تاریخ خبر :1393/11/26- از سال 84 تصمیم می‌گیرد جمعیت مهاجرت کرده از روستایش را بازگرداند، بنابراین تصمیم به کارآفرینی و احیای هنر 200 ساله روستایش یعنی جاجیم‌بافی می‌کند و حالا کارش به مهاجرت معکوس منجر شده و توانسته روستای روم را از ورطه متروکه شدن نشان دهد.
می‌گوید، در طول این سال‌ها 70 نفر در این حوزه مشغول به کار شدند و بیشتر نیروهایی که جاجیم می‌بافند جوان 24 ساله هستند و جوان‌ترین آن‌ها 18 سال و مسن‌ترین آن‌ها 60 سال دارند.
رضا رضاپور در گفت‌وگو با خبرنگار صنایع دستی ایسنا بیان می‌کند: روستای روم شهرستان قاینات در اوایل انقلاب جمعیت زیادی داشت و مردمِ آن در جاجیم بافی استعداد خوبی داشتند و بیش از 200 سال است که این کار را انجام می‌دهند و به واسطه این هنر که متأسفانه به دلیل بی‌توجهی در حال منسوخ شدن بود، آن را با هدف توسعه روستا احیا کردیم.
این کارآفرین ادامه می‌دهد: بعد از ساخت شرکت تعاونی‌های شهری، بسیاری از جوانان روستا به شهر مهاجرت کردند؛ ما با هدف ایجاد اشتغال تاکنون 70 نفر را در این رشته مشغول به کار کردیم و این روند سرعت پیدا کرد و بسیاری از مردمی که مهاجرت کرده بودند، برگشتند و شروع به جاجیم‌بافی کردند.
او اضافه می‌کند: چشم‌اندازی که ما در نظر گرفته‌ایم این است که تا سال 1400 روستای روم را مبتنی بر شغل جاجیم‌بافی به یک روستای پویا و فعال تبدیل کنیم و به یک جمعیت درخور برسانیم. با توجه به نظرسنجی‌ها و پایش‌هایی که هر ساله انجام می‌دهیم انشالله به زودی به این هدف می‌رسیم.
رضاپور با بیان اینکه تصمیم نداشته سود حاصل از این کار را یک‌نفره تصاحب کند، درباره شروع کارش اظهار می‌کند: همه کسانی که در این زمینه کار می‌کنند سهامدار هستند و جدای از حقوق و دستمزدی که دریافت می‌کنند، سود پول‌شان را هم از این کار دریافت می‌کنند. فراتر از سود سهام و دستمزد، اقدامات خدماتی دیگری هم دریافت می‌کنند برای مثال صندوق قرض‌الحسنه راه‌اندازی کردیم و تاکنون به هر کدام دو میلیون تومان وام قرض‌الحسنه پرداخت کرده‌ایم.
این کارآفرین همچنین ادامه داد: از عید به بعد هم تصمیم داریم وام سه میلیون تومانی به آن‌ها پرداخت کنیم. در بحث مسکن آن‌ها هم ورود پیدا کردیم و به خانواده‌هایی که دانش‌آموز نخبه، حافظ قرآن یا مخترع داشته باشند کمک بلاعوض می‌کنیم. به کسانی که در خانه کار می‌کنند یا فرزند جدیدی را در راه داشته باشند هم کمک و سعی می‌کنیم در کلیه مشکلات کنارشان باشیم.
او با بیان اینکه چندان به حمایت‌های دولتی تکیه نمی‌کند می‌گوید: ما می‌خواهیم تا سال 1400 که چشم‌اندازهایمان به حقیقت می‌پیوندد، بگوییم بدون کمک دولت این روستا را نجات داده‌ایم. اما دولت کمک‌هایی هم انجام داده است و امسال به واسطه مجوزهایی که از میراث فرهنگی گرفته بودیم، یک وام 100 میلیون تومانی قرض‌الحسنه از صندوق مهر رضا (ع) دریافت کردیم و به عنوان کارآفرین برتر از ما حمایت کردند، اما چندان به کمک‌های دولتی تکیه نداریم.
رضاپور همچنین درباره صادرات جاجیم این روستا بیان می‌کند: قرار است برنامه صادرات ما تا پایان سال 94 محقق شود، چون به یکسری زیرساخت‌ها مانند بسته‌بندی، استانداردسازی، برندسازی و در نهایت صادرات نیاز داشتیم و در حال تدارکات آن هستیم تا پایان سال 94 این کار را هم محقق کنیم. در حال حاضر دو کشور عراق و افغانستان برای صادرات مد نظر ماست. زیرا به واسطه توریسم زیارتی که از عراق به مشهد می‌آید محصولات‌مان را به آن‌ها شناسانده‌ایم و واسطه‌ی این کار را پیدا کرده‌ایم. کشور افغانستان را هم به واسطه نزدیکی به استان خراسان جنوبی و زبان مشترک انتخاب کرده‌ایم.
