وزارتخانه‌های آموزش‌وپرورش و راه‌وشهرسازی تنها یک‌ماه مهلت دارند تا دستور رئیس‌جمهوری را عملی کنند؛ دستوری که یکشنبه عصر در جلسه هیأت دولت داده شد تا دستورالعمل‌های برگزاری اردوهای دانش‌آموزی بازنگری شود
به گزارش ، شهروند نوشت: درهمین جلسه بود که حسن روحانی به حادثه واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان دختر هرمزگانی اشاره کرد و نسبت به وقوع آن متاسف شد: «این بار اولی نیست که استعدادهای آینده کشور قربانی حوادث جاده‌ها می‌شوند و نمی‌توان از کنار آن به سادگی گذشت. به همین دلیل لازم است دستورالعمل اردوهای دانش‌آموزی با عبرت‌آموزی از این حوادث، طی یک‌ماه توسط وزارت آموزش‌وپرورش و وزارت راه‌وشهرسازی بازبینی جدی شود و به تصویب برسد و تا آن زمان حرکت شبانه اتوبوس‌های اینگونه اردوها ممنوع شود.» او در ادامه این جلسه، با تأکید بر این‌که باید مقررات مربوط در مورد ایمنی و استاندارد وسایل نقلیه و رانندگان برای حمل‌ونقل دانش‌آموزان به دقت اعمال شود، گفت: «اینگونه اردوها باید در سطح گسترده‌تر و محلی برنامه‌ریزی شود و از مسافت‌های طولانی اجتناب شود. همچنین لازم است اطلاعات مربوطه به‌طور کامل در اختیار اولیای دانش‌آموزان قرار گیرد و با رضایت و همکاری آنان اجرا شود.» دستورات برای پیگیری حادثه دانش‌آموزان هرمزگانی، تنها به موضوعی که از سوی رئیس‌جمهوری مطرح شد، محدود نمی‌شود، دیروز آیت‌الله آملی لاریجانی، رئیس قوه‌قضائیه هم با اشاره به حادثه بامداد روز جمعه، به دادستان کل کشور دستور داد تا همراه وزرای مربوطه به موضوع سوانح جاده‌ای ورود پیدا کند تا علاوه بر رسیدگی‌های احتمالی قضائی، نقاط آسیب برای پیشگیری از حوادث مشابه و کاهش تلفات جاده‌ای شناسایی شود.
براساس اعلام روابط‌عمومی قوه‌قضائیه، آملی لاریجانی که در جلسه مسئولان عالی قضائی صحبت می‌کرد، از حادثه واژگونی اتوبوس، ابراز تاسف کرد: «با وجود تلاش همه دستگاه‌ها ازجمله نیروی انتظامی برای کاهش تلفات جاده‌ای، میزان این تلفات زیاد است و باید موارد مربوط به خطای انسانی در وقوع این حوادث به‌طور جدی کاهش یابد، هرچند طبیعی است که میزان تصادفات را نمی‌توان به صفر رساند.» او افزود: «جهات انسانی این حوادث باید مورد توجه قرار گیرد. چرا باید عده‌ای دانش‌آموز در یک اردوی دانش‌آموزی که برنامه ضروری و واجبی هم نبوده است، بر اثر بی‌تدبیری و سهل‌انگاری یا خواب‌آلودگی یک راننده از بین بروند. هرچند که رئیس‌جمهوری دستورات لازم را برای پیگیری این موضوع صادر کردند و ظاهرا وزیر آموزش‌وپرورش نیز فعلا دستور لغو اردوها را داده‌اند اما به هرحال پاک‌کردن صورت‌مسأله چاره کار نیست بلکه باید بحث امنیت حمل‌ونقل در جاده‌های کشور به شکل جدی و آسیب‌شناسانه‌ای مورد بررسی و توجه قرار گیرد تا از موارد مشابه جلوگیری شود. در کنار این موارد، اگر کوتاهی‌هایی نیز محرز شد، قطعا دستگاه قضائی در چارچوب قانون با آن برخورد قضائی مناسب خواهد کرد.»
