روستایی تاریخی در 2 کیلومتری شهر زیرآب ؛ با خانه هایی در هم فشرده که در دامن تپه هایی سبز پناه گرفته اند. منابع تاریخی قدمت روستایی کردآباد را قرن دهم هجری قمری ذکر می کنند. آغاز سکونت مردم این روستا در مکانی به نام بالا ده یا بالا خورده کا بوده که از آن اکنون مرتعی بیش باقی نمانده است . واژه کردآباد ابتدا کردوا بوده که به گویش ساکنان منطقه محل نگهداری دام را می نامند. مکانی محصور با پرچین که هنوز در روستاهای مازندران دیده می شود. این روستا را ازآن جهت کردوا می نامیدند که شغل اغلب ساکنان آن دامداری بوده است . روستای کردآباد دارای جمعیت بالغ بر 185خانوار ساکن و 900 نفر می باشد. رودخانه کرده وا دره پر آب و خروشنده از میان روستا می گذرد و به رودخانه ی تالار می پیوندد . پیشه ی مردم کردآباد کشاورزی و دامداری است . درمجاورت روستای کردآباد چشمه ی آب معدنی کوچک از دل زمین می جوشد که روستائیان به آن اوگ سر می گویند. آب این چشمه سرشار از خاصیت گوگردی است .کردآباد دارای حسینیه و سقانفاری قدیمی است . اطراف روستای کردآباد را جنگل با شکوه و تماشایی درختان آزاد ، راش و صنوبر احاطه کرده است .