او با بیان اینکه از درآمدزایی این کار راضی است، اظهار می‌کند: در دو سال اخیر فعالیت بسیاری از شرکت‌ها متوقف یا تعطیل شدند اما ما با وجود همین وضعیت اقتصادی رو به جلو هستیم و توقف نکردیم اما در کل وضعیت‌مان راضی کننده بوده است.
این کارآفرین می‌گوید: خراسان رضوی بیشتری طرفدار جاجیم‌های روستای روم است. ما در همه استان‌های گردشگری سطح فروش را به عنوان پخش‌کننده محصولات در نظر گرفته‌ایم. به عنوان مثال با در نظر گرفتن امتیازاتی برای کسی که در استان خودش عمده فروش است و تقریبا همه او را می‌شناسند در نظر گرفتیم و به عنوان پخش‌کننده در استان معرفی می‌کنیم تا فروشگاه‌های صنایع دستی از او خرید کنند. در واقع از توان و پتانسیل فرد در جهت افزایش فروش استفاده می‌کنیم.
او درباره دغدغه‌هایی که در این کار دارد، اظهار می‌کند: یکی از مهمترین دغدغه‌های ما عدم نظارت درست مسوولان در رشته جاجیم‌بافی است، مثلا اگر در روستای نزدیک ما رونق این رشته را می‌بینند به سراغ مسوول مربوطه می‌روند و درخواست مجوز می‌کنند، مسوول مربوطه هم بدون توجه به اینکه روستای مربوطه قابلیت انجام این کار را دارد و شرایط رقابتی سالم را رعایت می‌کند یا نه مجوز و امتیاز این کار را به او می‌دهد ضمن اینکه برخی از قوانین هم بدون کارشناسی اجرا می‌شود. مثل مالیات برارزش افزوده یا بیمه صنایع دستی که در حال حاضر معلق شده است.
رضاپور می‌گوید: از چهار سال پیش بیمه هنرمندان صنایع دستی شروع شده بود و قشر کثیری از دوستانی که با ما کار می‌کردند بیمه شدند، همه آن‌ها بیمه شدن‌شان را از چشم من می‌بینند حالا که دولت این بیمه را معلق کرده است و عضو جدیدی را برای بیمه نمی‌پذیرند، فکر می‌کنند من در حق آن‌ها کوتاهی می‌کنم به همین دلیل بازخورد منفی به وجود آمده است و گروهی به همین واسطه نگران می‌شوند و می‌گویند چون قدیمی‌ها بیمه هستند و ما نیستیم پس همان گروه قبلی کار را ادامه بدهند و تمایل به ادامه همکاری ندارند.
این کارآفرین اظهار می‌کند: اگر بحث مالیات برارزش افزوده و بیمه رفع شود مابقی مشکلات در حوزه را خودمان برطرف می‌کنیم. مالیات برارزش افزوده هم چند مشکل دارد. ما در بازار صنایع دستی یکسری مشکلات اجرایی داریم. همه مواد اولیه صنایع دستی از طبیعت گرفته می‌شود. ما که نمی‌توانیم به طبیعت 8 درصد مالیات بر ارزش افزوده بدهیم و بعد که محصولمان را فروختیم 8 درصد مالیات بر ارزش افزوده را بگیریم.
رضا پور می‌گوید: مشکل بعدی ما فروشگاه‌های صنایع دستی طرف حساب ما هستند که حاضر نیستند گزینه‌ای به اسم مالیات برارزش افزوده در پایان فاکتور آن‌ها صادر شود و تا نام مالیات بر ارزش افزوده آورده می‌شود می‌گویند ما پول آن را می‌دهیم اما اگر قرار است اسم‌مان در اداره مالیات و دارایی ثبت شود تا از این به بعد مالیات عملکردی هم پرداخت کنیم جنس شما را نمی‌خریم. اکثر اشخاص حقیقی از مالیات معاف هستند اما من به عنوان شخص حقوقی معاف نیستم. قیمت محصول من با دیگران قابل رقابت نیست و گران‌تر درمی‌آید. به این دلایل می‌خواهیم مالیات بر ارزش افزوده در صنایع دستی حذف شود.
