تاریخ خبر: 1393/07/30 – رییس جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی تصریح می‌کند: «پلیس، بویژه راهنمایی و رانندگی به هیچ وجه ملاحظه گردشگران خارجی و اتومبیل‌های گردشگری را نمی‌کند. متأسفانه در ایران، شعر و شعار درباره گردشگری و درآمدزایی آن زیاد است، اما هیچ کاری برای تغییر در نحوه برخوردها نمی‌شود.»
هفته گذشته پلیس راهنمایی و رانندگی در مسیر پلدختر اهواز، اتوبوس حامل گردشگران آلمانی را متوقف و آن را به بهانه نبستن کمربند ایمنی توسط برخی مسافران جریمه کرد، در حالی که راهنمای همراه گروه می‌گوید گردشگران کمربند ایمنی خود را بسته بودند! چند هفته قبل‌تر از آن در ایست بازرسی میاندوآب در آذربایجان غربی خودروی حامل گردشگران را متوقف و چمدان‌های آن‌ها را زیرو رو می‌کنند. این اتفاق در مسیر کرمان یزد هم تکرار شده است.
البته این تمام ماجرای برخورد پلیس با گردشگران نیست. رییس جامعه تورگردانان ایران پیش از این بارها از برخوردهای پلیس راهنمایی و رانندگی در شهرهای بزرگ، مثل اصفهان و شیراز با اتوبوس‌های حامل گردشگران گفته بود که با وجود ابلاغ دستورالعمل و بخشنامه‌هایی درباره تسهیل در رفت و آمد این خودروها در سطح شهر، اما در اصفهان و شیراز برخوردهای سلیقه‌ای اعمال می‌شود. رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در جلسه‌ای که چندی پیش با وزیر اطلاعات برگزار کرد تا مشکلات گردشگری مطرح و حل شود، متوجه شد بسیاری از مشکلات این بخش به پلیس مربوط می‌شود، برای همین وعده داد جلسه‌ی عمومی دیگری با مقامات پلیس بگذارد، اما این جلسه تا به حال برگزار نشده است، حال معلوم نیست کدام طرف ماجرا تا کنون حاضر نشده‌اند پای میز مذاکره بنشینند.
عباس پیرمرادیان، رییس جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی به خبرنگار گردشگری ایسنا می‌گوید: ما خواستار تشکیل جلسه‌ای با پلیس بویژه پلیس راهنمایی و رانندگی هستیم تا نحوه‌ی کنترل اتوبوس‌های گردشگری و برخوردها با گردشگران خارجی سامان‌دهی شود.
او ادامه می‌دهد: پلیس بویژه در راهنمایی و رانندگی هیچ ملاحظه‌ی گردشگران را نمی‌کند، مخصوصا در شهرهای بزرگی چون اصفهان و شیراز، البته این مشکلات در تهران کمتر است و بیشتر دستورالعمل‌ها رعایت می‌شود. پلیس در بیشتر شهرها بویژه مناطق خلوت‌تر برای تردد اتوبوس حامل گردشگران در سطح شهر مجوز تردد می‌خواهد در حالی که پایتخت با این همه شلوغی این مشکل را ندارد. وضعیت کنونی مصداق یک کشور با دو قانون است.
پیرمرادیان برخورد پلیس راهنمایی و رانندگی در برخی نقاط با گردشگران و اتوبوس‌های حامل آن‌ها را مایه عذاب راهنمایان می‌داند و می‌گوید: درست است که آژانس‌ها برای آمدن گردشگران زحمت زیادی می‌کشند، اما وقتی آن‌ها به ایران می‌رسند این راهنما و راننده است که در مواجهه با مشکلات قرار می‌گیرند و باید همه کارها را درست کنند.
وی در ادامه به بخشی از سخنان اخیر رییس‌جمهور درباره ضرورت افزایش تعداد راهنمایان گردشگری اشاره می‌کند و می‌افزاید: آقای روحانی می‌گویند راهنمای گردشگری خوب به تعداد زیاد می‌خواهیم، اما در شرایطی که راهنمایان موجود را رها کرده‌اند و هیچ کمکی به بهبود وضعیت آن‌ها نمی‌کنند، چگونه انتظار می‌رود تعداد راهنماهای خوب بیشتر شود؟! ما از رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در این‌باره شکایت داریم و این شکواییه را خدمت رییس‌جمهور اعلام می‌کنیم. رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اعلام کند تاکنون چه کار عمده‌ای برای راهنمایان تور کرده‌اند؟ با سند و مصداق می‌گویم هیچ کاری انجام نشده جز شعر و شعار. با این حال ما همچنان به کار خود ادامه می‌دهیم و مدافع حقوق و سخنگوی ملت ایران در برابر خارجی‌ها هستیم تا ذهن آن‌ها را نسبت به این کشور روشن کنیم.
او سپس به نحوه برخورد ایست بازرسی میاندوآب با گردشگران خارجی که به بازرسی چمدان‌های تمام مسافران منجر شده است، اشاره می‌کند و در ادامه می‌گوید: آقایان رییس‌جمهور و رییس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، آیا شما گشتن چمدان‌های گردشگران را در ایست بازرسی‌ها تأیید می‌کنید؟ اگر تأیید می‌کنید که دیگر حرفی باقی نمی‌ماند، اما دیگر نباید از آمدن گردشگران سخن گفت.
رییس جامعه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی ادامه می‌دهد: ما نمی‌خواهیم درباره قوانین گردشگری دخالت کنیم، اما پیشنهاد می‌کنیم قوانین و برنامه‌ای درباره برخورد پلیس با گردشگران براساس نظر صاحبان فن مدون شود که برای پلیس هم لازم‌الاجرا باشد، وگرنه گردشگران از این ناحیه آسیب خواهند دید.
او اضافه می‌کند: برخی قوانین پلیس راهنمایی و رانندگی واقعا برای گردشگری دست و پاگیر است، مثلا ساعت تردد اتوبوس‌ها. در حالی که بازدیدهای گردشگران معمولا زمانی بیشتر از این ساعت را می‌طلبد، اما راننده‌ها به خاطر جریمه‌ی پلیس مدام در اضطراب‌اند و برای رسیدن به مقصد عجله می‌کنند. ما گردشگر نمی‌آوریم که مثل اتوبوس پایانه‌ای فقط از این سر شهر به آن سر شهر ببریم. گردشگر به این مملکت می‌آید تا با فرهنگ و تمدن آن آشنا شود و درباره واقعیت آن تأمل کند. حالا آقایان در دفاتر خود بنشینند و قانون مدون کنند و ما راهنماها به خاطر این برخوردها و رفتارها جلوی گردشگران خجالت بکشیم.
