آمده بودند تا «پدیده» شوند، اما نتیجه انتخابات دوازدهم، پرده از وزن سیاسی شان برداشت. موتلفه را می‌گوییم، حزبی با همراهی پیرمردان همیشه حاضر در صحنه سیاست.
موتلفه 54سال است که سرد و گرم زیادی را در سپهر سیاسی کشور چشیده اما همواره تلاش کرده که پا پس نکشد و خود را در قد و قامت یک حزب همیشه در صحنه معرفی کند. شاید به خاطر همین است که چهره هایی همچون اسدالله بادامچیان، که از ابتدا همراه این حزب بود، حتی بعد از شکست حزب متبوعش در انتخابات ریاست جمهوری 96، کلمات را برای تعریف و تمجید کنار هم می چیند تا تلخی شکست را با شیرینی تمجید کم کند. او در همان روزهای بعد از اعلام نتایج انتخابات گفته بود: «ورود حزب موتلفه اسلامی به صحنه انتخابات هم در عرصه بین‌الملل و هم در صحنه داخلی یک موضوعیت ویژه دارد و یک پدیده محسوب می‌شود.»
بعد از آنکه وزنه موتلفه در چند انتخابات اخیر مشخص شد، جسته و گریخته انتقادهای مختلفی که گاهی همراه با طعنه بودند، روانه این حزب و اعضای پا به سن گذاشته اش شد. روزی ناطق نوری با طعنه از محبوبیت نزولی حزب موتلفه سخن گفت:« حزب مؤتلفه بیش از 50 سال سابقه دارد و حتی بنده به همراه اخوی شهیدم در این حزب فعالیت داشتیم. انصافاً تشکیلات منسجم و مؤثری بود و در متن انقلاب نقش بسیاری داشت، اما امروزه شاهدیم ظهور و بروزی نداشته و حتی قادر به جذب فرزندان خودشان در این تشکیلات نیستند. بنابراین احزاب باید آسیب شناسی داشته باشند و علل افولشان را بررسی کنند.»
زمانی دیگر هم مهدی چمران عضو شورای مرکزی جمنا که رابطه اش با موتلفه شکرآب است، با طعنه در مورد نزدیک به رأی 500 هزارتایی حزب در انتخابات که تمام سرمایه حزب موتلفه است، صحبت می‌کند:« من شخصا راضی هستم. به دست آوردن ١٦ میلیون رای یکدست بعد از آن همه اختلاف‌ها و انشقاق‌های گذشته در مجموعه اصولگرایی و ٤٠٠هزار رای آقای میرسلیم واقعا اهمیت داشت تا به موتلفه‌ای‌ها بگوییم اینقدر که می‌گویید ما حزب هستیم و قدیمی هستیم و رای داریم، این ٤٠٠ هزارتا رای شماست! من واقعا خوشحال هستم که آقای میرسلیم از انتخابات کنار نرفت؛ آقای رییسی هم بعد از انتخابات گفت الحمدلله که آقای میرسلیم کنار نرفت وگرنه بعدا می‌گفت ١٠ میلیون رای رییسی به خاطر کنار رفتن من بوده است.»
سرمنشاء این طعنه و کنایه های سیاسی به عملکرد موتلفه در سال های اخیردر زمین انتخابات باز می‌گردد.موتلفه حزبی است که تلاش می‌کند تا پایه های لرزان فعالیت حزبی را در ایران حفظ کند اما هنوز نتوانسته است، در میدان عمل نشان دهد که «چند مرده حلاج» است. این حزب در دو برهه مهم انتخاباتی یعنی مجلس دهم و ریاست جمهوری یازدهم، با سر و صدا وارد گود شد و بی یال و کوپال از رده خارج شد.
انتخابات مجلس دهم؛ هم نشینی ناکام موتلفه با تندروها
صندلی های مجلس دهم، مقصدی بود که موتلفه برای رسیدن به آن به هر دری زد و حتی از اصول حزبی خود عقب نشینی کرد و هم نشینی با تندروها و نواصولگراها را به جان خرید. تصویری که شاید کمتر اصولگرای سنتی آن را به خواب می دید اما در بحبوحه انتخابات مجلس دهم این تصویر در قاب دوربین ها ثبت شد.
ابتدای امر، همه چیز خوب بود اما کم کم تندروها نقش همیشگی خود را ایفا کردند، تهدید به «برهم زدن بازی». همین هراس برهم خوردن اتحاد بود که موتلفه را وادار به سکوت و ناچار به همراهی کرد. بادامچیان در رابطه با ائتلافی که تنها توانست سه عضو موتلفه و در مقابل 12 چهره جبهه پایداری را برای انتخابات مجلس در خود جای دهد، اعتراف کرده بود:« اینکه ما گول بخوریم ممکن است. تازه ما وحدت و ائتلاف را قبول کردیم و بچه شلوغ‌های اصولگرا را که مشی موتلفه با مشی آنها کاملا تفاوت دارد در مجموعه نگه داشتیم. برای نگه داشتن چه باید کرد؟»
در نهایت این سکوت موتلفه و همراهی از سرناچاری با متنهی الیه چپ جناح اصولگرا فایده ای نداشت، چه آنکه نه تنها هیچ اصولگرایی از تهران راهی مجلس نشد بلکه شناخته ترین چهره موتلفه یعنی نبی حبیبی جز آخرین ها شد و در جایگاه پنجاه و هفتم قرار گرفت.
انتخابات ریاست جمهوری؛ رابطه تیره با جمنا و تکرار ناکامی
نامزد حزبی، هدفی بود که موتلفه در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، از آن کوتاه نیامد. هرچند در روزهای شلوغ شناسایی و معرفی کاندیدای متبوع اصولگرایی، موتلفه تن به مهمانی جمنا داد و با این جبهه همراه شد اما وقتی که نام میرسلیم به عنوان نامزد حزبی این سیاست مردان بازاری از دایره گزینه های نهایی جمنا حذف شد، موتلفه هم دست روی دست نگذاشت، مهمانی اتحاد اصولگرایان را ترک کرد.
موتلفه، میرسلیم را با لباس کار و کلاه ایمنی در 22 فروردین 96 برای ثبت نام راهی وزارت کشور کرد تا به جمنایی‌ها بگوید؛ موتلفه هنوز یک تنه می‌تواند واردگود شود. هر چند در نهایت میرسلیم هم شکست خورد تا کلکسیون شکست های موتلفه کامل و کامل تر شود.
سکوت معنادار موتلفه در برابر نقدها
روزهای بسیاری از انتخابات 96 گذشته است اما هنوز مسیر گلایه و طعنه بسته نیست و بسیاری از اصولگراها تلاش می‌کنند در کنار پوزخند سیاسی به میزان رأی موتلفه، آنها را به عنوان یکی از اضلاع شکست در انتخابات معرفی کنند.
موتلفه اما در سکوت درحال پیش بردن یک گام سیاسی دیگر است، آنها انتخابات مجلس یازدهم را هدف گرفته اند و باز هم گویا قرار است با دست فرمانی حزبی بودن کار را پیش ببرند، شاید اینبار موتلفه حتی برای انتخابات مجلس هم لیست جداگانه ای را رو کند.
باید دید این سکوت، در کنار اختلاف های درونی -جوانان و پیرمردان موتلفه- به حرکت درست در مسیر حزبی و افزایش پایگاه رای منتج خواهد شد یا اینکه همچون گذشته، قرار است شاهد تکرار داستان «ناک اوت» شدن پیرمردهای بدون بازنشستگی موتلفه باشیم.
29212