مهارت ها در آخر الزمان

چکیده

یکی از راه های ترقی و رشد دردوره ی آخر الزمان که ظلم و تباهی آن را فرا گرفته و پیکره جامعه را ویران ساخته، فراگیری مهارتهای است که می تواند مشخصه های راهبردی و عملی برای رویارویی بهتر افراد با آن به حساب آید که ما بطور تفصیل بدان پرداخته ایم ، همچون؛ استقامت ورزی، خود شناسی، اندیشیدن و ترویج منجی گرایی و مبارزه با تفکرات انحرافی است که می توان با یادگیری و تأمل در آنها با آسیب های کمتری در این زمینه روبرو شد و راه را برای همسان سازی خویش با حقیقت آخر الزمان هموار ساخت .
کلید واژگان: امام زمان علیه السلام ،آخر الزمان ، مهارت ،ظلم ،منجی ،آسیب پذیری ،موفقیت

مقدمه

سبک زندگی در جامعه آرمانی که از آن به جامعه مهدویت یاد می شود، زمانی سامان می یابد که در آن روحیه استقامت، و حق محوری، آگاهی و علم ،مسئولیت پذیری موج بزند. اما اجتماعی که از این مسائل دور باشد، هیچ انگیزه ای برای امید و ادامه زندگی
در آن مشاهده نخواهد شد. نیاز جامعه آرمانی در امواج پر تلاطم ستم ها در دنیای کنونی آشنا نمودن جامعه جهانی با ظهور حضرت ولی عصر علیه السلام و دستیابی آنان به حقیقت منجی است و البته در دنیایی تکنولوژی و ارتباطات، امروز این امر بهتر میسر خواهد بود.بسیاری از کسانی که در دام عقاید انحرافی و عرفان های نو ظهور افتادند، به این دلیل است که بینش و آگاهی کافی نسبت به امام زمان و پیشامدهای که قبل از ظهور رخ می دهد را نداشتند، بنابراین یادگیری مهارتهای یاد شده در این مقاله می تواند تا اندازه ای راهگشای شما برای دستیابی به آگاهی بیشتر در این زمینه گردد.

