برای قیامها وجنبش های دیگر.سربداران،مردمانی که با الهام از تعالیم دینی و مذهبی علیه ظلم وستم قیام کردند.
مردم این منطقه اغلب به شغل کشاورزی و دامپروری رزق روزی میکنند. کشت فلفل وهندوانه از رونق و شهرت خوبی برخوردار است به گونه ای که مردم یکی از روستاهای داورزن به نام روستای بیزه به تجارت فلفل در کشور مشهور می باشند.
هرکس از انار شیرین وسرخ روستای نهاردان این بخش یک بار تناول نماید دیگر به دنبال انار های شهرهای مشهور نمی رود.
دامنه کوههای سرسبز و ییلاقی آبرود داورزن از آب وهوایی خاص برخودار است .که سالیانه افراد زیادی را جذب می کند.
در حاشیه کویر ساربانان و شتران زیادی دل به خار ستان آن سپرده اند .
