بندر عسلویه در 70 کیلومتری جنوب شرقی کنگان و 37 کیلومتری شرق بندر طاهری در راس خلیج ناویند بین مدار 27 درجه و 28 دقیقه عرض شمالی و 52 درجه و 37 دقیقه طول شرقی واقع شده و فاصله آن تا مرکز استان (بو شهر) 308 کیلومتر است. درباره نامگذاری عسلویه،زنده یاد مهندس احمد حامی در کتاب “سفر جنگی اسکندر مقدونی به ایران و هندوسستان بزرگترین دروغ تاریخ است” از عسلویه با حرف اول الف نام برده و اظهار داشته است این نام هم مثل بسیاری از نام های منطقه مثل خارک،لارک،تنب و… یک نام ایلامی است و از دوره ایلامی ها به جا مانده است و کلمه “اسلو” با حرف الف در ابتدا به معنای آبگیر، استخر و محل توقف کشتی ها است . آقای محمد تقی مصطوی نیز در کتاب اقلیم پارس این مطلب را بر اساس کفته مهندس حامی تکرار کرده است. برخی مورخان و محققان متاخر عسلو را دارای چشمه ها و اب های شیرین دانسته اند و معتقدند به همین جهت بر آن نام عسلویه نهاده اند.
معرفی فرهنگ و تاریخ عسلویه
بخش عسلویه با وسعت 936 کیلومتر مربع در فاصله 60 کیلومتری مرکز شهرستان کنگان واقع شده است که از غرب به بخش مرکزی کنگان و روستای شیرینو ، از شمال به رشته کوههای زاگرس جنوبی ، از جنوب به خلیج نیلگون و خلیج همیشه فارس و از شرق به شهرستان پارسیان استان هرمزگان محدود و در مدار 38و52 طول شرقی و 27 و 24 عرض شمالی قرار دارد.
بخش دارای 2 شهر بنام های عسلویه و نخل تقی و 21 روستا که طبق سرشماری نفوس و مسکن در سال 85 تعداد 31 هزار نفر جمعیت در شهرها و روستاهای بخش ساکن و حدود 23 هزار نفر نیز نیروی کارگری بوده است که در حال حاضر طبق آمارهای موجود حدود 38 هزار نفر از اقصی نقاط مختلف کشور در تاسیسات و پروژه های منطقه مشغول بکارند.
روستاهای بخش در دو مسیر موازی یکدیگر قرار دارند ؛ بدین صورت که در مسیر جاده اصلی پارسیان – بوشهر بترتیب از شرق به غرب روستاهای بندو ، سهمو جنوبی ، سهمو شمالی ، سواحل ، مروع ، چاه مبارک ، خیارو ، عسکری ، اخند ، دهنو ، کلات ، بزباز و بیدخون با فاصله ی کمی از یکدیگر ( کل مسیر در حدود 35 کیلومتر) و در نزدیکی رشته کوه زاگرس قرار دارند و در جانب دیگر و در کنار ساحل زیبای خلیج فارس روستاهای خره ، کنارخیمه ، بنود ، زبار ، صفیه ، بساتین و هاله در کنار منطقه بکر و شگفت انگیز نایبند قرار دارند.
