تحریریه دنیای سلامت
کم‌خوابی یا گرسنگی کودک برابر با سیل اشک‌هایی است که از چشمانش جاری می‌شود، بنابراین:
نیازهای اولیه او را برآورده سازید. به او آب و غذا بدهید و بگذارید به میل خودش آنها را انتخاب کند و در انتخاب خوراکی نظر خود را تحمیل نکنید.
صبور و خونسرد باشید
سرآسیمگی و آشفتگی‌های شما فقط آتش شکایت و نق نق‌های کودک شما را شعله‌ور می‌سازد.
امکان راحتی او را فراهم سازید.
گاهی اوقات تنها چیزی که به کج‌خلقی کودک پایان می‌دهد و باعث می‌شود او آرام به خواب برود، آغوش گرم و پرمحبت شماست. کمی نوازش تمام آن چیزی است که او نیاز دارد.
با نگاه‌های خشونت‌بار خود او را نترسانید.
گاهی اوقات با نوع نگاه خود و یا یک جمله کوتاه مثل «صبر کن برسیم خونه» موجب ترس و دلهره کودک می‌شوید؛ در حالی که می‌توانید با صدایی بسیار ملایم و آرام به او بگویید: «یک کم دیگه صبر کن تا برسیم خونه». کودکان چیزی از رفتارهای درست و نادرست نمی‌دانند. وقتی که متولد می‌شوند، از قوانین و مقررات مربوط به بزرگ‌ترها خبر ندارند.
دنیا برای آنها صحنه بازی است. از نقاشی کردن روی دیوارها لذت می‌برند و شاد می‌شوند و با پاره کردن دستمال کاغذی و کاغذ سرگرم می‌شوند. آنها آنقدر ریخت و پاش می‌کنند تا کم‌کم یاد بگیرند، بزرگ شوند و دنیا را بشناسند. نیاز آنها به کاوش کردن و کنجکاوی کاملا طبیعی است.
بنابراین حتی اگر یک کودک سه ساله بداند که نباید روی میز را خط خطی کند، ممکن است نتواند جلوی خودش را بگیرد و این کار را انجام دهد.
برخی قوانین روشن و واضح و انتظارات خود را برای او مشخص کنید.
قبل از آنکه یک رفتار یا یک اتفاق ناخوشایند بروز کند، می‌توانید با نرمی و مهربانی بسیار به او بگویید: «همیشه یادت باشد که فقط روی کاغذ نقاشی بکشی»
احساسات خود را به او نشان دهید.
بدون هیچ خجالت و یا شرمندگی احساس خود را از آنچه می‌بینید، بیان کنید (وقتی که خط خطی‌های ماژیکی را روی در و دیوار می‌بینم، خیلی عصبانی می‌شوم)؛ سپس کمی مکث کنید تا او نسبت به کاری که کرده کمی فکر کند و به عواقب آن بیندیشد.
اگر گریه کرد، اصلا نگران نشوید
گریه کردن راهی برای بیان کار اشتباهی است که انجام داده و نیز به او می‌آموزد که چگونه مشکلاتش را حل کند، عواقب و نتایج اشتباهش را بپذیرد و به این ترتیب دنیای پیرامون خود را بهتر بشناسد.
به من توجه کنید!
کودکان به طور طبیعی در پی جلب توجه هستند. حتی هنگام بازی کردن با چیزی باز هم میخواهند شما در کنارشان باشید. آنها نمی‌توانند تحمل کنند که شما با تلفن صحبت کنید یا در آشپزخانه مشغول تهیه شام باشید و یا با دوست‌تان حرف بزنید. اگر شما را در کنار خود داشته باشند، می‌توانند به هر آنچه میخواهند برسند.
حتی اگر سرشان داد و فریاد کنید، باز هم شما را در کنارشان میخواهند و تمام اینها فقط به یک چیز مربوط می‌شود: «عشق»؛ نیاز اولیه انسان‌ها. کودکان دوست دارند مطمئن شوند که کسی مراقبشان است.
وقتی که کودک‌تان بزرگ‌تر می‌شود (در دوران پیش دبستانی و دبستان) بهتر می‌تواند محبت شما را در زمان‌های مشخص جستجو کند. در این سال‌ها باید کم‌کم مقابله و جلوگیری از رفتارهای نادرست کودک خود را آغاز کنید.
در طول روز گاهی از او تعریف و تمجید کنید و این کار را با جملات بسیار ساده و ابتدایی انجام دهید؛ مثل: «تو امروز اتاقت را مرتب کرده‌ای و من به تو واقعاً افتخار می‌کنم.»
زمانی که باید در کنار فرزندتان باشید، این کار را به طور کامل انجام دهید.
بچه‌ها در سنین 3- 4 سالگی سؤالات بیشماری دارند و پیوسته از بزرگترهایشان سؤال می‌پرسند و گاه بزرگ‌ترها بدون توجه به حرف‌های آنها فقط سر خود را تکان می‌دهند. اما وقتی می‌توانید فقط با صرف چند دقیقه وقت به حرف‌های کودک‌تان به دقت گوش دهید و به او نگاه کنید تا مطمئن شود که حواستان کاملاً به اوست، چرا این کار کوچک را از او دریغ می‌کنید؟
نوزادان و کودکان نوپا نمی‌فهمند که چرا از آنها مراقبت نمی‌شود؛ در حالی که آنها میخواهند بزرگترهایشان از آنها مراقبت کنند. بنابراین تمام آنچه باید انجام دهید، این است که پدر یا مادر باشید و نیازهای کودک خود را برآورده سازید...
برای خواندن بخش دوم- با کودک کج‌خلق چه کنیم- اینجا کلیک کنید.