سوء تغذیه و عوارض آن در کودکان

خرابی و پوسیدگی دندان ها

غذاهای کربوهیدرات دار ( شیرین ) که به سطح دندان می چسبند، به راحتی باعث پوسیدگی دندان می شوند. کودک بعد از مصرف اینگونه غذاها باید دهان خود را با آب بشوید یا دندان های خود را مسواک کند تا امکان خرابی دندان کاهش یابد. نگذارید کودکتان مُدام چیزی بخورد یا نوشیدنی شیرین بنوشد تا زمان تماس مواد غذایی با دندان ها کاهش پیدا کند. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان، کودک بایستی مواد فلوراید دار استفاده کند. از 6 ماهگی تا 6 سالگی، اگر آب محل زندگی کودک کمتر از 3/0 PPM فلوراید دارد، باید یک محلول فلوراید دار اضافی مصرف کند.
این مشکل در بین کودکان شایع است. اگر رژیم غذایی کودک دارای فیبر کافی متناسب با سن او باشد، از یبوست جلوگیری می شود. به همراه فیبر غذایی، باید به مقدار کافی آب و مایعات نیز مصرف شود.
تعدادی از مواد غذایی که برای رفع یبوست مناسب هستند شامل:
آلوی پخته
انجیر تازه یا خیسانده یا به شکل کمپوت و مربای انجیر
خاکشیر
گلابی با پوست
آناناس
انواع برگه میوه ها مثل خیسانده برگه هلو یا زردآلو
خشکبار مثل انجیر خشک، آلوی خشک و کشمش
آب پرتقال
انگور
تمشک
طالبی
روغن زیتون
پیاز پخته
تره
چغندر
گوجه فرنگی
شاه توت رسیده
توت فرنگی و کیوی ( بالای 2 سالگی )
خربزه
خوردن سیب با پوست به هنگام خواب و خوب جویدن آن
نان سبوس دار
حبوبات مخصوصاً لوبیا

چاقی

کاهش وزن در کودکان چاق بویژه زیر 7 ساله توصیه نمی شود، زیرا کودک برای رشد و تکامل طبیعی نیاز به دریافت کافی مواد مغذی دارد و در صورت کم خوری ممکن است دچار کمبود مواد مغذی شود. اگر کودک دچار اضافه وزن است، بایستی در همان وزن باقی بماند تا به اندازه کافی قدش رشد کند و بعد از اِتمام دوران بلوغ رژیم بگیرد. فعالیت بدنی کم، اصلی ترین عامل بروز چاقی در کودکان است. روزانه حداقل 60 دقیقه تحرک بدنی برای کودک لازم می باشد.
برای جلوگیری از چاقی:
کودک نباید پرخوری کند.
کودک خود را وادار به غذا خوردن نکنید.
مقدار کافی و مناسب از واحدهای غذایی را مصرف کنید.
میان وعده ها را با دقت تمام انتخاب کنید تا پرکالری و فاقد ارزش غذایی نباشند.
از مصرف زیاد آب میوه بویژه انواع صنعتی و گازدار پرهیز شود.
به عنون جایزه به کودکتان مواد خوراکی پُرکالری ندهید.
کودک خود را تشویق کنید تا روزانه فعالیت بدنی داشته باشند.
سعی کنید بچه ها کمتر وقت خود را صرف تماشای تلویزیون و بازی های کامپیوتری کنند.

مشارکت کودکان در انجام کارها

بچه ها دوست دارند مفید واقع شوند و والدین خود را خشنود کنند. از این فرصت می توانید استفاده کنید و به کودک خود در مورد نحوه انتخاب صحیح غذاها و مشارکت آنها در تهیه و پخت غذاهای ساده آموزش دهید. کودک از سن دو سالگی به بعد می تواند در آماده کردن غذا به شما کمک کند و به راحتی غذاهای نرم را با چاقو ببرد. وقتی علاقه و توانایی او افزایش یافت، در خرید و تهیه غذا بیشتر شرکت خواهد کرد.
همچنین می تواند در چیدن غذا بر سر سفره، جمع کردن آن و تمیز کردن سفره کمک کند. کودک با انجام این کارها علاقه بیشتری به خوردن غذا پیدا خواهد کرد. البته این کار نیاز به صبر و حوصله فراوان و صرف وقت زیادی دارد.
اگر دوست دارید کودکتان در تهیه و آماده سازی غذا به شما کمک کند، موارد زیر را در نظر داشته باشید:
بر روی تمام کارهای آنها نظارت کنید.
وسایل مورد نیاز او را فراهم کنید و وقت کافی برای آن صرف کنید.
قبل از شروع کار، به کودک خود نکات لازم را یادآوری کنید.
با توجه به توانایی کودک، به او کاری دهید.
شستن و تمیز کردن وسایل و مواد غذایی را نیز به عنوان بخشی از کار به او یاد دهید.

عامل قد کشیدن در کودکان چیست؟

اولین تحقیقات کمبود روی در انسان مربوط به اواخر دهه 1950 است که نشان داد تأخیر در رشد، ضایعات پوستی و نارسایی بلوغ در نوجوانان پسر ایرانی و مصری مربوط به کمبود روی است. مقدار روی در بدن 5/1 تا 5/2 گرم است که بیشتر آن در عضلات، استخوان ها و کبد جمع می شود و مقداری هم در ناخن و پوست و مو یافت می شود.
عنصر روی اساساً به سوخت و ساز مرتبط است. دیده شده است که مکمل روی تأثیر مثبتی بر رشد کودکان دچار کوتاه قدی تغذیه ای داشته است. کمبود روی یکی از مشکلات تغذیه ای شایع در کشور ما به شمار می رود. تمام گروه های سنی از جمله کودکان زیر شش سال، نوجوانان دختر و پسر 20-14 ساله و همچنین زنان باردار از کمبود « روی » رنج می برند. کمبود روی علاوه بر کاهش سرعت رشد در کودکان با تغییراتی در حس بویایی و چشایی همراه است و سبب بی اشتهایی و کاهش وزن می شود.
تأخیر در بلوغ جنسی از دیگر عوارض کمبود روی به شمار می رود. کمبود روی در دوران بارداری می تواند عوارضی همچون سقط جنین، نقص عضو مادرزادی، وزن کم در زمان تولد و زایمان دیر یا زودهنگام را در پی داشته باشد.

