روستای حلوان در فاصله 44 کیلومتری سنندج در بخش کلاترزان قرار گرفته است که دارای 110 خانوار و 470 نفر جمعیت می باشد. از امکانات این روستا می توان به دفتر مخابراتی، مدرسه ابتدایی، خانه بهداشت و دهیاری اشاره کرد. روستای حلوان در اصطلاح کردی «حه لوان» گفته می شود و یک خان به نام «حلو خان» در یکی از کوه های حلوان به نام «قلعه» زندگی می کرده که اهالی روستا به خاطر زور گویی هایش او را از آنجا بیرون کردند و قدمت دیرینه ای دارند این روستا قبلا در 2 کیلومتر بالاتر از روستای فعلی در بالای یک قطعه سنگ به نام سنگ پله قرار داشته و تا چند سال پیش هم دیوار های آن به جا مانده بود. از کوه های معروف این روستا می توان به «قلعه محمود بگ» که نام بگی است که در آنجا زندگی کرده است و یک قسمت از آن کوه هم که جای زندانیان آن بگ بوده است به اصطلاح محلی «مله زینه» شهرت دارد و یک قسمت دیگر از آن کوه که جای خزانه ی او بوده است «ویسه خزان» شهرت دارد. کوه دیگر به نام «محمد رشید» که به کوه «حمه رشی» شهرت دارد و کوه دیگر که «سورمیان» شهرت دارد تفریحگاه اهالی روستا و بعضی از روستاهای اطراف بوده است. همچنین کوه دیگری به نام «اولیا» است که جای عبادت بزرگان بوده است. از چشمه های مشهور روستای حلوان در بخش کلاترزان می توان به «کانی جنان» اشاره کرد که بدلیل اینکه قدیمی ها اعتقاد داشتند که این چشمه جن دارد آن را به این نام نامگذاری کردند. از بازیهای بومی ومحلی این روستا می توان به گوروا بازی، قاو قاو، هه لوکان، چاو شارکی و گورزان اشاره کرد. از غذاهای معروف این روستا می توان به دوینه، دلمه، دوخوا و شلمین اشاره کرد. گیاهان خاص این روستا عبارتند از: گل گاوزبان، بابونه، بنفشه، هرمله و گوزروان می باشند. شغل اکثر مردم روستا کشاورزی و باغداری است و زنان روستا در کنار مردان در کارهای کشاورزی و باغداری به آنان کمک می کنند و خود نیز برای اوقات فراغت خود کارهایی همچون قالیبافی و خیاطی در نظر گرفته اند. قبلا فقط دیم گندم و جو وجود داست ولی در حال حاضر محصولاتی که بیشتر کشت می شود توت فرنگی است و مابقی محصولاتی در حد نیاز شامل: گردو، آلبالو، زرد آلو، انگور، گیلاس و هلو است.
