تاریخ خبر : 1394/2/6 – احمد پنجهپور
وکیل پایه یک دادگستری
مسافرت از هر نوع و با هر وسیلهای که باشد، یادآور خاطرات و نوستالژیهای گذشته ما است؛ خاطراتی که نه فقط از سفر و مقصد به خاطرمان مانده است، بلکه از نوع وسیله نقلیه نیز متاثر میشود. چه کسی میتواند منکر شود وقتی که در گوشهای از کوپه قطار کنار پنجره، درحالیکه تا چشم کار میکند آسمان آبی و پررنگ و دشتها و کویر را به نظاره مینشیند و کتابی یا خودکاری که روی ورق سفید در حال نوشتن است را در دست دارد از بهترین لحظات سفرش به شمار نمیرود؟ مسافرت با قطار لازم نیست یادآور مسافران قطار فیلم «بلیتها» ساخته عباس کیارستمی باشد؛ میتواند یادآور سفر ما از تهران باشد تا هرکجا که سفر، ما را به آنجا فراخوانده است.
اما در ورای این سفرها، مقررات قانونی سهم وسیعی از گستره حملونقل را به عهده گرفتهاند. نظم و نسق هر مسافرتی، بدون قوانین و مصوبات و البته اجرای صحیح و شایسته آن میسر نیست.
بلیتها و مسافرت با قطار
مطابق با قانون «دسترسی آزاد به شبکه حملونقل ریلی (مصوب 1384)»، شرکت حملونقل ریلی شخصیت حقوقی است که توسط اشخاص حقیقی و حقوقی با اخذ مجوز از شرکت راهآهن جمهوری اسلامی ایران و با تامین ناوگان (لکوموتیو یا واگن) مورد نیاز بهمنظور جابهجایی (کالا و مسافر) تاسیس میشود. به عبارت دیگر، نهاد ناظر بر هرگونه حملونقل ریلی اعم از مسافر، کالا یا بار شرکت حملونقل ریلی است. برابر با ماده هشتم همین قانون، شرکتهای حملونقل ریلی بار، با انعقاد قرارداد حمل و صدور بارنامه و شرکتهای حملونقل ریلی مسافر با صدور بلیت توسط شرکت یا نمایندگی مجاز طرف قرارداد آنان، در مقابل صاحبان کالا یا مسافران مسوولیت دارند.
از سوی دیگر بهای بلیت مسافران توسط شرکتهای حملونقل ریلی در هر مسیر و بر حسب نوع و درجه واگن، قطار و خدماتی که ارائه میشود تعیین و پس از تایید هیاتمدیره راهآهن به مرحله اجرا درمیآید.
در خصوص تعرفه و میزان و نحوه قیمتگذاری بلیت قطارهای بین شهری اولین مصوبه در سال 1343 به تصویب راهآهن رسیده و بهطور مکرر نیز دستخوش اصلاحات و تغییرات شده است (که آخرین تغییرات در سال 73 اتفاق افتاد).
در «مصوبه تعرفه حمل مسافر و کالا در راهآهن» به تفصیل در خصوص نحوه قیمتگذاری بلیتها و شرایط آن سخن به میان آمده است.
تکالیف شرکت ریلی
با توجه به مصوبات جاری، در صورتی که قطار تاخیر بیش از حد مقرر در رسیدن به مقصد داشته باشد و این تاخیر منتسب به حوادث طبیعی نباشد، اگر ورود قطار به ایستگاه مقصد بعد از گذشت وعده غذایی روزانه باشد، پذیرایی رایگان بر اساس ساعت ورود قطار انجام میشود که البته این زمان مورد محاسبه برای تاخیر قطارها در مسیرهای مختلف متفاوت است.
در شرایطی که تاخیر، منجر به جاماندن مسافر از قطار بعدی شود، اگر فاصله بین ورود قطار قبلی و حرکت قطار بعدی بیش از سه ساعت باشد و هردو بلیت نیز به نام مسافر باشد، وجه کامل بلیت قطار بعدی پرداخت خواهد شد و شرکت موظف است مسافر را با قطار بعدی اعزام کند. اگر این تاخیر منجر به اقامت در شب شود، هزینه اقامت و غذا به عهده شرکت راهآهن است. در صورتی که وسیله حرکت بعدی مسافر، قطار نباشد و سایر وسایل مانند کشتی، هواپیما و اتوبوس قصد حرکت داشته باشند، شرکت باید اقدام لازم را در پرداخت خسارت استرداد بلیت سایر وسایل مسافرتی انجام دهد.
همچنین موردی که تاکنون بسیار پیش آمده است و شاید مسافران از آن بیاطلاع باشند این است در صورتی که وسایل تهویه قطار از کار بیفتند، 50 درصد بهای بلیت باید بعد از کسر خدمات به مسافر پرداخت شود.
مسافر چه چیزهایی را میتواند حمل کند؟
مطابق ماده 34 قانون مذکور، هر مسافر میتواند کیف دستی محتوی لوازم شخصی خود را بدون پرداخت کرایه به داخل کوپه بیاورد. مشروط به اینکه اندازه بستهها از حدود 75سانتیمتر و وزن مجموع بستهها از 30 کیلوگرم بیشتر نباشد. نکته جالب دیگر اینکه هر مسافر تنها حق دارد برای جا دادن بستههای خود از فضای بالاسر و زیر محل نشستن خود استفاده کند و نباید به بهانه حمل بار اسباب زحمت سایر مسافران را فراهم آورد و جای دیگران را تنگ کند. مطابق با ماده 36 این قانون، علاوهبر حمل مواد منفجره، قاچاق و ممنوعه، مسافر حق ندارد اجناس بدبو، کالاهای تجارتی، بستههای مشمول مقررات پستی، ظروف حاوی شیر، کره، روغن و ماست را با خود حمل کند. ضمانت اجرای این ماده تحویل دادن متخلف به ماموران انتظامی یا حسب مورد، انتقال مواد مضر به واگنهای حمل بار در ازای قبض قطار است. در نهایت اینکه، در صورتی که مسافر، نقود و اسکناس و بستههای حاوی جواهرات و شمش و امثال آن را به عنوان توشه به قطار تحویل دهد، در صورت مفقود شدن، شرکت هیچگونه مسوولیتی نخواهد داشت.
منبع : دنیای اقتصاد