کاروانسرای جلوگیر

درفراخنای دشتهای گسترده ،ودرکرانه کوههای سربه فلک کشیده ،ودرچراگاهها وبیابانهای دهکده کهن دَماب ،ودرنزدیکی تنگه ای تُند،در13هزارگزی(بیش از دو فرسخی)روستا بنایی با شکوه ازروزگاران کهن خود نمایی می کند،که یادآور روزگاران باشکوه ایران زمین بوده، ومردم آن سرزمین آنراکاروانسرا یا قلعه جلوگیر می نامند.این بنای بزرگ وتنومند که روزگاری دیرین ،کاروانیان خسته وفرسوده وازراه مانده را،که پیوسته در برابریورش راهزنان ودزدان بوده درخود جای داده تا ایشان لختی بیاسایند و درآسایش به سربرند. این کاروانسرا که درروزگار کهن ،در سر راه ” اسپاهان، چاله سیاه، هسنیجه، دماب ، روستای در، تیکن، گلپایگان ” و درسرراه کاروان‌‌هاى بازرگانى ومسافری ودرجایگاهی مهم، ازدیدگاه امنیت راههای بازرگانی،اقتصادی، کشور بوده، بوده،و ونیز مرکز ایران زمین واصفهان رابه گلپایگان واز آنجا به باختر ایران پیوند می داده است .