استقامت ورزی

یکی از مشخصات دوره‎ی آخرالزمان، رواج گناه و تباهی و فساد و هرج و مرج فرهنگی و اخلاقی است، و دوره‎ای است که در آن همه‎ی ارزش های انسانی و اسلامی به مخاطره می افتد و چه بسا ارزش ها و هنجارهایی که به ضدّ ارزش و ناهنجاری تبدیل گردد. داشتن مهارت «صبر» و «استقامت» در برابر امواج سهمگین این جریان ضدّ اخلاقی، از مهارت های حیاتی و سرنوشت ساز برای زندگی اسلامی در این دوران به شمار می رود. در سخنان نورانی و راهگشای اهل بیت (علیهم السّلام) در خصوص کسب این مهارت سفارشات فراوانی به چشم می خورد: قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): «انتِظارُ الفَرَجِ بِالصَّبرِ عِبَادَة»(1) صبورانه در انتظار فرج بودن، عبادت است. عرصه صبر در جولانگاه فتنه ها و آشوب های زندگی در آخرالزمان دستگیرۀ مستحکمی است که انسان بواسطه آن می تواند از غرق شدن در دریاری فتنه ها مصون بماند. در هر دوره ای از زمان انسان نیاز به صبر و استقامت دارد ولی دوره آخرالزمان که گناه و معصیت افزون تر، ظلم و فساد نمایان تر است، بیش از پیش به این دستگیره احتیاج دارد.
از یک دیدگاه عرصه های صبر در زندگی به سه بخش تقسیم می گردد: عرصه ی نخست صبر و استقامت در ناگواری ها؛ چرا که زندگی عبارت است از مجموعه ای از ماجراها و حوادث تلخ و شیرین و رویارویی با حوادث خوشایند و ناخوشایند و مقاومت در سختی و مقابله اخلاقی با آن روی تلخ سکّه زندگی؛ یعنی بلاها و کاستی های زندگی و اموری چون فقر، بیماری، فقدان نزدیکان و ... و طی این مسیر نیازمند صبری جمیل (صبری بدون گلایه و شِکوه) می باشد.
عرصه‎ی دوم: صبر و استقامت در پیروی از حق و اطاعت خدا. پیروی از فرامین حق و حقیقت و تلاش برای موحّد زیستن و موحّد مردن و اطاعت بی چون و چرا از دستورات الهی در همه شئون زندگی اعم از فردی، خانوادگی و اجتماعی از عرصه های صبر و استقامت است که انسان را به سعادت دنیا و آخرت می رساند.
عرصه‎ی سوم: صبر و استقامت در برابر خطاکاری و خواسته های نفس، پایداری در برابر انواع گناهان با توجه به جذابیت ها و لذت‎بخش آنها. حال با توجه به حضور غیرقابل گریز در اجتماع و با توجه به ضرورت و نیاز به روابط اخلاقی، سیاسی و اجتماعی و اقتصادی بی شمار و زمینه‌ی ابتلا به انواع بلاها و خطاها، صبر و پایداری چون کشتی مطمئنی در برابر سیل تمایلات و خواسته‎های نامشروع نفس، انسان را از غرق شدن در دریای متلاطم دنیا، مصون می دارد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) در ترسیم این سه عرصه‎ی صبر می فرمایند: «الصَّبرُ ثلاثةٌ: صَبرُ عِند المُصیبَة وَ صَبرٌ علَی الطَاعَةِ و صَبرُ عِنِ المَعصِیَة» (2) ؛ «صبر سه نوع است: صبر در هنگام مصیبت و صبر بر طاعت و صبر بر ترک گناه»
در هر دوره‎ای و بخصوص در دوره‌ی آخرالزمان ما نیازمند هر سه نوع صبر بویژه صبر در برابر گناه می باشیم و باید علاوه بر احراز این فضیلت در خود، دیگران را نیز به کسب آن تشویق نماییم، چنانچه در تاریخ صدر اسلام پس از نزول سوره‎ی عصر که در آن مؤمنین به توصیه یکدیگر به صبر فرمان داده شده اند ـ مؤمنین هنگام وداع با یکدیگر این سوره را تلاوت می کردند. (3)

خودشناسی

کلید موفقیت در دوره‎ی آخرالزمان، دست یافتن به «خودشناسی» است. خودشناسی انسان را به ترقی و تکامل می کشاند و او را به راه مطمئن و درست هدایت می نماید که هر کس خود را نشناسد درحقیقت به راه بیراهه رفته، گمراه می شود.
امام علی (علیه السلام) فرمودند:«اَفضَلُ‏ الْعَقلِ‏ مَعرِفَةُ الِانسَان‏ نَفسَهُ‏، فَمَن عَرَفَ نَفسَه عَقل و مَن جَهلَهَا ضَلَّ.» (4) بهترین خردمندی خودشناسی است که هر کس خود را بشناسد، از عقل بهره جسته و هر کس خود را نشناسد، به گمراهی رفته است. انسانی که خود را گم کند در حقیقت آفت زده شده است و این بزرگترین نادانی است. علی (علیه السلام) فرمودند: «اعظم الجَهلِ جَهلُ الإنسانِ أمرَ نَفسِهِ» (5)؛ بزرگترین نادانی این است که انسان نسبت به خود نادان باشد. همین خودشناسی است که به خداشناسی و هدفدار شدن می انجامد و همه چیز انسان خدایی و الهی می‎گردد. و هیچ معرفتی به پای معرفت نفس و خودشناسی نمی رسد که نشان رشد فکری و عقلی انسان است. از این رو علی (علیه السلام) فرمودند: «أفضَلُ الحِکمَةِ معرفَةُ الإنسانِ نَفسَهُ»(6)؛ بالاترین دانش، همانا خودشناسی است. بنابراین کسی که نسبت به خود، شناخت نداشته باشد هیچ گاه نمی تواند امام زمان خود را نیز بشناسد و پیرو حق و حقیقت باشد، از این رو دوره‎ی آخرالزمان دستش از، دست امام زمان (علیه السلام) جدا می شود و جدای از او هم مساوی با بی سامانی در آخرالزمان و بی هدف و پوچی می شود. باید اذعان کرد که اکثر ما از این سرمایه به خوبی استفاده نمی کنیم و دقت خود را به جای شناسایی معرفت نفس به چیزهای بی ارزش و یا حداقل کم ارزش صرف می کنیم، درصورتی که انسان عاقل دنبال می گردد تا شناخت به خود پیدا کند و از این طریق به شناخت امام زمان (علیه السلام) راه پیدا کرده، از فتنه‎های آخرالزمان مصون و محفوظ باشد.

