خبرگزاری ایسنا: زمانی که «ویلیام فردکین» در سال 1973 فیلم معروف «جن‌گیر» را ساخته هرگز یک جن‌گیر واقعی را از نزدیک ملاقات نکرده بود، حالا این کارگردان آمریکایی پس از گذشت بیش از چهار دهه به سراغ پدر «آمورث» جن‌گیر اسقف‌نشین رم و رئیس انجمن بین‌المللی جن گیران رفته و با حضور در جلسات واقعی جن‌گیری، تجربیات خود را در قالب مستندی با عنوان «شیطان و پدر آمورث» به جشنواره فیلم ونیز آورده است.
در زیر مصاحبه نشریه سینمایی ورایتی را با «ویلیام فردکین» در جریان جشنواره فیلم ونیز می‌خوانیم:
چگونه با پدر «آمورث» آشنا شدید؟
با کتاب‌های او آشنا بودم، چهار یا پنج اثر او به انگلیسی ترجمه شده است و می‌دانستم که واکنش خوبی به فیلم «جن‌گیر» داشته است. گرچه اظهار کرده بود که جلوه‌های ویژه در این فیلم بیش از حد بوده است. «پدر آمورث» معتقد بود که فیلم «جن‌گیر» باعث شده که مردم کار او را بهتر درک کنند. من هیچگاه تلاشی برای ملاقات با این پدر روحانی نکردم و فکر نمی‌کردم که چنین امکانی وجود داشته باشد اما حدود یک سال پیش که در یکی از شهرهای نزدیک به رم بودم یکی از دوستانم توانست نامه‌ای برای پدر «آمورث» ارسال کند و او دو روز بعد پاسخ داد و به درخواست ملاقات من پاسخ مثبت داد.
بنابراین این ملاقات ایده خودتان بود؟
بله ایده‌ای بود که به یکباره به ذهنم خطور کرد و آن را مشیت الهی می‌دانم. صدایی از درون به من گفت می‌تونم با پدر «آمورث» ملاقات کنم؟
این درست است که پدر «آمورث» یکی از طرفداران فیلم کلاسیک «جن‌گیر» بوده است و بسیار فوق‌العاده است که در سال 1974 بدون انجام تحقیقات خاصی درباره این موضوع توانستی فیلمی بسازی که مورد پذیرش و پسند او قرار گیرد.
هیچ تحقیقی وجود نداشت و تنها تحقیق کتاب‌های خود او بودند. درآمریکا و در قرن بیستم میلادی تنها دو مورد جن‌گیری وجود داشته که درباره آنها مطالبی نوشته شده و اصولا کلیسا خیلی درباره این موضوع صحبت نمی‌کرد و اصلا تلاشی برای عمومی کردن آن نداشتند و شک داشتم که به من اجازه ساخت چنین فیلمی را بدهند. اما پدر «آمورث» به من اجازه ساخت این مستند جدید را داد و به صورت کامل مستقل از روندهای کلیسا عمل کرد چرا که یکی از منتقدین واتیکان بود.
شگفت‌انگیز و فوق‌العاده است که توانستی به همین راحتی به جلسات واقعی جن گیری راه پیدا کنی.
شوکه شده بودم و حتی فکر نمی‌کردم بتوانم با او ملاقات کنم. نمی‌دانستم چقدر مشغله کاری دارد و هر روز و در همه حال تا روزی که به بیمارستان رفت و درگذشت مشغول جن‌گیری بود. (گابریل امورث روز جمعه (16 سپتامبر 2016) در سن 91 سالگی به دلیل مشکلات ریوی درگذشت).
او می‌خواست مردم نسبت به کار او آگاهی پیدا کنند و از واتیکان نیز می‌خواست جن‌گیران بیشتری را تربیت کند و وی معتقد بود من ویژگی لازم برای روایت داستان او و عمومی کردن آن از طریق فیلم و سینما را دارم.
درباره ساخت مستند بگوئید.
مشخصا مجبور بودم این فیلم را به تنهایی فیلمبرداری کنم و یکی از شرایط این بود که هیچ عوامل فیلم و نوری با خود نبرم و بنابراین من هم از یک دوربین ثابت سونی با کیفیت بالا استفاده کردم. من فقط آن دوربین را داشتم و تنها دو متر و شاید کمتر با آنها فاصله داشتم.
تجربه مشاهده یک جن‌گیری واقعی از نزدیک چگونه است؟وحشتناک بود. ترس از این که چه اتفاقی می‌افتد تا احساس دلسوزی زیاد برای درد و رنجی که آن زن متحمل می‌شد، اتفاقاتی که در مستند نیز به خوبی نشان داده شده است. این نهمین باری بود که پدر «آمورث» برای این زن جن‌گیری می‌کرد و تقریبا هر ماه یک بار این کار برایش انجام می‌داد.
در نهایت با دانشمندان آمریکایی درباره آنچه مشاهده کرده بودید مشورت کردید. آنها چه گفتند؟با بهترین متخصصان جراحی مغز و اعصاب در آمریکا مشورت کردم و آنها هیچ نظری درباره احساسات زن حاضر در مستند نداشت و هیچ یک نیز جراحی را پیشنهاد نکردند. آنها معتقد بودند همه چیز از مغز نشات می‌گیرد اما هیچگاه علائمی نظیر آنچه در مستند آمده را ندیده بودند. روانپزشکان همگی به توصیف چگونگی تشخیص نفوذ شیطان به روح انسان از طریق روانپزشکی پرداختند و به آن "اختالال هویت گسستی" می‌گویند و برای درمان آن از هر روش درمانی مورد نیاز از جمله دارو درمانی استفاده می‌کنند و حتی از جن‌گیر هم استفاده می‌کنند.
«ویلیام فردکین» در ابتدای دهه 1970 میلادی با فیلم‌های «ارتباط فرانسوی» (1971) و «جن‌گیر» (1974) نقش پررنگی در احیای سینمای آمریکا ایفا کرد و در سال 1972 برای «ارتباط فرانسوی» موفق به کسب جایزه اسکار و گلدن گلوب بهترین کارگردانی شد.
جایزه شیر افتخاری جشنواره ونیز، جایزه فیپرشی جشنواره فیلم کن برای فیل «باگ» و همچنین یوزپلنگ طلایی جشنواره «لوکارنو» به پاس یک عمر دستاورد سینمایی از جمله دیگر افتخارات این کارگردان کهنه‌کار محسوب می‌شود.
