روستای لادیز

غار طبیعی “لادیز” شگفتی است که در دل کوه روستای “لادیز” از توابع شهرستان زاهدان و در 100 کیلومتری آن قرار دارد و همه ساله به ویژه در فصل تابستان میهمانان زیادی را به آنجا می کشاند. زیبایی های منحصر به فرد این غار در منطقه کویری و در جوار چهارمین قله مرتفع ایران از قابلیت های فراوانی برای جذب طبیعت گردان و گردشگران داخلی و خارجی برخوردار است. در گرمای بالای 40 درجه فصل تابستان این منطقه، گویی در میان غار لادیز باران می بارد و بوی نم، سبزه و گل در دشت مقابل آن، روح و تن آدمی را نوازش می دهد. ارتفاع غار آبی “لادیز” در حدود 5/2 متر و طول آن 15 متر است و در نهایت زیبایی قرار دارد. در تمام طول سال از سقف و اطراف این غار، قطرات درشت آب جاری است که در کف آن یک جریان آب دائمی را تشکیل می دهد و انعکاس صدای قطرات آب در غار، حس شگفت انگیزی را بر روح و تن شنونده مستولی می کند. آبشار لادیز نیز در همین روستا و در فاصله نزدیکی از غار آبی “لادیز” قرار دارد به طوری که می توان با پای پیاده این مسافت را پیمود. ترکیب دو پدیده “آبشار” و “غار” در این منطقه باعث شده است برخی خانواده های زاهدانی اوقات فراغت ایام تعطیل خود را در روستای لادیز بگذرانند. آب و هوای روستا در فصول پاییز، زمستان و اوایل بهار مطبوع و دلپذیر و در تابستان‌ ها گرم است و رودخانه لادیز نیز از شمال روستا عبور می‌کند. این روستا، قدمت چندانی ندارد و از ییلاق های عشایر بلوچ بوده که سالها پیش به سکونتگاه دائمی تبدیل شده است. حواشی رودخانه‌های فصلی لادیز به ویژه در فصول بهار و تابستان چشم‌اندازهای بسیار زیبا و مکان مناسبی برای گذران اوقات فراغت گردشگران، پدید آورده است. همجواری روستای لادیز با کوه تفتان، موجب پدید آمدن چشم‌اندازهای بدیع و اماکن تاریخی و طبیعی شده است و همه ساله، کوهنوردان بسیاری برای صعود به بام جنوب شرق کشور به این منطقه عزیمت می‌کنند. مردم روستای لادیز از طریق فعالیت‌ های زراعی، دامداری، صنایع دستی و اشتغال در امور خدماتی امرار معاش می کنند و محصولات عمده زراعی روستا مشتمل بر گندم، جو و علوفه است. جاده های دسترسی و آسفالته این روستا و پدیده های طبیعی زیبای آن هر تابستان پذیرای شماری از میهمانان داخلی و خارجی است. موقعیت گردشگری وجغرافیایی لادیز موقعیت و تاریخچه روستای لادیز از توابع بخش میرجاوه شهرستان زاهدان، با مختصات جغرافیایی 61 درجه و 19 دقیقه طول شرقی و 28 درجه و 56 دقیقه عرض شمالی، در 25 کیلومتری جنوب غربی شهر میرجاوه واقع شده است. این روستا از جنوب هب کوه شاه‌چنار محدود می‌شود. روستای لادیز از سطح دریا 1200 متر ارتفاع دارد و اقلیم آن گرم و خشک است. آب و هوای روستا در فصول پاییز، زمستان و اوایل بهار مطبوع و دلپذیر و در تابستان‌ها گرم است. رودخانه لادیز از شمال روستا عبور می‌کند. روستای لادیز، قدمت چندانی ندارد. این روستا، از ییلاقات عشایر بلوچ بود، که طی قرن اخیر به سکونتگاه دائمی تبدیل شده است. مردم روستای لادیز به زبان بلوچی سخن می‌گویند، مسلمان و عمدتاً پیرو مذهب تسنن حنفی هستند. الگوی معیشت و سکونت براساس نتایج سرشماری سال 1375، این روستا در حدود 160 نفر جمعیت داشته است که