حق محوری

ثمراتی را که می توان از عقل بدست آورد، آن است که انسان «حق مدار» باشد. کسی را نمی یابیم که حق و عدل را برنتابد و باطل را بپسندد، مگر کسی که حق را باطل و باطل را حق بداند؛ در این صورت او بیمار است و البته کم نیستند کسانی که تمایلات و هواهای نفسانی خویش را حقّ مطلق و راه درست می پندارند و حقّ و عدل را چون به زیان آنان است، باطل و نادرست. قرآن فرمود:«و اکثَرُهُم لِلحَقِ کَارِهُون»(7)، کسی که در صراط مستقیم است و حق خودش را بیشتر از دیگران نمی داند و دارای خِرد و عقل آزاد باشد، هیچ گاه از راه حق نمی گذرد. درمکتب انسان سازی اسلام و مکتب نورانی اهل بیت (علیهم السلام) محوریّت حق و حرکت در مسیر حقّ و تسلیم حق بودن از ویژگی های انسان کامل و خردمند است. حق محوری و حمایت از حق هرچند که به زیان و ضرر آدمی باشد، نباید از آن روی برگرداند. رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند: «قُلِ الحقَّ و ان کانَ مُرّاً» (8) حق بگو هرچند تلخ باشد.
حق راهی است که همچون روز، روشن است و هیچ گاه نه تاریک است و نه تاریک زا و هر کس با حق درآویزد مسلماً به زمین هلاکت و بدبختی خواهد خورد. کسانی که مواجه با مسائلی هستند که بجای آن که روشنی حق را ببینند و تمام کارهای خود را با آن بسنجند، در عوض، خود و مسائل مربوط به اطراف خود را اصل قرار می دهند و سپس حق را با آن می سنجند، آنها گمراه ترین راهرا انتخاب نموده اند. آن کسانی که حق‎ محورند و دنبال حق و حقیقت می گردند در دورۀ آخرالزمان سبک بارند و آرام و هیچ حزن و اندوهی آنها را فرا نمی‎گیرد. دوره‎ی آخرالزمان حق و باطل مشتبه می شود، به گونه ای که افراد براحتی نمی توانند حق را از باطل تشخیص دهند؛ مگر آنکه مطهر و پاک باشند و خود را از معاصی نگه داشته باشند که خداوند متعال حق را برای آنان نمایان می سازد سپس آنان با شناسایی حق، محور زندگی خود را حق قرار می دهند و از این طریق از موفقیت در دوره‎ی آخرالزمان بهره مند می گردد.
اگر کسی زندگی خود را بر اساس حق قرار نداد، «گردبادِ باطل» زندگی شان را ویران می سازد، به گونه ای که دیگر تعقل و تفکر خود را از دست خواهند داد و چون فضای زندگی اینگونه افراد غبارانگیز و تاریک می گردد در خلاف جهت اصلی در حرکت می‌افتند و در هر طرفی که این گردبار رفت، آنها نیز بدان سمت حرکت می کنند و از خود هیچ استحکامی پیدا نخواهند کرد. هر جا که حق معیار قرار نگرفت آن زندگی منجر به «زندگی گردبادی» و «غبارآلود» تبدیل می شود که انسان اختیارش دیگر در دست خودش نخواهد بود.

