به گزارش خبرنگار مهر، سپهبد شهید «علی صیاد شیرازی» در مصاحبه ای با مرکز اسناد انقلاب اسلامی که تاکنون منتشر نشده است، نقش ضد اطلاعات در ارتش شاهنشاهی را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.
شهید صیاد شیرازی در اینباره می گوید:
«در سیستم طاغوت برای نیروهای مسلح و در آن زمان عمدتاً ارتش یک شبکه‌ای را ایجاد کرده بودند به نام «ضد اطلاعات»؛ البته ضد اطلاعات و به عبارتی حفاظت اطلاعات یکی از مجموعه‌های بسیار مفید، مؤثر و ضروری هر تشکیلات نظامی است، چرا که این تشکیلات کمک می‌کند چه از بیرون و چه از داخل هیچ‌گونه مطالبی که سری است و ارتباط با امنیت مملکت دارد، دست غریبه نیافتد و پرسنل را هدایت کند که در آنها رخنه نکنند و تخلیه‌شان نکنند؛ ضمن اینکه اگر بخواهند ورود عوامل به صورت گروهکی و تشکیلاتی به داخل سیستم باشد، آن را ردیابی و کنترل می‌کنند.
پس این مجموعه عمدتاً مفید است اما آنها چون عمدتاً تمام تلاششان را در جهت حفظ و نگهداری تاج و تخت به کار می‌بردند، در ارتش هم این گرایش به وجود آمده بود که نقش ضد اطلاعات، کنترل فکرها و افکار عمومی بود که مبادا به فکرهای ضدشاهی آلوده شوند و آنهایی که شاه‌دوست هستند را شناسایی کنند و از این طریق امتیاز می‌گرفتند.
در نتیجه شامل همه افراد می‌شد و روی همه افراد کار می‌کردند و حرفشان هم خریدار داشت. مثلاً اگر برای بنده یک نظریه منفی از طرف آنها می‌آمد که در ارتش نباشم، سریعاً من را جواب می‌کردند و از ارتش اخراج می‌کردند. آنها برای اینکه بتوانند خوب در افکار رسوخ کنند و بیشتر از فکرهای مذهبی هم می‌ترسیدند، آمده بودند بین خودمان برای خودمان عامل گذاشته بودند و عامل‌ها به تناسب اطلاعاتی که می‌رساندند، برای درجه و آینده خود نمره می‌گرفتند؛ اما هیچ‌کس خبر نداشت. آنها پرسشنامه‌هایی را پر کرده بودند و من متوجه بودم که عده‌ای من را می‌پاییدند، چون بعضی از این عوامل، دوستان خودمان بودند و یواشکی آمدند گفتند تو را بخدا به کسی نگو و به ما گفته‌اند تو را بپاییم. در نتیجه متوجه بودند که به شدت زیر نظر هستم غافل از اینکه یکی از دوستانی که خانوادگی رفت و آمد داشتیم، عاملی بوده است که حتی کتاب‌های من را هم کنترل می‌کرده است؛ حالا خواهم گفت که به چه شکل این مطلب عریان شد و خود این شخص چه زمانی توبه کرد.
خوشبختانه قبل از به ثمر رسیدن انقلاب توبه کرده بود و سابقه توبه‌اش در پرونده‌اش بود؛ در غیر این صورت دادگاه انقلاب وی را رها نمی‌کرد.»