صبحانه نخوردن باعث خرابی دندان می شود

کودکانی که در سنین دو تا پنج سالگی صبحانه نمی خورند، در مقایسه با کودکانی که هر روز صبحانه می خورند، تقریباً چهار برابر بیشتر احتمال دارد تا مبتلا به پوسیدگی دندان شوند. کودکانی که در خانواده های فقیر زندگی می کنند، کمتر احتمال دارد تا در صورت پوسیدگی دندان به پزشک مراجعه کنند و تعداد دندان های خراب درمان نشده در آنها بیشتر است. از سوی دیگر کودکانی که در خانواده های فقیر زندگی نمی کنند اما از صبحانه خوردن قرار می کنند و همچنین میوه و سبزی مصرف نمی کنند، بیشتر احتمال دارد تا نسبت به کودکان فقیر دچار پوسیدگی شوند.
تنها 23 در صداز کودکانی که هر روز صبحانه می خورند، دچار پوسیدگی دندان می شوند در حالی که کودکانی که از صبحانه خوردن فرار می کنند 34 درصد آنها دچار پوسیدگی می شوند، 18 درصد از کودکانی که حداقل پنج وعده از میوه و سبزی در روز استفاده می کنند، دارای دندان های خراب هستند در صورتی که 26 درصد از کودکانی که کمتر از این مواد استفاده می کنند، به خرابی دندان مبتلا می شوند.
محققان می گویند نوجوانایی که از صبحانه خوردن فرار می کنند، بیشتر احتمال دارد تا در طول روز اسنک هایی ( اسنک میان وعده ای است که موقتاً گرسنگی فرد را برطرف می سازد و انرژی مختصری برای انجام کار فراهم می کند ) که سرشار از قند است مصرف کنند.

اضافه وزن و چاقی در کودکان

در جامعه جهانی سالانه حدود 400000 نفر بعلت بیماری های ناشی از ابتلا به عوارض ناشی از چاقی و عدم فعالیت بدنی کافی جان خود را از دست می دهند.
- خیلی اوقات کودکان سنین 1 تا 5 سال نوشیدن نوشابه را بر آبمیوه ترجیح می دهند.
- کودکان حدود 5 تا 10 بار بیش از نیاز روزانه نمک مصرف می نمایند.
- 5 درصد از کودکان فشار خون بالاتر از حد طبیعی دارند.
- میزان چاقی در کودکان در 2 دهه اخیر 2 دهه اخیر 2 برابر شده است.
- شیر پرچرب
- پنیر پرچرب ( پنیر پیتزا )
- کالباس، سه نوع از بدترین غذاها از نظر چربی اشباع برای کودکان است.
- فقط یک نفر از هر پنج کودک فقط یک کودک 5 سهم وعده میوه و سبزی توصیه شده روزانه مصرف می نمایند.
- حدود 1/4 سبزی مصرف شده توسط کودکان را سیب زمینی سرخ شده تشکیل می دهد.
تعداد کودکان دچار اضافه وزن و چاق به میزان محسوس در حال افزایش است.
کودکان زمان کمتری را به ورزش و تحرک اختصاص می دهند و اغلب وقت خود را به تماشای تلویزیون - بازی های کامپیوتری و.... اختصاص می دهند. امروزه خانواده ها به دلیل گرفتاری و مشغله روزانه زمان کمتری را برای طبخ غذا در منزل اختصاص می دهند و مصرف غذاهای آماده طبخ رو به افزایش است.
متأسفانه غذاهای تهیه شده در کارخانه های موادغذایی مثل کنسروها، سوسیس، کالباس پیتزا، همبرگر، سیب زمینی نیمه سرخ شده منجمد همه روزه جای بیشتری در برنامه غذایی خانواده ها پیدا می کنند. بیش از 10% کودکان 5-2 سال و %15 کودکان 6 تا 19 سال اضافه وزن دارند. مطالعات نشان می دهد که کودکان چاق % 80 بیشتر شانس ابتلا به چاقی در بزرگسالی دارند و این نسبت زمانیکه پدر یا مادر دچار اضافه وزن باشند بیشتر می شود. اضافه وزن و چاقی در فرزندان بستگی کامل به الگوی غذایی مصرفی خانواده و زمان اختصاص یافته به ورزش و فعالیت بدنی دارد.
اگر شما نگران اضافه وزن و چاقی فرزند خودتان هستید باید راهکارهای مناسب برای کنترل وزن را بیابید. هیچگاه خودتان برنامه غذایی و رژیم لاغری به کودک ندهید. حتماً با مشورت کارشناس تغذیه برنامه غذایی مناسب برای کنترل وزن را تهیه نمایید تا برنامه غذایی از نظر مواد مغذی لازم برای رشد کمبودی نداشته باشد و با توجه به سن و قد و دیگر فاکتورها تهیه شده باشد.
فرزندان والدین چاق بیشتر در معرض چاقی هستند. اغلب این کودکان به نوجوانان چاق و نهایتاً به بزرگسالان چاق مبدل می گردند. تشخیص و درمان چاقی در دوران کودکی بهترین روش برای پیشگیری از بیماری های مرتبط با چاقی و مرگ و میر ناشی از آن در بزرگسالی می باشد.
ارتباط چاقی در بزرگسالی به چندین فاکتور بستگی دارد: سن شروع چاقی، میزان چاقی، چاقی والدین از آن جمله اند از اضافه وزن در کودک زیر 3 سال نمی توان احتمال چاقی در بزرگسالی را پیش بینی نمود مگر آن که حداقل یکی از والدین چاق باشد. بعد از 3 سالگی چاقی با چاقی بزرگسالی ارتباط نزدیک تری پیدا می کند و با بالا رفتن سن کودک تشدید می شود. اگر چاقی کودک تا 6 سالگی ادامه پیدا می کند و با بالا رفتن سن کودک تشدید می شود. اگر چاقی کودک تا 6 سالگی ادامه پیدا کند احتمال دوام آن %50 می شود و 70 تا 80% از نوجوانان چاق به بزرگسالان چاق تبدیل می شوند اگر حداقل یکی از والدین چاق باشند احتمال ابتلا به چاقی در کودک با هر سنی افزایش می یابد.
نامتعادل بودن انرژی دریافتی و انرژی مصرفی می تواند موجب به وجود آمدن اضافه وزن شود. ( انرژی دریافتی ناشی از غذای مصرفی می باشد )
توجه نمائید همیشه پیشگیری مقدم بر درمان است لذا مراقب اضافه وزن کودک خود باشید.
شیر مادر می تواند خطر ابتلا به چاقی در کودکان را کاهش دهد.
مادران باید شیردهی را از نخستین ساعات تولد فرزند شروع نمایند.
در شیرخواران زیر یکسال نخست نوزاد فقط باید از شیر مادر استفاده نماید در این دوران هرگز به کودک غذای اضافی ندهید.
شیردهی باید یک سال یا بیشتر ادامه یابد