تلاش و پشتکار

یکی از مهم ترین گام برای دستیابی به موفقیّت در دوره‌ی آخرالزمان، تلاش و کوشش است. اگر انسان به بهترین نحو به شناخت استعدادها و توانمندی های خود بپردازد و سپس عالی ترین و مناسبت ترین هدف با روحیات و استعدادهای خود را انتخاب کند و سرانجام با رعایت تمام اصول و جوانب به برنامه ریزی بپردازد، اما تلاش وپشتکار لازم را به خرج ندهد، بدون هیچ شک و تردیدی به موفقیت نخواهد رسید. قرآن کریم به همه‎ی انسان هایی که به دنبال خوشبختی و سعادت در زندگی یا موفقیت در هر کاری هستند، این سنت غیرقابل تغییر را را گوشزد می کند که: «و أن لَیسَ لِلاِنسانِ الاّ مَا سَعی» (9) برای انسان جز آنچه تلاش کرده است، نیست.از منظر قرآن کریم هرچه به انسان می رسد و هر سرنوشتی بدان گرفتار می شود، ثمره‌ی تلاش های مادی و معنوی خود اوست؛ البته در دایره‎ی مجموعه‌ی سنت های الهی که بر نظام خلقت حاکم است. (10)

زمان شناسی

یکی از کارهایی که باعث می شود انسان در حوادث غافلگیر نشود آگاه بودن به شرایط زمان است. کسی که شرایط زمان را خوب درک کند، خود را برای حوادث و نیازهای دوران آخرالزمان آماده می سازد. امام علی (علیه السلام) فرمود: « مَنْ‏ عَرَفَ‏ الْأَیَّامَ‏ لَمْ یَغْفُلْ عَنِ الِاسْتِعْدَادِ.مَن عَرَفَ الأَیّامِ لم یغفل... » (11) هر کس روزگار و حوادث آن را بشناسد، از آماده شدن برای برخورد مناسب با آن غافل نمی شود. به عکس افراد غافل و بی توجّه به روزگار، گرفتار حوادث خواهند شد. انسان زمان شناس قبل از آنکه حوادث او را غافلگیر کند، او با احاطه مستقیم بر زمان، بر حوادث فائق می آید و قبل از فرو رفتن در شبهات اصلاً نمی گذارد چنین شبه و حادثه‎ای او را در بربگیرد و بلافاصله با برخورد مناسب، پیشگیری از حادثه می کند؛ نه آنکه مجبور باشد در مواجه با حادثه ها، حالت دفاعی به خود بگیرد؛ بلکه پا را فراتر قرار داده به اصطلاح خود و اجتماع خود را واکسینه می سازد.
کسانی که بر اساس «شرایط زمانه» تصمیم‎گیری می نمایند، آنها نشانی از «عقل زندگی» دارند و چنین افرادی را باید بزرگ منش دانست و احترام گذارد و چه بسیار افرادی که در دوره‎ی آخرالزمان، در اثر نشناختن موقعیت و شرایط زمانه خود از بهره های نیک و فرصت های عالی محروم ماندند و چنین افرادی مسلماً پای شناخت زمان و شرایط حال و آینده زندگی ننشستند و همین عاملی برای سقوط آنان می گردد.

پرهیز از امور غیر ضروری

سرگرم شدن به اموری که برای انسان هیچ سود و فایدهای نمی رساند ، جز خسران و افتادن در هلاکت وگمراهی، چیز دیگری را به همراه نمی آورد. فرصت ها گوهری ارزشمند و عظیم هستند که اگر از دست انسان رفت، حاصلی جز اندوه و غصه برای آدمی به ارمغان نمی آورد. امام علی علیه السلام می فرماید: «هر کس خود را به کارهای غیر لازم مشغول سازد، کارهای لازم را تباه می کند »(12)
سرگرم شدن به امور وهمی و خیالی و غیرحقیقی، جز عقب افتادن از زندگی و دور شدن از واقعیت ها، نتیجه دیگری ندارد. و اگر کسی به شاخه و برگ مشغول شود از اصل و ریشه غافل می ماند و سرگرم به دشمن خیالی شده و از دشمن اصلی باز می ماند. در آخر الزمان امری که انسان ها را از امام شناسی و بستر سازی مناسب برای تحقق آرمانهای امامت، باز می دارد و او را در امتحانها شکست خورده می سازد و تنها ماده احتراق فتنه شمرده می شود، پرداختن به امور غیر ضروری است که بسیاری از انسانها در دام آن افتاده اند، و آدمی را به سوی می کشاند که در اثر بی توجهی به امام معصوم - که اصل و اساس است – روحی ضعیف و بی قوت پیدا می کند و در هنگام آزمایشات و امتحانها شکست خورده می شود.