خانواده شیوا مبینی:
از ما رضایتنامه نگرفتندآموزش‌‌و پرورش هر روز دم خانه‌مان است
تاکید رئیس‌جمهوری بر بازبینی دستورالعمل برگزاری اردوهای دانش‌آموزی است و خواسته رئیس قوه‌قضائیه، ورود به ماجرای سوانح جاده‌ای و شناسایی نقاط آسیب برای پیشگیری از وقوع حوادث مشابه حادثه داراب است، اما خانواده‌های داغدار عزیزانشان، نه نگران جاده‌ها هستند و نه اردوهای مشابه. آنها حالا با اندوهی عمیق یا در انتظار مرخص‌شدن فرزندان بشدت آسیب‌دیده و قطع عضوی‌شان هستند یا هر روز راه آرامستان به خانه را طی می‌کنند. ٥ روز از حادثه واژگونی اتوبوس دانش‌آموزان هرمزگانی در داراب استان فارس می‌گذرد و هنوز ماجرای خانواده‌های حادثه‌دیده و عزادار، ادامه دارد. تازه‌ترین جزییات از این حادثه، حکایت از کوتاهی مدارس در گرفتن رضایتنامه از خانواده تعدادی از این دانش‌آموزان است. شکیلا مبینی، خواهر شیواست. دختر ١٧ ساله‌ای که نهم شهریورماه از خانه بیرون رفت، سوار خودرو شد و دیگر هیچ وقت به خانه بازنگشت، باز نخواهد گشت: «ماجرای سفر را شیوا چندین‌بار مطرح کرده بود اما ما راضی نبودیم. آن روز من در خانه همسرم بودم، پدرم در رودان سر کار بود و مادرم که باردار است، در خانه استراحت می‌کرد، هیچ‌کس راضی به رفتن شیوا به این اردو نبود، اما همان روز شیوا وسایلش را جمع می‌کند و از خانه خارج می‌شود.
مادرم او را درحالی‌که با تعدادی از دوستان مدرسه‌اش سوار خودرو می‌شده، دید که از دور دست تکان می‌دهد و می‌گوید، خداحافظ من رفتم. ما از او خبر نداشتیم تا روز بعد که گفتند خودرو تصادف کرده و اسم شیوا در کشته‌شدگان است.» شکیلا مبینی خواهر ٢١ساله شیواست و از این‌که از طرف مدرسه برایشان برگه رضایتنامه نفرستاده‌اند، شکایت دارد: «خواهرم در مدرسه زینبیه ٢ درس می‌خواند، فقط دوماه از تولدش می‌گذشت، چند وقتی بود که به‌طور مرتب حرف از رفتن به شیراز می‌زد، اما هیچ برگه‌ای از طرف مدرسه برای ما نیامد. درنهایت بدون این‌که از ما رضایتی گرفته شود، او را به این اردو فرستادند.»
او می‌گوید که از میان همه خانواده‌های دانش‌آموزان، تنها از ما رضایت نگرفته بودند: «اطلاع داریم که پدر یکی از دانش‌آموزان خودش به مدرسه رفته بود و رضایت داده بود، یعنی مدرسه هیچ رضایتنامه‌ای نفرستاده.» شکیلا مبینی از رفت‌وآمدهای هر روزه آموزش و پرورش میناب گلایه دارد و به «شهروند» می‌گوید: «ساعت ٥ صبح روز شنبه از آموزش و پرورش به در خانه ما آمدند و از پدرم خواستند تا برگه‌ای را امضا کند، برگه رضایتی که در آن نوشته شده بود هیچ اعتراض و شکایتی نداریم. حتی گفتند که برای این رضایتنامه، ٨میلیون تومان پرداخت می‌کنند، پدرم راضی نشد. بعد از آن چندبار دیگر هم آمدند، این‌بار به بهانه پیگیری برای پرداخت دیه، اما برگه‌ای که نشان می‌دادند هیچ حرفی درباره دیه در آن نیامده بود. به احتمال زیاد آنها به این شیوه می‌خواهند از ما رضایت بگیرند. چون در نامه هم عنوان شده که بعد از امضا، حق هیچ اعتراضی نداریم.»
