به گزارش خبرگزاری مهر، گروه سیاست: در این شماره از سلسله گزارش های هفتگی «خبر تو خبر»، از چرایی یک استعفا آغاز کردیم و در آخر هم به دلیل فشارها علیه شهردار تهران رسیدیم.
چرا رفتی؟
«علی اصغر احمدی» که در شهریور سال 95 جای «محمدحسین مقیمی» را در معاونت سیاسی وزارت کشور گرفت و ماموریت یافت تا انتخابات ریاست جمهوری 96 را برگزار کند، روز یکشنبه 19 شهریور از سِمَت خود استعفا داد. احمدی فردای این استعفا در گفتگو با «ایسکانیوز» درباره دلیل اقدامش گفت: «یک بار سال 85 بازنشست شدم؛ 4 سال کمک به دولت کردم و در حال حاضر سه الی چهار ماه وقت نیاز دارم تا به مسایل مربوط به فرزندان و زندگیم رسیدگی کنم.»
پس از این استعفا، «رحمانی فضلی» وزیر کشور دست به قلم شد و در روز دوشنبه 20 شهریور، حکم معاونت سیاسی وزارت کشور را برای «اسماعیل جبارزاده» استاندار آذربایجان شرقی امضا کرد. در کارنامه جبارزاده نمایندگی ادوار مجلس و عضویت در شورای مرکزی حزب کارگزاران دیده می شود. برخی کانال های تلگرامی هم سو با جریان اصلاح طلب، از استعفای احمدی به عنوان نیروی نزدیک به این جریان، اظهار نگرانی کردند.
روزنامه «آفتاب یزد» روز سه شنبه 21 شهریور در گزارشی با عنوان «یک اصلاح طلب رفت، یک اصلاح طلب آمد»، ضمن استقبال از معاونت جبارزاده، با ایجاد تشکیک در استعفای احمدی نوشت: «استعفای احمدی به چه دلیل روی داده و چرا او به عنوان سومین معاون سیاسی رحمانی فضلی هم کنار کشیده و مثل همه استعفاهای دیگر، دلیل آن را شخصی دانسته است؟ آیا واقعا دلیل شخصی یک بهانه برای عدم کنار آمدن با رحمانی فضلی بود؟ و یا آنگونه که یکی از نمایندگان می گوید پیشتر در صحن مجلس موضوع وزارت شخص او مطرح شده، احمدی برای وزارتی که در آینده حسن روحانی برای او در نظر گرفته است دست به این استعفا زده؟ یعنی ممکن است احمدی یکی از گزینه های وزارت نیرو و یا علوم باشد؟»
انواع اصلاح طلبان
نام «مصطفی معین» با وزارت علوم گره خورده؛ وی در چهار سال دولت نخست هاشمی فقید و 8 سال دولت اصلاحات، بر صندلی این وزارتخانه تکیه زد. معین روز دوشنبه 20 شهریور در گفتگو با روزنامه «شرق» از آینده جریان اصلاح طلبی گفت. وی ضمن هشدار به هم مسلک های سیاسی خود برای تکرارنشدن اتفاقات سال 84 گفت: «چنانچه ما از تجربه‌های به دست‌آمده پند نگیریم و ارزیابی دقیقی از شرایط نداشته باشیم، نتیجه انتخابات سال ٨٤ می تواند تکرار شود. ما نیازمند نگاهی علمی و کارشناسانه هستیم تا قوت و ضعف‌هایمان را بشناسیم و درصدد کارآمدکردن برنامه‌هایمان باشیم. اگر چنین نکنیم، نتیجه ای بدتر از نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند دامنگیر اصلاح‌طلبان شود.»
معین همچنین با تقسیم اصلاح طلبان به «اصلی» و «بدلی» گفت: «آن هایی که اصیل هستند، شایسته احترام اند و وجودشان برای باروری جامعه ضرورت دارد و اگر بدلی باشند که دیگر فرقی نمی‌کند در کدام جریان دسته‌بندی شوند؛ آن ها جمعی منفعت طلب هستند که با آرمان‌های سیاسی- اجتماعی و فرهنگی ملت بیگانه‌اند.»
مقصود «کارگزاران» است، نجفی و شهرداری «بهانه»!
شاید از همان زمانی که «محمد قوچانی» در شماره روز یکشنبه 5 شهریورِ هفته نامه «سازندگی»، با تفوق دادن استراتژی بر ایدئولوژی، خط بطلانی بر تئوری اصلاح طلبی کشید، می شد حدس زد که اصلاح طلبان تندمزاج، هر زمان و هر جا که بتوانند، یقه گیر اذناب کارگزارانی شوند. همین هم شد! دقیقا از فردای انتصابات نجفی در شهرداری تهران(شامل انتصابات در حوزه شهرداران مناطق و مشاورین و معاونین)، رسانه های اصلاح طلب به بهانه راه ندادن نجفی به جوانان و زنان و از آن بالاتر، راه دادن به مدیران دوره قالیباف، بولدوزر تخریب خود را برای رد شدن از روی وی روشن کردند.
