توده های خوش خیم پستان

خانم ها از هیچ سرطانی به اندازه سرطان پستان نمی ترسند؛ حق هم دارند، چون سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین خانم هاست و بیشتر از هر سرطان دیگری خانمهای میانسال را گرفتار می کند. برای همین هم به محض احساس کوچکترین تغییری در پستان های خود، به وحشت می افتند و از مطب این دکتر به مطب آن دکتر می روند. با این وجود، بسیاری از توده هایی که خانم ها به طور تصادفی و درنتیجه دقت عمل خود در پستانهایشان کشف می کنند، توده هایی بی خطر هستند که خود به خود برطرف می شوند، هر چند این توده های بی خطر را هم نباید مورد بی توجهی قرار داد.
- بافت طبیعی پستانها در حالت عادی هنگامی که پستان خود را معاینه می کنید، بافتهایی با تراکم متفاوت حس می کنید. علت این مسئله این است که پستان به طور عمده از دو نوع بافت مختلف یعنی بافت چربی و بافت غده ای تشکیل شده است. بافت غده ای معمولاً سفت است و به صورت توده هایی کوچک که ندول نامیده می شوند، احساس می شود در حالی که بافت چربی دور آن، نرم است.
امروزه پزشکان تأکید بسیاری بر معاینه پستان ها توسط خود افراد دارند. اگر شما به طور منظم پستانهای خود را معاینه کنید و در صورت بروز تغییرات در بافت پستان بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، مشکل شما خیلی سریع تر شناسایی و درمان می شود. فراموش نکنید که تشخیص سرطان پستان در مراحل اولیه احتمال درمان این بیماری را به شدت افزایش می دهد.

: مراقب این علائم باشید
 

اگر در این معاینات توده ای در پستان یا تغییراتی درپستان خود کشف کرده اید، پستان دیگر خود را نیز بررسی کنید. بعضی برجستگی ها و توده ها در پستان ممکن است طبیعی باشند، به خصوص اگر در هر دو پستان به یک شکل وجود داشته باشند. اما اگر به یکی از حالات زیر برخوردید، حتماً به پزشک خود مراجعه کنید:
اگر توده پستان شما به تازگی ایجاد شده یا به شکل غیر طبیعی از بافت اطرافش متفاوت است. اگر بعد از عادت ماهانه شما توده برطرف نشد. اگر از نوک پستان مایعی ترشح می شود. اگر متوجه تغییرات پوستی روی پستان خود شدید، مثلاً قرمزی، دلمه بستن، فرورفتگی و چین خوردگی پوستی. اگر نوک پستان شما اخیراً به داخل فرورفته است (فرورفتگی های مادرزادی طبیعی هستند).
- توده های مشکوک نترسید! یافتن توده در پستان به تنهایی دلیل بر وجود سرطان پستان نیست. توده شما می تواند یکی از بیماری های خوش خیم پستان باشد که اتفاقاً خیلی هم شایعند. اما به هر حال برای اینکه خیالتان راحت شود، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

برخی از توده های خوش خیم و شایع پستان، اینها هستند:
 

1- تغییرات فیبروکیستیک: بیش از نیمی از زنان دچار این حالت هستند. علائم و نشانه های آن عبارتند از: درد و افزایش توده های پستان (اغلب دوطرفه) که هر ماه با نزدیک شدن به زمان خونریزی، علائم فروکش می کند. این مشکل در زنان سنین 30 تا 50 سال بیشترین شیوع را دارد. تکثیر سلولها در غدد پستان و رشد بیش از حد فیبرها در بافت نگهدارنده پستان، موجب این تغییرات می شود. درمان تغییرات فیبروکیستیک عبارت است از تغییر نحوه زندگی و مصرف دارو. بعضی تحقیقات نشان می دهد که این بیماری با مصرف کافئین که موجب احتباس آب می شود، ارتباط دارد. بنابراین ممکن است پزشکتان به شما توصیه کند مصرف محصولات کافئین دار مثل شکلات، قهوه، چای و بقیه نوشابه ها را قطع کنید. مراقبت های شخصی شامل پوشیدن سینه بند مناسب و مصرف مسکن ها مثل استامینوفن و ایبوپروفن نیز می تواند مؤثر باشد. البته داروهای دیگری هم وجود دارد که در موارد شدید و تنها با تجویز پزشک می توان از آن استفاده کرد.
2- کیست ها: کیسه های پر از مایعی هستند که از مجاری متسع به وجود می آیند. توده های کیستیک ممکن است به خودی خود رفع شوند. البته با معاینه بالینی نمی توان به طور قطعی کیست را تشخیص داد و باید با مایع کیست کشیده شده و بررسی شود. اگر بعد از اینکه پزشک مایع کیست را تخلیه کرد، توده شما ناپدید شد و بعد از 6 هفته عود نکرد، احتمالاً شما به درمان دیگری نیاز نخواهید داشت.
3- فیبرآدنوما: فیبر آدنوم ها توده های گرد، سفت و لاستیکی، خوش خیم هستند که از رشد بیش از حد بافت غددی و همبند ناشی می شوند. فیبر آدنومها معمولاً بدون درد هستند و ممکن است با فشار دادن کمی حرکت کنند. این توده ها به تغییرات هورمونی پاسخ می دهند، به طوریکه در طی حاملگی بزرگ شده و بعد از یائسگی چروک می شوند. زنان در هر سنی ممکن است به آن دچار شوند، اما شایع ترین سن، معمولاً سنین زیر 20 تا 30 سال است. فیبرآدنوم ممکن است خود به خود ناپدید شود. اما اگر نشود، یا بزرگ تر شود یا اگر شما درباره وجود آن مضطرب باشید، پزشکتان برداشت جراحی آن را توصیه خواهد کرد.
4- ماستیت: عفونت بافت پستان است که اغلب به وسیله باکتری هایی که طی شیردهی وارد پستان می شود. درد، قرمزی و تورم و گرمی از علائم اصلی ماستیت هستند. درمان حالت خفیف این بیماری تجویز آنتی بیوتیک هاست. با این وجود، اگر آنتی بیوتیک ها عفونت را برطرف نکند، یا اگر بیماری تشدید شود و آبسه ایجاد کند، ممکن است نیاز به جراحی و تخلیه آبسه باشد.
منبع: نشریه پیام پزشک، ویژه هفته جهانی شیر مادر. .