می‌ترسیم نامه‌های آموزش‌وپرورش راامضا کنیم
او ادامه حرف‌هایش را می‌گیرد و می‌گوید: «حتی اگر واقعا برای دیه اقدام کرده باشند، من می‌ترسم امضا کنم، چون ممکن است از امضای ما سوءاستفاده کنند. مرتب به ما می‌گویند این نامه را امضا کنید، اگر نکنید دیه به شما تعلق نمی‌گیرد. حتی گفتند که باید این نامه را محضری کنیم، نامه تعهد محضری بود، ما نمی‌دانیم که امضا کنیم یا نه. چون ممکن است برای رضایتنامه باشد.» خانواده مبینی می‌خواهند از آموزش‌وپرورش شکایت کنند: «از آموزش‌وپرورش میناب مرتب به ما مراجعه می‌کنند، می‌گویند ما پیگیری می‌کنیم و می‌خواهیم به اسم دو دانش‌آموز جانباخته مینابی مدرسه بسازیم.» مبینی می‌گوید هنوز برای شکایت اقدامی نکرده‌اند: «به ما می‌گویند این پیگیری‌ها با دستور رئیس‌جمهوری است تا دیه خارج از نوبت پرداخت شود، ما اما هنوز امضا نکرده‌ایم.»
پدر سارا خادمی:از یک هفته قبل رضایت داده بودیم
ماجرای رضایت ندادن خانواده مبینی روز گذشته، بازتاب زیادی در فضای مجازی داشت، با این‌حال پدر سارا خادمی، دانش‌آموز مدرسه حجاب شهرستان رودان می‌گوید که از یک هفته قبل از سفر، رضایتنامه کتبی را به دخترش داده بودند تا به خانه بیاورد و او هم امضا کرده بود: «دخترم از ناحیه پا، لگن و ران دچار شکستگی است، روز یکشنبه جراحی دیگری روی پایش انجام شد و نمی‌دانیم چه موقع مرخص می‌شود.» او توضیحات بیشتری به «شهروند» می‌دهد: «ما خیلی درباره جزییات این سفر نمی‌دانستیم، اما ظاهرا دیر به سمت مقصد حرکت کرده‌اند و تا ساعت٣٠: ١١ در بندرعباس بودند و برایشان جشنی گرفته بودند، ایراد دیگر غیراز تأخیر در حرکت به سمت شیراز، نبود سرپرست مرد با این گروه بود. شاید اگر مردی با آنها همراه بود، بعد از حادثه می‌توانست مجروحان را زودتر از زیر اتوبوس خارج کند و این همه تلفات نمی‌داد.»
پدر مطهره دلاوری: از جزییات سفربی‌خبر بودیم، فقط رضایت دادیم
ذاکری، مادر معصومه قورچی‌زاده از شهرستان میناب هم می‌گوید که از یک‌ماه پیش، رضایتنامه‌ای کتبی برای این اردو امضا کرده بود: « پدر دخترم فوت کرده و من سرپرستش هستم، حدود یک ماه قبل از حادثه، نامه‌ای به خانه آورد و من امضا کردم. الان هم شکایتی ندارم.» معصومه قورچی‌زاده از چند ناحیه در بدن دچار شکستگی شده: «تا جایی که من اطلاع دارم از همه خانواده‌ها رضایتنامه گرفته شده است.» دلاوری، پدر مطهره، دانش‌آموز رودانی هم می‌گوید که برای این سفر از او رضایتنامه گرفته‌اند. مطهره، یکی از جانباختگان این حادثه است: «تیرماه بود که دخترم رضایتنامه را آورد و من هم امضا کردم. اما فقط نوشته شده بود که مقصد شیراز است، ما اصلا درباره جزییات این سفر اطلاعی نداشتیم.» او درباره پیگیری‌های آموزش‌وپرورش برای پرداخت دیه هم به «شهروند» می‌گوید: «از طرف آموزش‌وپرورش آمدند و مدارک دخترم را گرفتند، ظاهرا برای پیگیری پرداخت دیه بود.»
