همه چیز فشن در مورد ادراک و احساس است و در چشم جهانیان بریتانیا هم اکنون کشور کوچک احمقی است که گور خود را با دستان خودش کنده است.
خروج بریتانیا از اروپا (برکسیت) روی اقتصاد این کشور تاثیر بزرگی گذاشته است. در این مطلب در مصاحبه‌ای با هدلی فریمن (روزنامه‌نگار) به بررسی عواقب این خروج برروی صنعت فشن بریتانیا خواهیم پرداخت.
هدلی، تو همه جا در مورد برکسیت مطلب نوشته‌ای اما در ستون استایل تا حالا مطلبی در این مورد ننوشته‌ای، چرا؟
تو درست می‌گویی. من در این ستون از برکسیت خود را دور نگه داشتم چرا که هر چه می‌نوشتم برای صنعت فشن یک معنایی پیدا می‌کرد و پاسخ به این سوال این است که: کسی جواب را نمی‌داند. گیج شدن در مورد برکسیت، چقدر این موضوع عجیب است. چیزی که شما در صنایع دیگر آن را نمی‌بینید. آیا تو آن را می‌بینی؟
از سوی دیگر به خاطر کاهش ارزش پوند، کالاهای لوکس برای توریست‌ها ارزان‌تر شده است. به عنوان مثال یک کیف دستی لویی ویتون هم اکنون 200 دلار برای توریست‌های آمریکایی در بریتانیا ارزان‌تر است. اگرچه من این موضوع را مثل بقیه کمپین خروج بریتانیا به ضرر قشر ثروتمند نمی‌دانم. اما ممکن است یک نفر بگوید این موضوع به اقتصاد بریتانیا کمک می‌کند و موج خروشانی از توریست‌ها را به بریتانیا می‌آورد و دوباره پول را به اقتصاد کشور سرازیر می‌کند.
دوستان موافق کمی آرام بگیرید. خیال‌تان راحت در حال حاضر شما نمی‌توانید به یک فروشگاه سطح بالا بروید و خرید کنید. بله بعضی از توریست‌ها پول بیشتری را خرج می‌کنند اما این در سطح خرد چه معنایی دارد. بله صادرات بریتانیا ارزان‌تر خواهند شد اما در صورتی که آنها روی مواد وارداتی و پیش‌ساخته متکی نباشند و هر چقدر ممکن است این موضوع برای بعضی از اعضای حزب محافظه‌کار سخت باشد اما صنایع فشن بریتانیا به این دو چیز متکی هستند. این موضوع به خاطر این نیست که صنایع فشن بریتانیا تلاش می‌کنند روی کار ارزان کارگران چینی و اروپای شرقی متکی باشند بلکه به خاطر این است که برای اکثر صنایع فشن بریتانیا ساده نیست تا تمام محصولات خود را در این کشور تولید کنند به همین دلیل به مهارت کارگران اروپایی نیاز دارند. نتیجه نهایی این است که برندهای بریتانیایی برای مردم خود بریتانیا گران‌تر تمام خواهند شد چرا که هزینه تولید و نیروی کار بالاتر خواهد رفت. زنده باد حق حاکمیت بریتانیا!!
همچنین نگاهی به کل صنعت فشن بریتانیا بیندازید. تا حالا چیزی که صنعت فشن بریتانیا در آن کمبود داشت مربوط به زیرساخت، مهارت و پول‌های بزرگ بود اما حالا مشکل مربوط به خلاقیت می‌شود. حداقل این چیزی است که افرادی که در این صنعت مشغول به کار هستند به خودشان می‌گویند. درست است ما برندهایی مثل: دیور و کلوین کلاین را نداریم. اما توجه کنید. ما بهترین مدارس فشن در سراسر دنیا را داریم. جایی که بهترین دانش‌آموزان از سراسر دنیا برای مطالعه به آنجا می‌آیند. ما برخی از تحسین‌شده‌ترین طراحان دنیا را تربیت کرده‌ایم که در بهترین برندهای سراسر اروپا کار کرده‌اند. افرادی مثل: فوئبو فیلو (کلویی و سلین)، استلا مک‌کارتنی (کلویی)، الکساندر مک‌کوین (جیوانچی)، جان گالیانو (جیوانچی، دیور و میسون مارجیلا) و ...
آفرین به بریتانیا! اما دقیقاً چطور این روند ادامه خواهد داشت چرا که برای دانش‌آموزان خارجی سخت‌تر خواهد شد به این کشور بیایند و شرکت‌های اروپایی موقع استخدام افراد بریتانیایی باید مراحل پیچیده دریافت ویزا را طی کنند. البته یک عده هستند که به شما خواهند گفت دست از نگرانی بردارید و روی خلاقیت فشن بریتانیایی تکیه کنید تا دیگر نگران این مشکلات کوچک نباشید.
نهایتاً من باید بگویم که مشکل نهایی ما بزرگ‌تر و خیلی نامفهوم‌تر از ویزا خواهد بود. در صنعت فشن خیلی چیزها به تصویر و همکاری ربط پیدا می‌کند. شما محصول یک برند مشهور نیویورکی را خریداری می‌کنید و در واقع پویایی و تحرک منهتن را می‌خرید. برند ایتالیایی دولچه وعده یک زندگی پرزرق و برق را خواهد داد. برندهای فرانسوی قول شیک بودن را به شما می‌دهند. برندهای بریتانیایی نیز شاید بیشتر این نقش‌های کلیشه‌ای را بازی می‌کنند. نشانه‌هایی از میراث و یک شورشی و از همه بیشتر نوعی از خلاقیت دیوانه‌وار که بریتانیا همیشه به آن افتخار کرده است. اما با خروج بریتانیا از اروپا چه تصویری را در صحنه جهانی منعکس خواهیم کرد؟ من حاضرم شرط ببندم که این موضوع خیلی کمتر به موضوع حق حاکمیت بریتانیا ربط پیدا می‌کند و بیشتر به این می‌ماند که یک نفر با دست خودش گور خود را بکند. آیا این چیزی است که مشتری‌ها بخواهند برایش پول خرج کنند؟
ببینید حتی اگر بتوانید بوریس جانسون (وزیر خارجه بریتانیا و موافق خروج بریتانیا از اروپا) را مجبور کنید کمی صداقت به خرج دهد به شما خواهد گفت که برکسیت خودش با مشکلات بزرگ‌تری روبه‌رو است تا اثراتی که روی صنعت فشن خواهد گذاشت. اما تمام این مسائل یک سوال اصلی را در مورد برکسیت، برجسته خواهد کرد و آن این است که ما قصد داریم در چه نوع کشوری زندگی کنیم؟ چرا که این ریسک وجود دارد که به خود مغرور شویم و گرفتار یک فانتزی از قدرت صنعت فشن و یک تصویر آرمانی از آن بشویم. پس وقتی صنعت فشن یک کشور به نظر می‌رسد که درگیر این موضوع است هم در زمینه عملی و هم ذهنی بهتر است نگاهی دوباره به آینه بیندازد.
