به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان؛ فریدون الله یاری با اعلام این مطلب افزود: با توجه به وجود 11 پل تاریخی از مبدا تا انتهای رودخانه زاینده رود در استان اصفهان، کار پایش دائمی این پلهای تاریخی به ویژه در مناطقی که جریان آب رودخانه به صورت نامنظم جریان دارد در طی یک و نیم سال گذشته در دستور کار اداره کل میراث فرهنگی استان قرار گرفته است.
الله یاری همچنین گفت: پل اورگان که در سال 1308 خورشیدی بنا شده است، اولین پل تاریخی در مبدا رودخانه زاینده رود است که تا کنون به ثبت ملی نرسیده بود، با این وصف پرونده ثبت این پل تاریخی در سال 1395 تهیه و در انتهای سال 1395، این پل به عنوان یازدهمین پل از مجموع 11 پل تاریخی مسیر زاینده رود به ثبت ملی رسید.
مدیر کل میراث فرهنگی استان اصفهان همچنین تصریح کرد: با توجه به تخصیص اعتبارات عمرانی، مسئولین میراث فرهنگی شهرستان چادگان عملیات مرمت این پل را در نیمه اول سال 1396 آغاز کردند.
الله یاری در رابطه با چگونگی مرمت این پل تاریخی اظهار داشت: در این عملیات مرمتی قوسهای دهنه های پل و همچنین حاشیه های پل به جهت تردد گردشگران با اعتباری بالغ بر 15 میلیارد ریال مرمت شده است.
در رابطه با چگونگی بهره برداری از این پل تاریخی، نورالله عبدالهی مدیر میراث فرهنگی شهرستان چادگان اظهار داشت: با توجه به اینکه این پل زیبای تاریخی توسط حاج جلیل استکی از بزرگان منطقه چادگان جهت تردد مردم منطقه و به نوعی جهت دسترسی محلی، بر روی زاینده رود بنا شده، لکن در پنجاه سال اخیر به تدریج رفت و آمدها بر روی آن افزایش یافته به گونه ائی که هم اینک این پل به یکی از بزرگترین محورهای ارتباطی غرب استان اصفهان تبدیل شده است.
او همچنین تاکید کرد: امیدواریم با ثبت ملی این اثر و با همکاری مسئولین بتوانیم با احداث پلی جدید در منطقه، رفت و آمدها را بر روی این پل کنترل نموده و به نوعی این پل را به عنوان مجموعه ائی تاریخی و گردشگری به عنوان محوری پیاده رو تعریف کنیم.
پل اورگان اولین پل تاریخی در مبدا رودخانه زاینده رود بوده و در جنب روستای اورگان در مرکز بخش چنارود و در 35 کیلومتری شهر چادگان و در میانه جاده چادگان به کوهرنگ واقع شده است.
این پل تاریخی ارزشمند در سال 1308 خورشیدی به همت حاج جلیل استکی از بزرگان منطقه بنا شده ، با این وصف پل اورگان دارای 90 متر طول و در ارتفاع 5 متری از بستر رودخانه بنا شده و دارای 12 پایه و 11 دهنه جهت خروج آب می باشد و جالب اینجاست که در درون پایه های پل مکانی سرپوشیده برای اقامت موقت مسافران نیز در همان زمان ایجاد شده است.
در طی سالهای 1315 و 1339 مرمتهائی بر روی این پل صورت گرفته لذا با توجه به لزوم حفاظت از این پل تاریخی، در سال 1395 پرونده ثبتی آن تهیه و در پایان همان سال این پل تاریخی به ثبت ملی رسید، همچنین با عنایت به استفاده مکرر از این پل تاریخی، طرح مرمت این پل تاریخی پس از قریب به پنجاه سال که از آخرین مرمت بر روی پل می گذشت، تهیه و این پل تاریخی در نیمه اول سال 1396 مرمت شد.