کودکان و چاقی

- چگونه به فرزند خود در نگهداری وزن مطلوب کمک نماییم.
- چگونه بفهمیم کودکمان اضافه وزن دارد.
با استفاده از نمودار مخصوص می توان اضافه وزن کودک را مشخص نمود تعیین میزان اضافه وزن در کودکان تنها با استفاده از نمودارهای بخصوص امکان پذیر است.
شما می توانید با مقایسه جثه فرزند خود با همسالان خودش تا حدودی به اضافه وزن مشکوک شوید ولی تعیین مقدار آن نیاز به معاینه پزشکی دارد.
چگونه می توانیم از اضافه وزن کودک جلوگیری نماییم.
مشکلات مربوط به وزن به سختی کنترل می شود بنابراین پیشگیری از وقوع چاقی از ابتدا مهم است. نکات ذیل به شما کمک می کند تا کودک با وزن مناسب داشته باشید.
* هنگامیکه فرزندتان گرسنه نیست او را مجبور به خوردن و آشامیدن ننمایید.
* اجباری در به اتمام رساندن غذای وی نداشته باشید.
* غذا را به عنوان تهدید بکار نبرید.
* به عنوان پاداش اتمام غذا دسرهایی مثل شکلات و شیرینی به کودک ندهید.
این عمل به کودک می آموزد که شیرینی بیشتر از دیگر گروه های غذایی مصرف نماید.
* از برنامه غذایی سالم استفاده نمایید بیش از 30 درصد کل کالری مورد نیاز کودک نباید از چربی باشد در این مورد می توانید از مشاور تغذیه کمک بگیرید. فررزند شما نیاز به مصرف فیبر غذایی حاصل از میوه ها و سبزیجات و غلات دارد.
* تا جایی که ممکن است از غذاهای آماده ( پیتزا، همبرگر، مرغ سوخاری ) کمتر استفاده نمایید.
* تماشای تلویزیون را برای فرزندتان محدود نمایید و فعالیت هایی چون دوچرخه سواری و توپ بازی را جایگزین کنید.
* زمانی را برای تحرک بدنی با فرزندتان اختصاص دهید.
* با هم به پیاده روی بروید.
* به فرزندتان بیاموزید که تعذیه خوب و عادات غذایی مناسب و فعالیت بدنی می تواند عمری طولانی و جسمی سالم را نوید دهد.
چگونه می توانیم عادات غذایی سالم را در فرزندان خود پدید آوریم؟
بیشتر موادی که کودک مصرف می نماید همان موادی است که ما از سوپر مارکت و رستوران خریداری می نماییم، سعی نماییم غذاهایی تهیه کنیم که چربی و قند زیادی نداشته باشد. در عوض غذاهای کم چربی و پر فیبر تهیه نماییم بعد از دو سالگی کودک می توان شیرکم چربی را بجای شیر کامل به او داد حتماً اطمینان حاصل کنید که غذا و یا تنقلات سر میز یا سفره مصرف می شود نه جلوی تلویزیون چرا که در زمان تماشای تلویزیون بر مقدار مصرفی غذا توجهی نمی شود.
سعی کنیم همه افراد خانواده از برنامه غذایی سالم استفاده کنند به این ترتیب فرزندمان تنها نخواهد ماند.
چگونه می توانیم به فرزندمان کمک نماییم تا فعالیت بدنی بیشتری داشته باشد؟
یکی از بهترین اعمالی که شما می توانید انجام دهید محدود نمودن تماشای تلویزیون و بازیهای کامپیوتری و جایگزین کردن آنها با پیاده روی، اسکیت و دیگر ورزش هاست. کودکان خود را تشویق کنید که در تیم ورزشی ثبت نام کنند. به همراه افراد خانواده، کودک را به پیاده روزی و دوچرخه سواری ببرید.

تشخیص کودکان چاق

درصد کمی از چاقی کودکی متأثر از مسائل هورمونی و ژنتیک می باشد. کودکان چاق باید توسط پزشک معاینه و بررسی شوند. این بررسی شامل ارزیابی خطر ابتلا به بیماری های قلبی، مشکلات ارتوپدی مرتبط با وزن، بیماریهای پوستی و مشکلات روانی می باشد.
عوامل خطر بیماری های قلبی شامل سابقه فامیلی بیماری قلبی زودرس، کلسترول و فشار خون بالا، دیابت و فقدان تحرک بدنی می باشد.
کودکان چاق فشار خون بالا، ضربان قلب و برون ده قلبی بیشتر نسبت به کودکان غیرچاق دارند. نهایتاً استعداد بیشتر ابتلا به دیابت در کودکان چاق از عوامل نگران کننده در آینده به شمار می رود.
هر چند افزایش دیابت نوع 2 در کودکی کمیاب است ولی افزایش انسولین در خون و عدم تحمل به گلوکز می تواند در سنین بالاتر به دیابت منجر می شود. فعالیت بدنی کودکان باید ارزیابی شود. این ارزیابی ها نه فقط به خاطر تخمین خطر بیماری قلبی - عروقی بلکه برای راهنمایی و درمان در آینده می باشد. الگوی تماشای تلویزیون باید مورد بازبینی قرار گیرد.
از آنجا که کودکان چاق وزن اضافه تحمل می کنند در معرض خطر مشکلات ارتوپدی نیز می باشند.
کودکان چاق بیشتر به عوارض پوستی دچار می شوند
مشکلات روانی از قبیل افسردگی - عدم اعتماد به نفس - منفی بینی در کودکان چاق شایع تر است.
چه کودکی را باید از نظر اضافه وزن مورد مشاوره ارزیابی قرار داد؟
1- هر کودکیکه از نظر ( BMI ) شاخص توده بدنی بالاتر و دارای سابقه فامیلی مثبت می باشد.
2- هر کودکی با افزایش سریع شاخص توده بدنی

