پرسش و پاسخ های رودرروی موعودی ناصر نادری

پاسخی به ابهامات جوانان درباره ی امام عصر(عج) در گفت و گو با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی.
... عصر یک روز پاییزی، آسمان ابری و هوا بارانی است. شهر قم و صدای تق تق قطره های باران که روی شیشه بخار گرفته ی ماشین می خورد. مدتّی بعد، در حضور جمع کوچکی از خواهران دانش آموز می نشینیم و چشم بر در، منتظر آیت الله مکارم شیرازی می مانیم. لحظاتی می گذرد تا اینکه ایشان به صمیمیّت باران می آید. با چهره ای مهتابی و روشن و محاسن سفید و ابریشم گون؛ و با خود بوی گل یاس را می آورد و ما را میهمان رؤیایی
شیرین و آسمانی می کند. با مهربانی تبسّم می کند و می گوید: از دیدار شما عزیزان خوشوقتم. به خصوص که هدفتان بحث و بررسی درباره ی مسئله ی مهمّی است، یعنی همان اعتقاد به امام زمان، حضرت مهدی عجّل الله تعالی فرجه الشّریف.
سپس به چهره های مشتاق و پرسش گر جوانان نگاه می کند و می گوید:اصولاً سؤال، کلید حلّ مشکلات است. کسی که سؤال نکند، هرگز مشکلاتش حل نخواهد شد. قرآن کریم با صراحت دستور می دهد: «هر چه را که نمی دانید، از آنانکه می دانند و آگاهند سؤال کنید».
•دوستی می پرسد: طبق روایات، هر گاه ظلم و فساد فراگیر شود، امام زمان(عج) ظهور می کند. آیا ما باید در ترویج ظلم و فساد بکوشیم تا زمینه ی ظهور ایشان فراهم شود؟
آیت الله مکارم می گوید: ظهور امام زمان(ارواحنا فداه) از دو طریق ممکن است: یکی از راه زیاد شدن ظلم و ستم و راه دیگر – که راه نزدیک تری است- آمادگی مردم برای پذیرش حکومت آن حضرت. یعنی اگر تحوّلی در دنیا به وجود آید و مردم دنیا آماده ی پذیرش آن حکومت شوند، به یقین حضرت ظاهر می شود. پس این که خیال کنیم برای ظهور آن حضرت، تنها راه، زیاد شدن ظلم و فساد است. در اشتباه هستیم.
•دوست ما ادامه می دهد:شما فرمودید که تنها راه، راه زیاد شدن ظلم و ستم نیست. حال اگر راه اوّل
یعنی راه فزونی ستم را در نظر بگیریم، آیا ما هم باید ظلم و ستم را فزونی بخشیم؟
•خیر! راه اوّل، راه نامشروع است. اگر برای رسیدن به مقصدی دو جادّه داشته باشیم، یکی جادّه ی غصبی و دیگری جادّه مباح، خوب کدام جادّه را باید برویم؟ معلوم است که باید از جادّه ی مباح برویم و رفتن از جادّه ی نامشروع، جایز نیست.
•دوست دیگری سؤال می کند: یاران حضرت مهدی(عج) 313 نفر و مسلّماً از پیامبران، ائمه و علما هستند. بنابراین ما که منتظر فرجیم جزوه کدام گروه هستیم؟ و چرا در این 313نفر، تعداد زنان کم است؟
•معروف است:«یاران حضرت مهدی(عج) 313 نفر نفر هستند»؛ امّا در بعضی از روایات، یاران امام مهدی (ع) را 10هزار و در بعضی روایات، شاید بیشتر از این معرفی کرده اند. معنای این، وجود «سلسله مراتب» در یاران امام است؛ یعنی در مرحله ی اوّل 313نفر، در مرحله ی بعد، 10هزار نفر و در مراحل بعدی، همه علاقه مندان به حضور ایشان در این سلسله مراتب قرار می گیرند.
اگر در مرحله ی اول تعداد زنان کم است، چه بسا در مراحل دیگر، تعداد آن ها بیشتر باشد. بنابراین، مشکلی از این نظر نیست.
•دوستی می گوید: چرا امام زمان (ع) سال ها قبل از ظهور متولد شده اند؟ فایده ی وجود آن حضرت چیست؟
•این سؤال بسیار مهم است. من در اینجا به یکی از دلایل ذکر شده، اشاره می کنم: اعتقاد به وجود امامی که الآن زنده است و در بسیاری از مناطق حضور دارد، باعث قوت قلب و اعتماد و تقویت روحیه ی پیروان عقیده مند می شود.
اگر ما هزاران سال انتظار بکشیم تا شخصی بعداً ظاهر شود، مسلّماً خود را در زندگی بدون پشتوانه می بینیم. امّا امروز که معتقدیم آن حضرت وجود دارد و از حال ما آگاه است، می توانیم در مشکلات به ایشان اعتماد کنیم و این وسیله ی «امید» می شود.
بنابراین، امام باید در هر زمان باشد تا مایه ی اعتماد، قوّت قلب و امید پیروان شود، تا آن ها بتوانند در مشکلات از وجود مقّدس او کمک گرفته و در مسئولیّت ها هم احساس مسئولیّت کنند. ما معتقدیم که نامه ی اعمال ما، در هفته یکی دو مرتبه به حضور امام زمان (ع) می رسد. این که احساس کنیم که اعمال ما را ایشان ملاحضه می کند، همین باعث ایجاد احساس یک مسئولیت قوی در ما می گردد. به عبارت دیگر، ایمان به وجود امامی که زنده، حاضر و ناظر است، سبب تربیت هر چه بیشتر عقیده مندان می شود؛ یعنی یک عامل تعلیم و تربیت و امید و حرکت است.
منبع: نشریه موعود نوجوان، ش24.