آینه های پر از فواره

ایوان پر از بوی خورشید است. خورشید آمده است در ایوان و موهای طلایی اش را شانه می کند. جوجه های رنگی ام در ایوان جیک جیک می کنند و آفتاب را بو می کنند. خدایا! احساس می کنم ایوان خانه، بهترین جا برای راز و نیاز با توست. آخر ایوان خانه، آسمان را می شناسد، آفتاب را می شناسد. آسمان به ایوان نزدیک است. ایوان بوی تو را می دهد. جانمازم را در ایوان پهن می کنم. دست هایم، مثل بال های فرشته می شود.
مادر فواره های حیاط را باز می کند. بوی باران ایوان را پر می کند. قطرات آب خودشان را تا ایوان می رسانند. قطره ها تا جانمازم خودشان را می رساند. الله اکبر ... .
آفتاب و قطره ها با همه آشنا می شوند. جوجه ها با آفتاب و قطره ها آشنا می شوند. خواهرم پنجره را باز می کند، پنجره ای که رو به ایوان است. خواهرم ایوان را دوست دارد. آفتاب را، باران را، جوجه ها را و تو را، خدای مهربانم! صدای زدن تو، شیرین ترین کار دنیاست. قلبم می تپد، مثل صدای جیک جیک جوجه ها، مثل صدای ریزش فواره ها، مثل صدای آفتاب، مثل صدای باز شدن پنجره و مثل لبخند خواهرم که در قاب پنجره می درخشد. من و خواهرم تو را صدا می زنیم. من و فواره ها و جوجه ها تو را صدا می زنیم. من و آفتاب تو را صدا می زنیم. خواهرم آینه را پشت پنجره می آورد.
در آینه آفتاب پیداست، جوجه ها پیدا هستند و فواره ها در آینه صدای من پیداست. تو را در آینه صدا می زنم. زیر فواره ها خیس می شوم. قنوتم مرا بالا می آورد مثل فواره ها، فقط خدا کند مثل فواره ها سقوط نکنم. شیطان گولم نزند. خواهر پنجره را باز می کند. خواهرم لبخند می زند. من لبخند می زنم. من هم پشت قنوتم پنجره ای باز می کنم. صدایت می زنم. صدایم را می شنوی. صدایم را دوست داری.
پر از آرزو هستم. پر از خواهش، پر از تمام صداها. تو همه صداها را می شنوی، همه آرزوها و خواهش ها را. ایوان پر از بوی خورشید است. خورشید را در دست می گیرم. آن را رو به آسمان می گیرم. ابرهای باران زا پایین می آیند. با فواره ها یکی می شوند. با صدای جیک جیک گنجشک ها یکی می شوند. لحظه های اجابت است. مادر این را می گوید وقتی باران می بارد. من و مادر و خواهر، زیر باران دعا می کنیم. زیر فواره های باز آسمان، زیر صدای چک چک زیباترین شعر تو، باران. بعد از باران، رنگین کمان می آید.
ایوان پر از رنگین کمان می شود. آینه پر از رنگین کمان می شود. من و مادر و خواهر، زیر چتر رنگین کمان تو را صدا می زنیم. پر از آرزوهای رنگی هستیم. پر از آرزوهای آفتابی، پر از آینه های پر از فواره. صدایمان را می شنوی، دست هایمان را می گیری، به اسمان پیوند می زنی و ما از پشت تمام پنجره های دنیا لبخند می زنیم.
منبع: نشریه انتظار نوجوان-ش56.