درمان

وقتی کودکی دچار چاقی شد برنامه دقیق برای درمان باید طراحی شود. برنامه موفق باید موارد ذیل را شامل شود:
راههای رسیدن به وزن مناسب
اهداف کاهش وزن باید دست یافتنی باشد و برای رسیدن به وزن مناسب در کودک بایستی به موارد ذیل توجه نمائید.
1- کنترل رژیم غذایی
کودک باید به طور روزانه غذای خود را برای ارزیابی ثبت نماید. این ثبت روزانه نباید فقط شامل نوع و مقدار مصرف غذا باشد بلکه باید دقیقاً مکان مصرف غذا، زمان و اینکه با چه کسی غذا خورده است را مشخص نماید.
2- فعالیت بدنی
ورزش برای برقراری کاهش وزن و نیز جایگزینی ماهیچه به جای چربی لازم است. بنابراین در یک برنامه کنترل وزن فعالیت بدنی جزئی جدایی ناپذیر و ضروری است. توصیه های ورزشی باید کوتاه باشد و شدت و زمان آرام آرام افزایش یابد، بهترین زمان 20 تا 30 دقیقه فعالیت بدنی علاوه بر فعالیت معمولی روزانه و فعالیت که کودک در مدرسه انجام می دهد، می باشد.
3- تغییر رفتار
کنترل شخصی: با اینکار کودک مصرف غذا و تحرک بدنی خود را مثبت می نماید.
این کار، را از آنچه مصرف کرده و انجام داده آگاه می کند.
آموزش تغذیه: برای کودک و والدین در مورد تغذیه سالم و اهمیت مصرف فیبر توضیح دهید.
کنترل محرک ها: مصرف غذاهای پرچربی را محدود نمایید. والدین نباید فرزندان را وادار به اتمام غذا نمایند و فرزندانتان نباید اجباری به اتمام غذا داشته باشند.
رفتار تغذیه ای: کودکان باید در هنگام صرف غذا لقمه های کوچک تر بردارند و غذا را کاملاً بجوند.
فعالیت بدنی: برنامه ورزشی طراحی کنید و برای رسیدن به آنها پاداش تعیین نمایید.
تغییر نظرات: کودک را وادار به خوش بینی نمایید.
پاداش: برای رسیدن به وزن مطلوب و داشتن فعالیت بدنی برای او پاداش در نظر بگیرید.
مشارکت خانواده: همکاری خانواده در کنترل چاقی کودک موثر است.

بی اشتهایی در کودکان

بی اشتهایی، بی قراری، بی خوابی، درد پهلو، سوزش در هنگام ادرار و بوی بد ادرار و تب های بی دلیل از علایم عفونت ادراری در شیرخواران یا کودکان هستند اما گاهی اوقات این عارضه هیچ علامت خاصی ندارد و به همین دلیل الزامی است آزمایش ادرار بصورت دوره ای در کودکان انجام شود تا در صورت وجود عفونت ادراری به موقع تشخیص داده شود.
متاسفانه بر اثر عدم انجام آزمایش ادرار که الزامی است به طور روتین در معاینات کودکان به ویژه شیرخواران لحاظ شود، در بسیاری موارد عفونت ادراری در کودکان تشخیص داده نمی شود و در نتیجه این عارضه درمان نشده و روی سلامت دستگاه ادراری کودک به ویژه کلیه ها تاثیرات منفی به سزایی بر جای می گذارد و گاه حتی منجر به نارسایی شدید کلیه در بزرگسالی نیز می شود.
عدم تشخیص عفونت ادراری در موارد حاد منجر به عفونت کلیه ها می شود که در این موارد بیمار تب شدید کرده، بی حال و سست بوده و درد شدید کلیه دارد که باید سریعا به بیمارستان منتقل شده و براساس کشت ادرار، آنتی بیوتیک مخصوص به بدن کودک تزریق شود که به طور معمول دو هفته به طور می انجامد تا علائم عفونت از بین رود.
کاهش شدید وزن در کودکان، عدم استراحت و فقدان خوب آرام از علائم اصلی عفونت ادراری در کودکان هستند که اگر کودک به موقع به پزشک متخصص مراجعه کند پس از انجام آزمایش کشت ادرار، تزریق عضلانی و مصرف دارو این عفونت از بین می رود اما اگر تشخیص و درمان آن به تعویق می افتد، عفونت دستگاه اداری به ویژه کلیه ها از کمترین عوارض این بیماری خواهد بود.

کودکم غذا نمی خورد

غذا نخوردن کودکان یکی از مشکلات رایج تغذیه ای موجود در خانواده هاست سوال این است که والدین در مقابل این عمل چه می کنند؟ تهدید و ارعاب؟ ضرب و شتم؟ مقایسه با دیگران؟ به زور خوراندن غذا؟ تطمیع با خوراکی های بی ارزش یا به اصطلاح هله هوله؟ و.....؟ کدام یک از راه ها صحیح است؟
از نظر بنده هیچکدام
اگر کودکتان غذا نمی خورد باید او را نزد یک متخصص کودک، کارشناس تغذیه و همچنین در صورت نیاز نزد روانشناس ببرید.
بنظر من اگر از کودکتان - مخصوصا اگر دختر است - بخواهید در بعضی از کارهای بی خطر آشپزی به شما کمک کند هنگامی که سفره را پهن کردید به همه اعلام کنید که غذای امروز را با کمک فلانی آماده کرده اید و از اهل خانه هم بخواهید - ولو اینکه از آشپزی شما ناراضی هستند - از غذا تعریف کنند مسلما این برخورد باعث خواهد شد که بچه نسبت به غذائی که خودش تهیه کرده است رغبت نشان داده و مقدار بیشتری از آنرا بخورد.
راه دیگر اینست که ببینید کودکتان برای غذا خوردن چه شرایطی را برای شما در نظر می گیرد و حتی الامکان آن را بپذیرید و فراموش نکنید آنچه از نظر ما نامعقول است شاید برای کودکتان - در آن شرایط - کاملا معقول و پذیرفتنی است و قبول آن باعث بهبود وضعیت روحی کودک می شود.
حتما قضیه ابن سینا و شاهزاده ای را که فکر می کرد گاو است را می دانید. شاهزاده به هیچ وجه غذا نمی خورد و می خواست تا قصابی را برای ذبح کردنش احضار کنند. ابن سینا در هیات قصاب نزد شاهزاده رفت و گفت، این گاو لاغر است به او غذا بدهید تا فربه شود. آنگاه او را قربانی خواهم کرد. آنوقت شاهزاده شروع به خوردن غذا کرد هنگامیکه کمی غذا خورد حالش بهبود یافت و سالم شد.
با کودکان هم باید همین گونه برخورد کرد. یکی از اساتیدمان تعریف می کرد: کودکی را برای رژیم درمانی نزدش آورده بودند که بشدت لاغر بود و به هیچ وجه حاضر به خوردن غذا نمی شود مگر اینکه خواسته اش را - که از نظر خانواده غیر معقول بود - عملی می کردند. این بچه از پدرش که از قضا و قدر یک نظامی بوده می خواست تا او را روی یخچال بگذارد و خودش به اتفاق همسرش ( مادر بچه ) دور میز غذا خوری برقصند تا او غذایش را بخورد. خانواده از انجام این کار طفره می رفتند و بچه هم متقابلا از خوردن غذا سر باز می زد.