در سال 1385، به 2000 نفر افزایش یافته است. اقتصاد روستای لادیز بر پایه فعالیت‌های زراعی، دامداری، تولید صنایع دستی و اشتغال در امور خدماتی استوار شده است. محصولات عمده زراعی روستا مشتمل بر گندم، جو و علوفه می‌باشد. انار، گلابی و هلو از محصولات سردرختی آن است و عمدتاً به کشورهای همجوار (پاکستان و افغانستان) صادر می‌شود. دامداری نیز در روستا رونق دارد و انواع فرآورده‌های لبنی و گوشت قرمز از تولیدات دامی این روستاست. زنان و دختران روستای لادیز با بافت انواع قالی و سوزن‌دوزی‌های زیبا در بهبود درآمد خانوار روستایی تأثیر بسیار مهمی دارند. روستای لادیز در دشتی وسیع استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های روستاییان عمدتاً با خشت و گل و چوب بنا گردیده‌اند و سقف‌های مسطحی دارند. برخی از خانه‌ها با مصالح آجر، آهن و گچ ساخته شده‌اند. جاذبه‌های گردشگری روستای لادیز جاذبه‌های طبیعی و تاریخی بسیاری دارد که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: رودخانه‌های فصل لادیز: حواشی رودخانه‌های فصلی لادیز به ویژه در فصول بهار و تابستان چشم‌انداز بسیار زیبا و مکان مناسبی برای گذران اوقات فراغت گردشگران، پدید می‌آورند. غار طبیعی لادیز: قدمت این غار به دوران پیش از تاریخ تخمین زده شده است. این غار، در نزدیکی روستا قرار دارد. بقایای تاریخی فرهنگ لادیزیان: در سال‌های 67-1966 میلادی، هیأتی از دانشگاه «گاری هیوم» بررسی‌هایی در منطقه «لادیز» و «مشکید» بلوچستان انجام داد و در نتیجه این تحقیقات، آثار و نمونه ابزارهای سنگی از عهد پارینه سنگی به دست آمد. هیوم، این آثار به دست آمده را فرهنگ لادیزیان نام نهاد. این یافته‌ها نشان می‌داد که جنوب شرقی ایران در عصر پارینه سنگی یعنی در حدود هشتاد تا صد هزار سال پیش زیستگاه جماعت‌های انسانی بوده است. میرجاوه: منطقه میرجاوه به عنوان نقطه صفر مرزی ایران با پاکستان در جوار لادیز و یکی از مهم‌ترین نقاط استان به شمار می‌آید. کوه تفتان: همجواری روستای لادیز با کوه تفتان، موجب پدید آمدن چشم‌اندازهای بدیع و اماکن تاریخی و طبیعی شده است. همه ساله، کوهنوردان بسیاری برای صعود به قله تفتان به این منطقه مراجعه می‌کنند. بهره‌گیری از موسیقی محلی و بلوچی در مراسم مختلف روستا متداول است. هفت‌سنگ، بازی رایج و محلی این روستاست. اغلب مردم روستای لادیز از پوشاک محلی بلوچی استفاده می‌کنند. زنان و مردان میانسال بیشترین استفاده کنندگان از پوشاک بلوچی هستند. استفاده از زیورآلات و پوشاک رنگارنگ، دو ویژگی شاخص لباس‌های زنان و دختران این روستاست. از مهم‌ترین صنایع دستی این روستا می‌توان به سوزن دوزی، قالی‌بافی و گلیم بافی اشاره کرد که توسط زنان و دختران هنرمند روستا با نقوش سنتی و قدیمی تولید می‌شود. انواع زیورآلات زنانه، لباس‌های بلوچی، لباس‌ها و پارچه‌های سکه‌دوزی و سوزن‌دوزی شده، قالی، گلیم، خرما و دیگر میوه‌ها، سوغات روستای لادیز به شمار می‌آیند. از غذاهای رایج روستای لادیز می‌توان به تباهک، شیلانج، کباب تنورچه، شلو، حلوا خرما و کشک زرد اشاره کرد. دسترسی: روستای لادیز از طریق شهرهای زاهدان و میرجاوه با جاده‌ای مناسب و آسفالت قابل دسترسی است.