اندیشیدن

یکی از راه های سلامتی از شکست ها و ناکامی ها در دوره آخر الزمان ،مهارت تفکر و تعقل است. امام علی علیه السلام فرمودند:« أَصْلُ‏ الْعَقْلِ‏ الْفِکْرُ وَ ثَمَرَتُهُ السَّلَامَة» (13)؛ اندیشیدن اساس عقل است که نتیجه آن سلامت از شکست ها و ناکامی هاست. تفکر سبب برقراری ارتباط انسان با درونش شده و از زیباترین و ارزشمندترین حالات درونی و صفات اخلاقی انسان محسوب می گردد. این مهارت در آخر الزمان باید بسیار مورد توجه قرار گیرد؛ زیرا این مهارت به معنای توانائی در تحلیل اطلاعات و تجارب است تا فرد در مواجهه در برخورد با ارزش ها و ضد ارزش ها و یا در برابر فشار گروهها و باند ها و رسانه های گروهی و مُدگرائی و... مقاومت کنند و از آسیب های ناشی از آن ایمن گردد. هر کاری اگر با اندیشه و تفکر همراه باشد و همه جوانب آن بررسی شود، بی شک بهتر به نتیجه می رسد و به صواب و درستی نزدیک تر است. امام علی علیه السلام اندیشه را عبادت می داند و می فرماید :«َالفِکر عِبَادَه »(14)

مُدارا با مردم

یکی از دستورات الهی، مدارا با مردم است. آخر الزمان، زمان فرود آمدن ظلم ها و فسادها و انواع نزاع ها و درگیریها در اجتماع مردم است و می طلبد که انسان در ارتباط با دیگران روش خود را روش پیامبران الهی قرار داده، از راه مدارا نمودن با مردم زندگی را بر خود شیرین سازند. همان طور که نباید در ادای واجبات الهی کوتاهی نمود، همان گونه نیز نباید سازگاری با مردم را رها ساخت که هرکس با مردم مدارا کند او نیمی از ایمان را دارا خواهد بود. در این زمینه رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند :«مُدَارَاه النَاس نِصفُ الِایمَان »(15)
اینکه می گوییم با مردم مدارا کنید، این نیست که ما خُلق و خوی بد آنان را بگیریم و با گناهان آنان شریک باشیم؛ بلکه مدارا نمودن با مردم منظور است. امیر المؤمنین علیه السّلام فرمودند:«کُن فِی النَاسِ وَلَا تَکُن مَعَهُم » (16)؛ میان مردم زندگی کن ولی با آنان همراهی مکن.

غم زدائی از مردم

وقتی انسان گرفتاری و قبض یک خانواده را با چشم خود می بیند، به یاد نعمتی که خود از آن بر خوردار است می افتد. حال اگر کسی در این موقعیت حساس، غمی از چهره ی گرفتاری بزداید و دردی را از آنان دوا نماید، مطمئناً بیشتر از آنکه به عباداتی مستحب بپردازد، می تواند صعود پیداکند و این خود عبادتی بس بزرگ بشمار می آید. یکی بُعدی بودن، برای انسان همیشه خطر آفرین بوده و هیچ نتیجه ی صحیح ی برای انسان نداشته است، وقتی انسان مثلا درد «خداجوئی »داشته باشد ولی ارزشی برای «درد مردم» قائل نباشد، نمی تواند یک انسان کاملی باشد و هنوز دارای ضعف است. بنابراین هم باید درد خداجوئی داشت و هم درد مردم که اگر اینگونه شد او را می توان انسانی با کرامت دانست. آخر الزمان نسبت به دوره های دیگر از گرفتاریهای شدید و متنوعی برخوردار است بخصوص گرفتاریهای که برای تک تک افراد جامعه رخ می دهد، و می طلبد انسان به عنوان یک عضو کوچک در این جامعه بشری نسبت به هم نوعان خود غم زدائی نموده ،گِره از کار آنان باز نماید. همت داشتن برای رفع مشکلات معیشتی و دیگر مشکلات آنان نوعی تحکیم و استحکام بخشی به روابط هاست و همین امر به ارتقاء سطح انتظار در جامعه کمک خواهد نمود. فرد منتظر، باید بداند که اگر به این مهارت پایبند باشد و بدان عمل کند می تواند در نزد امام عصر علیه السلام جایگاهی به عنوان انسان نیکوکار داشته باشد.