نقش تغذیه در رشد قدی کودکان

کوتاهی قد کودکان ممکن است در دو مرحله قبل از تولد ( مرحله جنینی ) و پس از تولد یا در هر دو مقطع اتفاق بیفتد. در دوران بارداری، مادر نقش مهمی در این زمینه ایفا می کند، به نحوی که مصرف ناکافی ریز مغذی ها به همراه استعمال دخانیات در دوران بارداری به رشد ناکافی و کم وزنی کودک در هنگام تولید می انجامد، بنابراین مکمل یاری غذایی و اجتناب از سیگار برای چنین مادرانی ضروری خواهد بود. علاوه بر انرژی، وجود چندین اسید چرب ضروری به همراه اسید آمینه ضروری ( که در ساختمان پروتئین ها وجود دارند ) برای رشد و نمو کافی کودکان لازم است.
مصرف طولانی مدت غذاهایی که پروتئین آنها کیفیت پائینی داشته و در نتیجه همه اسیدهای آمینه ضروری را به حد کافی برای بدن کودک تأمین نمی کند، به کندی یا توقف رشد کودک می انجامد. البته مصرف غذاهایی که چربی زیادی داشته باشند نیز موجب می شود که پروتئین ها در حد نیاز، به بدن کودکان نرسند و همین برای رشد مشکل ساز خواهد بود. علاوه بر انرژی و چربی و پروتئین دریافت کافی ریز مغذی های مختلف یعنی ویتامین ها و املاح نیز برای رشد کافی و مناسب کودکان ضروری است.
نقش چند ریزمغذی در تأمین رشد کافی کودکان شناخته شده است.
اما این که کدام یک از آنها بیشترین تأثیر را در تأخیر و کندی رشد کودکان دارد، هنوز مشخص نیست.
کمبود روی، در کاهش رشد قدی کودکان نقش دارد. کمبود متوسط تا شدید ویتامین A، آهن، کلسیم و ید نیز در تأخیر رشد کودکان نقش مهمی دارند. کمبود روی، تا حدود زیادی به ناکافی بودن آن در رژیم غذایی، جذب ناکافی آن از رژیم غذایی با اختلال جذب و از دست دادن روی با فعل و انفعالات، بدن ( مثلا در هنگام اسهال ) بستگی دارد.
خوردن غذاهای حیوانی به همراه مکمل های غذایی دیگر در مقابله با کاهش رشد کودکان مؤثر است. در بعضی شرایط مصرف شیر ( بهترین منبع کلسیم ) میزان رشد کودکان را بهبود می بخشد.
کمبودهای غذایی در دوران کودکی، حتی در صورتی که مکمل های ویتامینی و غذایی در ابتدای خردسالی کودک به او داده شود باز هم نمی تواند از کوتاهی قد کودک جلوگیری کند. در کودکان « از رشد مانده »، دادن یکی با برخی از مکمل ها تأثیر چندانی نخواهد داشت، بلکه توصیه می شود از مخلوط مکمل ها استفاده شود.
بر این اساس مصرف غذا در حد متعادل، مناسب و از تمام گروه های غذایی همراه با مکمل های غذایی توصیه شده از سوی پزشک، بسیار مهم است. باید توجه داشت استفاده از مکمل های غذایی حاوی ریزمغذی ها به خصوص در کودکان باید با نظر پزشک متخصص انجام شود.

گرسنگی زیاد

کودکان گاهی در سن چهار ماهگی و گاهی در ماه های دیگر دچار جهش های ناگهانی رشد می شوند. آنها هر چه شیر می خورند انگار سیر نمی شوند و مادران از شیردهی به آنان خسته می شوند.
جهش ناگهانی در اشتها مهم ترین علامت جهش رشدی در نوزادان است.
او دوست دارد از شیر مادرش در فواصل کوتاه بخورد. این تغذیه زیاد، از دو نظر مورد توجه متخصصان قرار می گیرد.
نخست این که کوچولو در حال رشد، گرسنه است و احتیاجات خود را از طریق کالری های موجود در شیر دریافت می کند و از سوی دیگر مکیدن های متوالی سینه مادر توسط نوزاد باعث تولید شیر بیشتر می شود.
در ماه های بعد کوچولو گاهی چنان بی قراری می کند که بدخلق و نا آرام می شود که مادران فکر می کنند کوچولو غیرقابل تحمل شده است و هیچ چیز نمی تواند او را آرام کند.
بیدار شدن های متوالی کوچولو برای شیر خوردن و رفع
گرسنگی باعث می شود که او نتواند خواب کافی داشته باشد؛ به این علت است که او در طول روز بی قراری و ناآرامی می کند.
برای این که کوچولو رشد کافی کرده و سلامتی اش را از دست ندهد، والدین با به کار بستن ترفندهای بیشتر و صبوری در این زمان با کوچولو کنار بیایند.

میزان شکر دریافتی کودک

احتمالاً کودک شما نیز جزو آن دسته کودکانی است که از خوردن قند و شکر لذت می برند. حتی اگر مصرف مستقیم شکر نیز کاهش یابد، آن قدر خوراکی ها و نوشیدنی های شیرین وجود دارند که میزان زیادی از شکر را وارد بدن او کنند، باید تا حد امکان میزان شکر موجود در برنامه غذایی کودکان کاهش یابد زیرا پاسخ بدن در مقابل قند و شکر زیاد، به صورت افت فشار، آغاز واکنش های دیابتیک و چاقی بروز می کند. باید به یاد داشت در کنار قند و شکر غذاهایی مانند آب میوه های مصنوعی، ژله، شکلات، شیرینی و حتی سس حاوی مقادیر زیادی شکر هستند که باید سعی شود مصرف آن ها نیز محدود شود.
راهکارهایی برای کاهش شکر دریافتی کودکان
- مصرف غلات شیرین مانند کورن فلکس را محدود کنید و به جای آن از آب میوه طبیعی برای شیرین کردن غلات استفاده کنید.
- کودک را تشویق کنید که مواد مغذی و منبع انرژی خود را به جای نوشیدنی های شیرین و شکلات از آجیل و میوه تأمین کند.
- در زمان خرید آب میوه پاکتی، به دنبال اجناسی باشید که دارای برچسب صددرصد آب میوه طبیعی هستند، بعداً می توانید آنها را با آب رقیق کنید. زیرا معمولاً آب میوه های رقیق نشده حاوی مقادیر زیادی نگهدارنده هستند.