روزنامه آفتاب یزد در شماره سه شنبه 21 شهریورِ خود (دقیقا فردای انتصابات نجفی) در گزارشی با تیترِ «ارتقای مدیران قالیباف» به عملکرد یک ماهه نجفی در شهرداری تهران تاخت. این جریده ضمن اشاره به مقاله قوچانی نوشت: «بر مبنای سیاست ترجیح استراتژی بر ایدئولوژی کارگزارانی‌ها و نزدیکان شهردار جدید، به نظر می‌رسد انتصابات جدید نجفی به شدت محافظه کارانه و دور از هدف تشکیل چنان شورای شهری در حال پیش روی است. اعطای احکام جدید برای مدیران قالیباف که به عنوان یک کل واحد پس از دوازده سال چنین شرایطی را برای تهران رقم زده‌اند، نکته مثبتی برای کارنامه نجفی به حساب نخواهد آمد.»
این گزارش همچنین از قول «ناهید خداکرمی» عضو شورای شهر تهران نوشت: «می شد جوان ترها و زنان را بیشتر مورد استفاده قرار داد و در عوض با تجربه ها را به‌عنوان مشاور و معاون در کنار آن ها قرار داد.»
«مجید فراهانی» دیگر عضو شورای شهر تهران هم در صفحه توئیتر خود، نجفی را مورد نقد قرار داد و تاکید کرد: «شهرداری در 14 سال گذشته محل رزومه سازی جوانان اصولگرا شده بود، به بهانه نداشتن سابقه کار در شهرداری این فرصت را از سایر جوانان دریغ نکنیم.»
نجفی روز چهارشنبه 22 شهریور در مراسم افتتاحیه یازدهمین نمایشگاه زنان و تولید ملی در واکنش به فشارها علیه انتصابات اخیرش، ضمن پذیرش این فشارها گفت: «انتصابات در شهرداری یک روند اداری دارد و در انتصابات جدید در روزهای آینده به شرط رسیدن پاسخ استعلام ها شاهد حضور زنان در مناصب مدیریتی خواهید بود.»
یکی بیاد جمع کنه
بحث بر سر اینکه چه کسی و کدام جریان باید پاسخگوی اعمال و رفتار دولت حاضر باشد، داغ است. «حسین کمالی» دبیرکل حزب اسلامی کار، کسی که در فاصله سال های 68 تا 80 وزیر کار بود و در زمان حیات مرحوم هاشمی رفسنجانی، مشاورت وی در امور اجتماعی را به عهده داشت، درباره اینکه چه کسی باید پاسخگوی عملکرد دولت دوازدهم باشد، به روزنامه «فرهیختگان» گفت: «شما مسئولیت عملکرد پدر یا فرزند خود را هم نمی‌توانید قبول کنید که بگوید هر کاری کرد و هر چیزی شد به گردن من است. در حدی که فردی مسئولیت دارد و کار درستی انجام می‌دهد تشویق می‌شود و اگر ایراد داشته باشد تذکر می‌دهید، این چک سفیدامضا شوخی است.»
وی با وجود حمایت تام و تمام اصلاح طلبان از روحانی در ایام انتخابات، تلویحا دامان این جریان را از عملکرد رئیس جمهور مستقر برچید و گفت: «یک زمانی حزب اسلامی کار فردی را روی کار آورده و کاندیدای او رای آورده است. می‌گوید این کاندیدا اگر عملکرد خوبی نداشته باشد حزب اسلامی کار باید به مردم پاسخ دهد که چرا عملکرد او خوب نبود؛ یک زمانی احزاب اصلا کاندیدای خود را نمی‌توانند برسر کار بیاورند. اتفاقی که رخ می‌دهد در اینجا چنین است که می‌گویند از چه کسی حمایت کنیم؟»
نقد دولت
«عبدالله ناصری» فعال سیاسی اصلاح طلب روز چهارشنبه 22 شهریور در گفتگویی تفصیلی با خبرگزاری مهر، ضمن نقد به ترکیب کابینه گفت: «انتظارم از کابینه بیشتر بود اما ناراضی نیستم.»
وی درباره وزیر جوان هیئت دولت جدید، یعنی «محمدجواد آذری جهرمی» که اصلاح طلبان پیش از معرفی وی به مجلس از سوی رئیس جمهور، بسیار بسیار در رثای امنیتی و اطلاعاتی بودن وی، گفتند و نوشتند اظهار کرد: «روحانی با انتخاب وزیر ارتباطات می خواهد به جامعه بگوید که درباره 88 و حصر از من مطالبه نکنید.»
«علی ربیعی» جزء آن افرادی بود که اصلاح طلبان از تمدید وزارتش در دولت دوازدهم، غیظ کردند و ابرو در هم کشیدند. ناصری در این باره گفت: «تامین اجتماعی، حوزه کاملا اقتصادی است. پُر پول ترین وزارتخانه کشور در سال 96 مانند سال 92 دست کسی افتاد که انتظارش را نداشتم.»
پُست نگرفتن «رضا صالحی امیری» وزیر فرهنگ دولت یازدهم در در دولت جدید، جزء مقولاتی بود که برای بسیاری علامت سوال ایجاد کرد. زمزمه های نزدیک به واقعیتی شنیده شد که قرار است صالحی امیری جای نوبخت را در مقام سخنگویی بگیرد و تبدیل به سرتیم اطلاع رسانی دولت دوازدهم در معاونتی با همین نام شود.
همه این ها نشد و نوبخت بار دیگر ضمن حفظ سازمان برنامه و بودجه، ردای سخنگویی را بر تن کرد. ناصری در همین باره گفت: «به عنوان کارشناسی کوچک اعلام می کنم که در 4 سال گذشته و در 4 سال آینده نیز این روند در حوزه اصلاع رسانی ادامه پیدا خواهد کرد. نوبخت در عرصه سخنگویی حتما بیش از اینکه یار دولت و روحانی باشد، بار دولت بوده است.»
