پیرمحمد ملازهی کارشناس مسایل منطقه پیرامون فشارهای اخیر دولت و ارتش میانمار نسبت به مسلمانان روهینگیا و لزوم حمایت بیشتر از ایران مظلومین آن منطقه در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: حقیقت این است که ایران در میانمار از گذشته تا به امروز سفارت خانه ای نداشته است و متاسفانه ایرانی ها از قدیم توجه مناسب و درخوری را به آن کشور علی رغم موقعیت راهبردی که دارد و بین چین و هند قرار گرفته است، نداشته اند و در واقع قبل و بعد از انقلاب جزو اولویت های ایران به حساب نمی آمده است.
وی گفت: به خصوص در دورانی که در آن کشور ژنرال ها حکمفرما بودند و بر اساس دیدگاهی که در ایران وجود داشت مبنی بر اینکه نمی توان با ژنرال ها به خصوص کسانی که ضد مسلمانان هم هستند، رابطه ای داشت سفیر ایران در تایلند و یا دیگر جاها به عنوان سفیر آکردیته وظیفه رسیدگی به امور آن کشور را برای ایران عهده دار بود.
کارشناس مسائل منطقه با بیان اینکه انتظار مسلمانان روهینگیا از ایران بیشتر از سایر مسلمان است، افزود: این انتظار ناشی از دو علت است که اول به این مساله بر می گردد که زمانی در روهینگیا زبان فارسی رایج بوده و به نوعی اشتراک فرهنگی و زبانی میان ما برقرار است و دوم اینکه با توجه به شعار سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر حمایت از مستضفین جهان، این انتظار از جانب مسلمانان روهینگیا دو چندان می شود.
ملازهی تصریح کرد: بنابراین، در عمل متاسفانه ایران نتوانست در حد قابل قبول نفوذی که باید را در آن کشور داشته باشد و احتمالا از آن در راستای پیشبرد منافع خود و حمایت از مسلمانان منطقه روهینگیا بهره ببرد. از طرف دیگر مساله ای که وجود دارد ریشه دار بودن اختلاف میان میانمار و مسلمانان روهینگیا است که از 1963 که قانون ملیت در آن کشور تصویب شد، از 144 قومیتی که در آن کشور وجود دارد 9 قومیت را به رسمیت و ملیت میانماری نمی شناسند که مردم روهینگیا هم یکی از آن 9 قومیت هستند، میانماری های معتقدند مردم روهینگیا بنگلادشی هستند و از دوران استعمار انگلیس آنها از بنگلادش به میانمار منتقل شده اند و این در حالی است که مردم روهینگیا معتقدند که از صدر اسلام تا کنون در این منطقه بوده و بومی هستند.
وی ادامه داد: در خصوص روشن شدن وضعیت ملیت مردم روهینگیا، بهتر است که دولت های اسلامی در قالب تشکل هایی که دارند همچون سازمان همکاری اسلامی به دولت میانمار و سازمان های بین المللی فشار آورند و از آنها بخواهند که این مساله را روشن کنند وگرنه که این مساله همچنان می تواند عامل و علتی جهت فشار به مسلمانان روهینگیا باشد.
کارشناس مسائل منطقه گفت: سکوت خانم سوچی که برنده جایزه صلح نوبل شده و سال ها خودش در زندان بوده و انسان دموکراتیکی هم هست، جای تعحب دارد، البته این مساله که هماهنگی بین راهب های بودایی، نیروهایی تندروی آنها و ارتش وجود دارد دست خانم سوچی را بسته و آنها هم محاسبات سیاسی خودشان را دارند و شاید خانم سوچی نمی خواهد به خاطر حمایت از مسلمانان روهینگیا، رأی اکثریت جامعه خود را از دست بدهد.
ملازهی در پایان با بیان اینکه می توان به خانم سوچی فشار روانی و رسانه ای آورد و از وی خواست که نسبت به مسلمانان روهینگیا بی تفاوت نباشد، خاطرنشان کرد: باید از وی پرسید شما جایزه صلح نوبل را برای چی بدست آوردید؟ برای حمایت از مردم و امروز مردم مسلمان روهینگیا هم مردم شما هستند، چرا از آنها حمایت نمی کنید؟