تأثیر تماشای تبلیغات مواد غذایی در چاقی کودکان

تماشای آگهی های بازرگانی که مواد غذایی را در تلویزیون تبلیغ می کنند کودکانی را که مشکل چاقی و اضافه وزن دارند را به پرخوری تشویق می کند، آگهی های تبلیغاتی مواد غذایی تأثیر عمیقی بر عادات غذایی همه کودکان دارد و تمایل آنها را برای مصرف غذا دو برابر می کند.
رابطه تنگاتنگی بین وزن و پرخوری به هنگام تماشای آگهی های تبلیغاتی مواد غذایی وجود دارد. پزشکان سراسر جهان ضمن ابراز نگرانی از افزایش آمار چاقی در بین بزرگسالان و به ویژه کودکان، اعلام کردند در صورت ادامه روند چاقی جهان، مردم را با بحران اجتماعی و سلامتی عمده ای روبه رو خواهد شد.

ایجاد عادات خوب و پسندیده غذا خوردن در کودکان

به کودکان اجازه دهید تا در چیدن و آماده سازی میز و سفره غذا با شما همکاری کنند، گاه به کودکان فرصت دهید تا غذا را خود در بشقاب هایشان بریزند و برای دوستان خود نیز غذا بکشند،
- در فرصتهایی از کودکان بخواهید تا شاهد طبخ غذاها باشند. همچنین آنان می توانند در آماده سازی مواد غذایی برای طبخ از قبیل تمیز کردن پاره ای مواد مثل حبوبات، سبزیجات، یا... به شما کمک کنند.
- برای ایحاد تنوع در هنگام خوردن گاه محل خوردن را تغییر دهید. برای مثال در یک هوای خوب و آفتابی می توانید میز یا سفره غذا را داخل حیاط مهد کودک و یا خانه آماده کنید. در روزهایی که غذاهایی چون ساندویج دارید، می توانید با یک صحنه ای نمایشی کودکان را به یک پیک نیک خیالی دعوت کنید. آنها از این کار بسیار لذت می برند.
- انتظار برای خوردن را به کودکان بیاموزید و اینکه همه باید با هم غذا بخوریم. ما منتظر مامان یا بابا هستیم تا با هم بخوریم و یا منتظر بقیه دوستان خواهیم ماند.
- برای یک هفته برنامه غذایی داشته باشید. برنامه را با علائم و یا نشانه هایی بر دیوار کلاس یا اتاق در خانه مشخص کنید.
- از کودکان در تنظیم برنامه های غذایی کمک بگیرید و سلیقه ها و انتخابهای آنان را نیز مورد توجه قرار دهید.
- پخش یک موسیقی ملایم و آرام در هنگام غذا خوردن به ایجاد آرامش در خوردن کمک می کند، از پخش موسیقی تند و پر سرو صدا اجتناب کنید.
- در هنگام خوردن با کودکان رابطه عاطفی خوبی بر قرار کنید و در یک مهد کودک کودکان کوچکتر میل دارند غذای خود را با مربی مورد علاقه خود بخورند.
- از کودکان بزرگتر بخواهید تا به کودکان کوچکتر در هنگام خوردن کمک کنند.
این مسأله سبب می شود که کودکان بزرگتر نیز به دلیل احساس مثبت در خود بهتر و راحتتر بخورند. ضمن اینکه کودکان کوچکتر هم عادات خوردن بزرگترها را آموخته و در کنار آنها بهتر می خورند.
- کودکان را تشویق کنید تا از وسایل مخصوص خود در هنگام خوردن استفاده کنند و توجه آنان را به تأمین سلامت و بهداشت در این امر جلب کنید.
- با کودکان درباره انواع غذاها گفتگو کنید. در صورت امکان با طبخ غذاهایی محلی و بومی ذائقه کودکان را به مواد غذایی متفاوت با آنچه می خورند عادت دهید.
این کار ضمن تربیت ذائقه آنان را با فرهنگهای متفاوت تغذیه در میان مردم آگاه کرده و سبب ایجاد حس احترام در کودکان نسبت به سایر فرهنگها و عادات می شود.
- به کودکان سخت غذا فرصت دهید تا ابتدا شاهد غذا خوردن دیگران باشند سپس به آنها در خوردن کمک کنید. و در آخر اینکه به غذا خوردن به عنوان پاسخ به یکی از نیازهای اساسی انسانی اهمیت بدهید. برای طبخ آن با علاقه همراه با مواد و زمان مناسب اقدام کنید و آن را با لذت بخورید و بگذارید تا کودکان هم الگوهای فراتری را در این باره به دیگران ارائه دهند.

راه داشتن قلب سالم را به کودکان خود آموزش دهید

هرگز برای آموزش و داشتن رژیم غذایی مناسب دیر نیست، امروزه بسیاری از کودکان با مشکل چاقی و اضافه وزن مواجه هستند و این معضل باعث افزایش میزان کلسترول آنها می شود، حتی آن دسته از کودکانی که سابقه کلسترول در خانواده آنها وجود ندارد نیز این مشکل وجود دارد. بنابراین به کودکان خود داشتن رژیم غذایی سالم به منظور کنترل میزان کلسترول را آموزش دهید.
1) غذای آنها را خودتان آماده کنید:
کمترین کاری که شما در این زمینه می توانید انجام دهید این است که غذا و ناهار کودک خود را خودتان آماده کنید تا آنها به جای اینکه در بوفه مدرسه از غذاهای نشاسته ای و سرخ کردنی استفاده کنند، غذاهای خانگی و سالم بخورند.
( غذاهای رایج در بوفه مدارس، شامل همبرگر، سیب زمینی سرخ شده، ناگت مرغ و .... است. )
2) خوردن « فست فود » را محدود کنید:
با کودکان خود صحبت کنید و آنها را قانع کنید تا در ماه بیش از 1 تا 2 وعده غذای بیرون و « فست فود » نخورند. اگر هم مجبور شوید آنها را بیرون ببرید و برای آنها همبرگر بدون پنیر، سالاد، سیب زمینی پخته شده و مرغ آب پز شده سفارش دهید.
3) رنگ سفید را فراموش کنید:
نان سفید، برنج سفید و پاستای سفید را کمتر مصرف کنید و به جای آن کودک خود را خوردن ترکیباتی با غلات مثل نان گندم و ترجیحاً سبوس دار عادت دهید.
4) کارها را آسان کنید:
ظرف بزرگی پر از میوه آماده کنید و جلوی تلویزیون قرار دهید و کودکان خود را تشویق کنید تا به جای استفاده از ذرت و تنقلات از میوه استفاده کنند. حتی وقتی که آنها از ورزش یا دوچرخه سواری بر می گردند با بشقابی میوه به استقبالشان بروید.