سالم سازی نیت

نیت ؛ همان عملی درونی است که با قصد انجام گیرد، حال چه قصد الهی و یا قصد پلید و زشت، از این جهت اعمال انسان به نیت های درونی او وابستگی شدید دارد و سالم ماندن آدمی از روانی پاک در ارتباط با نیت او خواهد بود. هیچ عملی نیست مگر اینکه عجین با نیت است، که اگر اینگونه نباشد عمل انجام شده بی ارزش شمرده می شود. امام سجاد علیه السلام فرمودند:«لَا عَمَلَ إِلَّا بِنِیَّةٍ»(17)؛ هر عملى باید با نیت باشد.
« بسیاری از مردم تصور می کنند که هر کاری برای جامعه مفید تر باشد، ارزش معنوی آن بیشتر است و در تعالی معنوی انسان و کمالات روحی او بیشتر اثر می گذارد. تصور می کنند کاری برای خداست و یا در راه خداست که برای مردم نفع داشته باشد و از این جهت بیشتر به حجم کار توجه دارند می گویند فلانی چقدر از سرمایه خود را صرف کرده ،یا بیمارستان و مسجد ساخته است؛ این برداشت سطحی نگرانه است. درست است که یکی از معیارهای کار خوب این است که برای جامعه و مردم مفید باشد، اما چنان نیست که هر کار خوبی که دارای حسن فعلی است، برای انجام دهنده اش کمال آفرین باشد؛ بلکه کاری کمال آفرین است که علاوه بر حسن فعلی –که همان نیکویی خود عمل می باشد – دارای حسن فاعلی نیز باشد؛یعنی انگیزه و نیت فاعل سالم و سازنده و برای خداوند جهت دهی شده باشد.» (18)در دوره غیبت امام زمان علیه السّلام، مسأله سالم ماندن نیت ها از مفسده و ناخالصی امری است که اگر مورد توجه قرار نگیرد، اعمال انسان را بی روح می سازد و عملی هم که روح ندارد ، نه تنها رشد نمی کند ، مفسده نیز ایجاد می کند. بنابراین تأکید بر «نیت سازی سالم» ، ملاکی است در راستای ایجاد «فضای تعالی و رشد» در آخر الزمان،که باید برای فراهم نمودن آن فضا، خود را به تلاش در راه دستیابی بهتر به آن قرار داد. نیت از این جهت مهم و قابل تأمل است که انسانها با نیت های خود محشورند، نه با اعمال خود. احمد بن محمّد بن خالد از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمودند:« إنَّ اللَهَ یَحْشُرُ النَّاسَ عَلَى نِیَّاتِهِمْ یَوْمَ الْقِیَمَة» (19) خداوند مردم را در روز قیامت طبق نیّت هایشان محشور مى‏کند.

