مشک زنی دوغ برای کره گیری در همه جای ایران چه در میان عشایر و روستاییان و چه در میان جنگل نشینان از کارهای مختص زنان است و درهمه جا زنان ترانه هایی دارند که هنگام مشک زنی همراه با حرکت مشک زمزمه می کنند و نوایشان با حرکت آن در هماهنگی بسیار دلچسب و مطبوعی است. که در عین حال فریاد رنج عمیقشان را نیز در بر دارد. زنان در جامعه ی عشایری دوشادوش مردان به کار و فعالیت مشغولند و انجام برخی از کارهای طاقت فرسا مانند مشک زنی را خود به تنهایی و بدون همکاری مرد خانواده خود بر عهده می گیرند. زنان عشایر فارس در هنگام زدن مشک ترانه هایی نیز با خود زمزمه می کنند که به گوشه ای از آن در ذیل اشاره می شود: مشکی ، مشکی ، مشکونه ، بند مشکم قیطونه ، دوغش مال چی پونه ، مسکه ش مال دیوونه، رنجش به ما می مونه، مشکی زدم نالیدم، چنگال کردم مالیدم، چنگال مو آبدار شد ، زن ارباب بیدار شد، هی جان، هی جان، جانم مشک ، جانم ، به قربانت گشت .