کودکان در گروههای دسته جمعی تغذیه بیشتری مصرف می کنند.

کودکان در گروه های بزرگ تقریبا یک سوم بیشتر از زمانی که با دو یا سه دوست خود هستند علاقه به استفاده از مواد غذایی و خوردن تغذیه دارند.
رفتار تغذیه 54 کودک دو تا شش ساله را در زمانی که در یک گروه 9 نفری بسر می بردند و زمانی که در یک گروه سه نفره بودند، را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. در این مطالعه به هر کودک یک تغذیه استاندارد دادیم و میزان مصرف را در هر وضعیت ارزیابی کردند.
همچنین زمان غذا خوردن کودک نیز محاسبه کردیم.
بر اساس این مشاهدات که در کلاس درس صورت گرفت. هنگامیکه زمان تغذیه کمتر از 11 دقیقه بود کودکان در گروه های بزرگتر اندکی بیشتر غذا می خوردند. اما طبق مطالعه، زمانیکه مدت تغذیه طولانی تر می شد کودکانی که در گروه های بزرگتر
قرار داشتند، 30 درصد بیشتر از کودکانی که در گروه های کوچک قرار داشتند، تغذیه می خوردند.

خوراکی های ممنوعه برای کودکان

مهمترین دوره بروز حساسیت های غذایی در محدود 1 تا 3 سالگی است. در واقع در این دوره سنی است که کودک غذاهای گوناگون ترکیبی را برای نخستین بار می چشد و احتمال بروز حساسیت در آنان نیز به همین دلیل است.
ماده حساسیت زا یا آلرژن ماده ای است که در تعامل با دستگاه ایمنی بدن فرد باعث بروز پاسخ های حساسیتی در وی به صورت علایم گوارشی ( نظیر نفخ، دردهای شکمی، تهوع، و....) علایم پوستی ( نظیر کهیر، خارش، برافروختگی پوست و.... ) علایم تنفسی ( نظیر سرفه، آسم و....) می گردد.
مهم ترین آلرژن های غذایی عبارتند از: شیرگاو، تخم مرغ، بادام زمینی، سویا، مغزدانه های درختی و ماهی.
توصیه می شود این مواد غذایی را به مقادیر اندک و به صورت مجزا به برنامه های غذایی کودک بیافزایید تا در صورت وجود حساسیت به هر یک از آنها، به سهولت بتوان ماده ای که کودک شما به آن حساسیت دارد را شناسایی کرد. در صورت ظاهر نشدن علایم حساسیت، به تدریج مقدار آن ماده غذایی را در غذای کودک افزایش دهید.

صبحانه و یادگیری

دانش آموزانی که صبحانه نمی خورند حتما نیاز به میان وعده های غذایی دارند.
خوردن صبحانه، نقش مهم و اساسی در افزایش قدرت یادگیری، خلاقیت و ابتکار دانش آموزان دارد.
دانش آموزان مقاطع مختلف تحصیلی 7 تا 8 ساعت پس از خوردن شام، در ناشتایی بسر می برند، که با مصرف صبحانه، مغز از قند کافی به عنوان غذا و منبع انرژی استفاده می کند.
اگر مدت زمان ناشتایی طولانی تر باشد، نگهداری قند خون در سطحی که مغز قادر به فعالیت طبیعی خود باشد، دشوارتر و یادگیری و تمرکز حواس مختل می شود.
این مساله موجب کمبود دریافت مواد مغذی روزانه مورد نیاز فرد می شود که در وعده های دیگر جایگزین نخواهد شد.
غذاهایی مثل فرنی، شیربرنج، حلیم و عدسی که بیشتر کودکان به آن علاقه دارند، ارزش غذایی بالایی دارد.
نان، پنیر و گردو، نان و تخم مرغ، نان، کره، مربا یا خرما همراه با یک لیوان شیر را صبحانه ای سالم و مغذی برای کودکان سنین مدرسه است. در این حال برای افزایش اشتهای دانش آموزان در خوردن صبحانه، توصیه کرده اند: شام را در ساعات ابتدایی شب میل کنند و در ساعت معینی از شب، بخوابند تا صبح زود بیدار شوند و وقت کافی برای خوردن صبحانه داشته باشند.
بهتر است دانش آموزان، لقمه های خانگی حاوی نان، پنیر، گردو، تنقلات سنتی مانند انواع مغزها و خشکبار و همچنین شیر را به عنوان میان وعده غذایی استفاده کنند.

فقط یک قاشق دیگر!

یکی از شایع ترین مشکلات فرزندان، به ویژه در سنین قبل از دبستان، بی اشتهایی است. عوامل بسیاری می تواند در روش غذایی و اشتهای کودک تأثیر بگذارد و ما فقط در صورتی می توانیم به او کمک کنیم که دلیل واقعی مشکل او را دریابیم و آن را برطرف کنیم.
در عین حال توجه به این نکته ضروری است که پیدایش مشکل یا ناراحتی، یکی از بخشهای غیرقابل اجتناب در سیر رشد بچه هاست.
قبل از هر چیز بهتر است تعریفی از اشتها ارائه کنیم.
اشتها یعنی میل خاص دستگاه های بدن که فرد را به سوی انتخاب غذای مورد نیاز و لازم هدایت می کند.
اشتها نیز حالتی شبیه نفس کشیدن، بلعیدن و سایر برنامه های بدن انسان است و بی اختیار و غیرارادی است.
بدیهی است که تمایل نداشتن کودکان به غذا، والدین را نگران می کند، اما باید به میل آنها احترام گذاشت و در ضمن به حل مسأله پرداخت.
لازم نیست که اوقات غذا خوردن به ساعت جدال و درگیری تبدیل شود. غذا نخوردن کودکان را به بدخلقی آنها نسبت ندهید. نوع بیماری، هر چند خفیف و جزیی، ایجاد شود و پزشک با معاینات دقیق فرزندتان این موضوع را روشن خواهد کرد.