ترویج منجی طلبی

یکی از مهارت های که که باید افراد در زمینه مهدویت فرا گیرند تا بتوانند در دوره آخر الزمان به موفقیت دست پیداکنند،« ترویج منجی گرایی» است. در دنیای کنونی که پر شده از ظلم و ستم، منجی گرایی امری است که تشنگان فراوانی را به دور خود بوجود خواهد آورد. در عصری که موسوم به عصر ارتباطات و تکنولوژی است، کمتر کسی است که دسترسی به اینترنت و ماهواره نداشته باشد و کمتر افرادی وجود دارند که نتواند با دنیایی خارج از اجتماع خود ارتباط برقرار سازند؛ از این رو تبلیغ و ترویج مهدویت و احیاء امر ولی عصر علیه السلام بر دوش کسانی قرار دارد که به هر نوعی خود را محب و دوست دار آنحضرت می دانند. اثر ترویج و تبلیغ از آخرین منجی(حضرت مهدی علیه السّلام ) و اینکه او تنها کسی است که می تواند انسانها را از زیر سلطه استعمار و ظالمین نجات دهد، امری است که می توان آن را عمومی و جهانی ساخت. اکنون دنیای غرب ما را به غفلت واداشته و با سوء استفاده از تکنولوژی و ارتباطات نوین مشغول به توزیع افکار، عقاید و نقشه های شیطانی و پلید خود پرداخته است؛ اما از این به بعد این ماییم که بایستی با بکار گیری بهینه از همان «ابزار نوین »، به اثبات برتری عقایدمان راجع به امام زمان علیه السلام ، ظهور نجات بخش عالمیان و عدالت و مصلح جهانی بپردازیم. بهترین زمانی که می توان ترویج منجی خواهی را در کشورهای مختلف انجام داد، همین زمان است که بسیاری از کشورهای اسلامی بیداری عجیبی نسبت به سالهای پیشین بدست آورده اند و خواهان این هستند تا از سیاهی دولتهای مستبد، خویشتن را رها ساخته به نور و «جامعه آرمانی» برسند و آبادانی و آرامش را به اجتماع خود باز گردانند. آنان اگر با امام مهدی علیه السلام به عنوان تنها منجی آشنا گردند ، در انتظارش لحظه شماری می کنند و خواهند دانست که فرمانروایی مخصوص صالحان است و همان کسی است که حکومت ها را به جایگاه حقیقی خود می رساند و از نابرابری و ظلمت رها نموده ، نظامی برابر و عدالت محور را تشکل خواهد داد .

مبارزه با جریانهای نو ظهور

یکی از کارهای بسیار مهمی که دشمنان مهدی علیه السلام در سالهای اخیر بدان پرداخته اند، ایجاد «تفکرات انحرافی» و «فرقه های نوظهور» و منحرف در سطح اجتماع مسلمانان است که «مهدی یاوران» باید هر چه بیشتر به این مسأله پرداخته، آن را کوچک ننگرند. امروز دیدگاهی که گروه منحرف در اجتماع به راه انداخته اند، این است که منجی بشریت را «مخرب و واپسگرا» معرفی می نمایند، و برنامهای آنحضرت را به گونه ای وارونه جلوه نمایی می کنند و بدنبال آن دست به تشکیل فرقه های همچون «شیطان پرستی» و دیگر فرقه ها زده ، مردم تشنه ی معرفت و معنویت را با ایجاد عرفان های که با خرافه ها مخلوط شده و مشخص نیست از کجا سر از خاک در آورده، با بهانه های رسیدن به امام زمان علیه السلام به نسل نو ما تزریق می نمایند و از این رو، جوان ما به دید تفکر مهدویت و ظهور حضرت مهدی علیه السلام جریان ها را در جهان دنبال نمی کند؛ بلکه با افکار و عقاید باطلی که برای او ترسیم کرده اند، تحولات جهان را پیگیری می نماید.بنابراین توجه به این نکته بسیار ضروری است که اگر می خواهید جوانان از فرورفتن در جریانهای انحرافی مصون بمانند ،باید به گسترش علم و آگاهی در مورد شخصیت امام زمان علیه السلام و چگونگی رخدادهایی که در آخر الزمان صورت می گیرد را، از طریق مطالعه ی کتابها، مقالات و شرکت در جلسات مهدویت و کارگاه های آموزشی افزایش داده و برای مبارزه با جریانهای نو ظهور آماده باشید، تا در مقابل هر گونه شبهه ای از طرف مخالفین و معاندینِ حضرت مهدی علیه السلام شکست نخورید.

