به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این فوران‌های خورشیدی در 12 سال اخیر نظیر نداشته است و سازمان هواشناسی فضایی آمریکا اعلام کرده است که آخرین مورد مشابه به سال 2005 بازمی‌گردد.
براساس اعلام "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) این طوفان‌های خورشیدی که در روز جمعه به اوج خود رسیده و همچنان ادامه دارد، می‌تواند سبب بروز قطعی برق و شفق‌های قطبی در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر شود.
به گفته کارشناسان احتمال رویت شفق قطبی در ایالت‌های آلاباما و کالیفرنیا در شمال شرق آمریکا بسیار زیاد است.
فوران‌های اولیه خورشید سبب ایجاد اختلال رادیویی یک ساعته در سمت روبروی خورشید در زمین شده است و همچنین فرکانس‌های پایین مختص حمل و نقل را نیز دچار مشکل کرده است.
به گفته مرکز پیش‌بینی وضعیت جوی فضا در آمریکا، در ساعت 4:20 بامداد 8 سپتامبر و همچنین ساعت 6:21 بامداد و 17:34 روز 9 سپتامبر نشانه‌هایی از طوفان ژئومغناطیس در خورشید مشاهده شد.
در ساعت 19:30 روز 8 سپتامبر نیز شدیدترین فوران خورشیدی با میزان خطر بالا مشاهده شده است.
محققان ناسا اعلام کرده‌اند که مواد ناشی از این فوران‌های خورشیدی که به اجرام "کورونال"(Coronal) نیز شهرت دارند طی یک تا دو روز آینده به زمین خواهند رسید و قادر خواهد بود که ارتباطات ماهواره‌ای و همچنین نیروگاه‌های برق را با اختلال جدی مواجه کند.
همچنین براساس اعلام ناسا در روز چهارشنبه نشانه‌هایی از تابش‌های شدید اشعه ایکس از لکه‌های خورشیدی مشاهده شده است که از نظر حجم و شدت بی‌سابقه بوده است.
لکه خورشیدی ناحیه‌ای بر روی سطح خورشید است که به وسیله فعالیت‌های شدید مغناطیسی بوجود می‌آید که مانع از انتقال گرما می‌شوند، این ناحیه‌ها به علت کاهش درجه حرارت سطح به وجود می‌آیند.
لکه‌ها می‌توانند بدون کمک تلسکوپ از روی زمین نیز دیده شوند. اگرچه این ناحیه‌ها درجه حرارتی در حدود 3000–4500 کلوین دارند، تضاد دمای این ناحیه با مواد پیرامون در حدود 5800 کلوین به آنها اجازه می‌دهد تا به وضوح به عنوان لکه‌های سیاه دیده بشوند، همچون بدنی که از شدت گرما سیاه شده باشد(تقریباً نزدیک فوتوسفر) که این تابعی از عدد دما به توان چهار است.
اگر یک لکه خورشیدی از فوتوسفر جدا شود می‌تواند قوس الکتریکی درخشانی را بوجود بیاورد.
لکه خورشیدی، در حین ظاهر شدن از فعالیت‌های شدید مغناطیسی، میزبان آثار دیگری مانند تاج‌های خورشیدی و رخدادهای قطع ارتباط نیز هستند. بیشتر شراره‌های خورشیدی و پس‌زنی توده تاج سرچشمه در فعالیت‌های مغناطیسی پیرامون منطقه گروههای لکه قابل رویت خورشید است.
پدیده‌های مشابهی که به طور غیرمستقیم در ستاره‌ها رصد شده‌اند عموماً لکه‌های ستاره‌ای نامیده می‌شوند و در دو نوع روشن و تاریک اندازه‌گیری شده‌اند.
توزیع لکه‌های خورشیدی در عرض جغرافیایی خورشید به شکل به خصوصی در خلال چرخه 11 ساله تعداد لکه خورشیدی تغییر می‌کند.
لکه‌های خورشیدی در آغاز یک چرخه در عرض‌های جغرافیایی بالا (35_+) درجه قرار می‌گیرند. بیشتر لکه‌ها در نزدیکی عرض 15 _+ درجه در حالت بیشینه خود و چند لکه در انتهای چرخه خوشه نزدیک 80 _+ درجه واقع می‌شوند.
تعداد کمی از لکه‌های خورشیدی را حتی می‌توان در عرض جغرافیایی بالاتر از 45_+ درجه مشاهده کرد.
زمان حیات یک لکه خورشیدی از چند روز(برای لکه‌های کوچک) تا چند ماه(برای لکه‌های بزرگ) طول می‌کشد. در حقیقت یک لکه خورشیدی در همان عرض جغرافیایی که متولد شده از بین می‌رود.
همان‌طور که چرخه پیشرفت می‌کند، لکه‌های جدید حتی در عرض‌های جغرافیایی پایین ظاهر می‌شوند. اولین لکه‌های عرض جغرافیایی بالا از یک چرخه حتی قبل از آخرین لکه‌های عرض جغرافیایی پایین‌تر از چرخه قبلی ظاهر می‌شوند.
در آمریکا مراکز پیش‌بینی آب‌وهوا به دقت این تغییرات را رصد می‌کنند تا درصورتی که حجم تابش‌های خورشید به حدی برسد که تهدیدی برای زمین باشند، هشدارهای لازم را اعلام کنند.