بچه های بدغذا

بدغذایی کودکان، مشکل مشترک بسیاری از پدر و مادرهایی است که نگران نرسیدن موادغذایی لازم و کافی به فرزندانشان هستند. کودکانی که با وسواس و دیرپسندی غذا می خورند به دو گروه تقسیم می شوند:
عده ای میل ندارند غذاهای ناآشنا را امتحان کنند.
عده ای دیگر حتی با خوردن بسیاری از غذاهای معمولی مشکل دارند.
کودکانی که به امتحان غذاهای جدید تمایل ندارند و به عبارت دیگر نوگریز هستند، معمولاً به درجات بالاتری از اضطراب دچارند. اغلب مادران این بچه ها هم میل چندانی به امتحان غذاهای جدید ندارند.
محققان معتقدند که این نوگریزی غذایی، با یک ویژگی شخصیتی نسبتاً ثابت است و یا تا حدودی جزو خصیصه های طبیعی دوران کودکی است که کودکان با بزرگ شدن و مواجهه با غذاهای متنوع از آن دست برمی دارند، اما گروه دیگر، مشکل پسندان هستند که نسبت به خوردن بسیاری از غذاهای آشنا هم بی میل اند.
معمولاً این ویژگی از خصوصیات شخصیتی آنها نیست و با افزایش تجارب زندگی، امکان تعدیل آن وجود دارد. مشکل پسندی در غذا می تواند بازتابی از یک دلزدگی و بی علاقگی دیرین نسبت به غذا باشد. این دسته کودکان، معمولاً مادرانی دارند که احساس می کنند زمان کافی برای صرف غذای کامل ندارند و در رژیم غذایی شان موادغذایی گیاهی به اندازه کافی وجود ندارد.
پدر و مادرها نباید تصور کنند که با افزایش سن کودکان، عادت بدغذایی از سر آنها می افتد. از سنین 2 و 3 سالگی تا 8 سالگی، تعداد غذاهایی که کودک به خوردن آنها تمایل ندارد، تغییر نمی کند. در واقع، غذاهای جدید در سنین پایین تر بسیار راحت تر از سنین 4 تا 8 سالگی پذیرفته می شوند. پس با گمان اینکه فرزندانتان هنوز خیلی کوچک هستند، نباید آنها را از خوردن گستره وسیعی از غذاها باز دارید. برای این که بتوانید عادت خوب خوردن را در فرزندتان پایه گذاری کنید، باید غذاهای سالم گوناگونی برای او آماده کنید. شگفت آور این که شیرخواران کوچک معمولاً سبزی ها و موادغذایی گیاهی بیشتری نسبت تبه کودکان نوپا دریافت می کنند. همان طور که کودکان بزرگتر می شود، میزان سبزی های دریافتی او نیز بسته به علایق مادر و سایر افراد خانواده دستخوش تغییر می شود. اگر تهیه سبزی ها دشوار و زمان بر باشد و یا مورد علاقه دیگر اعضای خانواده نباشد، از چرخه غذایی حذف می شود. در نتیجه مصرف برخی غذاهای ضروری برای کودک محدود و محدودتر می شود.
یافتن راه های سریع طبخ و آماده سازی سبزی ها برای همه سودمند است و باید به عنوان اولویت در برنامه رژیم غذایی قرار گیرد.
برای اینکه بتوانید ذائقه کودکتان را نسبت به غذاهای متنوع علاقه مند کنید، باید به او نشان دهید که چقدر از خوردن غذاهای سالم و گوناگون لذت می برید.
کودکان، معمولاً غذاهایی را انتخاب می کنند که نزدیکانشان آن غذاها را با شور و شوق می خورند. مادرانی که در سکوت محض و بدون هیچ توضیحی به کودک غذا می دهند، نسبت به آنها که با شور و شوق و علاقه به کودک غذا می دهند، اثر بسیاری کمتری بر نوع تغذیه فرزندانشان دارند.
برای اینکه بتوانید اخلاق بدغذایی را کاهش دهید، هرگز غذا خوردن را به صحنه جنگ قدرت تبدیل نکنید، پزشکان و متخصصان تغذیه معتقدند پیامد چنین رفتار خشک باعث تشدید بدغذایی خواهد بود.
در زمینه تغذیه کودک کمی با او راه بیایید. بهتر است والدین و پرستار تصمیم بگیرند چه غذایی و در چه زمانی صرف شود و از سوی دیگر به کودک نیز چنین اجازه ای داده شود که خودش تصمیم بگیرد چه اندازه غذا بخورد. به این ترتیب، کودک یاد می گیرد چگونه به پیام های گرسنگی داخل بدن، برای خوردن مقدار مورد نیازش پاسخ دهد.
قانون باید ته بشقابت را پاک کنی را کنار بگذارید. با به کار بستن همه این تدابیر کمی بردباری می توانید امیدوار باشید که بر بدغذایی فرزندتان غلبه خواهید کرد.

افزایش سرطان سینه با مصرف چیپس در کودکی

دخترانی که در کودکی چیپس یا سیب زمینی سرخ کرده می خورند در بزرگسالی بیشتر به سرطان سینه مبتلا می شوند. به ازای مصرف هر وعده چیپس در هفته در سنین پیش دبستانی خطر ابتلا به سرطان سینه در سنین بالاتر افزایش می یابد. در یک مطالعه اطلاعات مربوط به 582 زن مبتلا به سرطان سینه با 1569 زن سالم با هم مقایسه شد. بررسی رژیم غذایی این زنان در سنین سه تا پنج سالگی نشان داد خوردن چیپس یک بار در هفته قبل از پنج سالگی خطر ابتلا به سرطان سینه در 60 سالگی 27 درصد افزایش می دهد. مصرف سیب زمینی این خطر را افزایش نمی دهد، اما سیب زمینی سرخ شده در روغن های سرشار از چربی های اشباع و اسیدهای چرب خطر سرطان سینه را بالا می برد.
تغذیه در سالهای اولیه زندگی تاثیر چشمگیری در بروز بیماریها در سنین بالاتر دارد. مطالعه جدید شواهدی ارایه می کند که سرطان سینه از مرحل اولیه زندگی ریشه می گیرد و عادات غذایی زنان در خردسالی خطر ابتلا به بعضی انواع بیماریها را در بزرگسالی تعیین می کند.
با وجود این تفسیر و تکیه بر نتایج این مطالعه جای احتیاط دارد زیرا بر اساس حافظه مادران از رژیم غذایی کودکانشان استوار است. از دیگر مواد غذایی مضر برای سلامت در سال های اولیه زندگی سوسیس و بستنی است، هر چند این مواد نقشی در ابتلا به سرطان سینه در زنان ندارند. این مطالعه زنان را در هر سنی به مصرف غذای سالم و سرشار از میوه و سبزیجات دعوت می کند.
منبع مقاله :
قاسم زاده، محمد جواد؛ (1389)، تغذیه کودکان، قم: انتشارات شمیم قلم، چاپ دوم