آگاهی و مسئولیت

پایبندی به امام زمان در جایی به اثبات خواهد رسید که افراد با آگاهی و علمی که بدست آورده اند در راه هدایت انسانها به سمت عدالت جهانی و حکومت به حق حضرت مهدی علیه السلام «مسئولیت پذیر» باشند. در دوره آخر الزمان مسئولیت پذیری از لوازم «جدایی ناپذیر» یک اجتماع به حساب می آید؛یعنی هر اجتماعی زمانی می تواند خود را جزء منتظرین بداند که مسئولیت خود را یافته و بر اساس تعهد خود عمل کند. بر این اساس است که به محبین آن حضرت دستور داده شده است؛ هر صبح دعای عهد را بخوانند تا از این راه فراموش نکنند که بی مسئولیت نیستند؛ بلکه وقتی در پذیرش اسلام در آمدند و این دین را قبول نمودند، باید در برابر اجتماع انسانها پاسخگو باشند

نتیجه

با ارزش ترین کارهای که می توان برای پیشرفت «جامعه مهدویت» در دوره ای که پر از ظلم و ستم و نابرابری است به انجام رسانید کسب «بینش و آگاهی» قوی نسبت به امام عصر علیه السلام و سپس آشنایی با «فضای آخر الزمان» و رخدادهای مربوط به آن است، تا از این طریق بتوان خوشتن را با واقعیات و حقیقت ها همسان ساخته، از گمراهی مصون نگه داریم. این مقاله به این نتیجه رسید که باید بر اساس مهارتهای بیان شده ، خود را به بینش صحیح در مورد آخر الزمان رساند، تا در پذیرش حقیقت وتشخیص حق از باطل حالت تردید و دو دلی به خود راه ندهد.

پی‌نوشت‌ها:

1. الدعوات الراوندی، ج41، ص 101.
2. میزان الحکمه، ح 10100.
3. مهارت های زندگی ، مهدی نیلی پور، ص 146-145.
4. غررالحکم، ص 52.
5. همان، ص 233.
6. همان.
7. سوره مؤمنون، آیه7.
8. وسائل الشیعه، ج15، ص 289.
9. سوره النجم ،آیه39.
10. همان .
11. غررالحکم، ص 150.
12. غرر الحکم ص129.12
13- همان ،ص56
14. همان.
15. وسائل الشیعه ،ج12ص20015.
16.الغیبه، ص210 .16
17.بحار الأنوار، ج‏67، ص: 204
18. ره توشه ،محمد تقی ، مصباح یزدی ، جلد 2،ص487
19.المحاسن ، ج1، ص260
منابع و مأخذ
قرآن کریم
1- بحار الأنوار( ط- بیروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، نشر دار إحیاء التراث العربی،‏ چاپ دوم، سال 1403 ق‏
2- تصنیف غرر الحکم و درر الکلم‏، تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، محقق درایتى، مصطفى‏، ناشر: دفتر تبلیغات قم،چاپ اول، سال 1366 ش
3. وسائل الشیعة، شیخ حر عاملى، محمد بن حسن،‏ ناشر مؤسسة آل البیت علیهم السلام‏ قم‏، چاپ اول‏، سال 1409 ق‏-3
4- المحاسن ، ابو جعفر احمد بن محمدبن ، خالد برقی ،نشر المجمع العالمی لاهل بیت چاپ سوم، سال 1432
5- ره توشه ،مصباح یزدی ، محمد تقی ، نشر شفق ،چاپ اول،سال 1375ش
6-مهارت های زندگی ، نیلی پور، مهدی نشر، چاپ اول، سال 1390ش
7-میزان الحکمه ، محمدی ری شهری ، محمد نشر دار الحدیث ، چاپ سوم ، سال 1381 ش
8- الدعوات( للراوندی)‏، قطب الدین راوندى، سعید بن هبة الله‏، نشر مدرسه امام مهدى( عجل الله تعالى فرجه الشریف) چاپ اول‏، سال 1407 ق‏