از مولا محمد هزار جریبی رحمه الله در کتاب «تحفه المجاور» و در آن است که:
شنیدم از میرزا محمد مهدی شهرستانی عالم بزرگ مشهوری که بیاید - او نماز خواند بر بحرالعلوم رحمه الله و گزارش داد:
در جوانی به شرف مجاورت قبر امام حسین علیه السلام رسیدم و مردی بسیار نیک از «خواتون آباد» به نام حاج حسنعلی مجاور نجف اشرف بود و با هم دوست بودیم و پیوسته مرا به مجاورت نجف تشویق می کرد و می گفت: بهتر است از کربلا چون مجاورت کربلا قصاوت قلب آورد.
شبی در خواب دیدم در رواق حرم امیرالمؤمنین ام، بالای سر برابر پنجره ای که ضریح از آن نمایان است و حاجی مزبور هم آنجا است و به عادت خود منکر مجاورت در کربلا است، و دیدم حضرت حجت علیه السلام هم آنجا است و حاج حسنعلی گفت:
شما در اینجا هستید و مردم برای زیارتتان به سامراء می روند؟
فرمود: من آنجا هم هستم.
آن مرد گفت اگر اجازه می دهید بروم در را باز کنم و جارو بزنم.
به او اجازه داد و آن حضرت بی پرسش فرمود: کسی را از کربلا به دوزخ نبرند.
و اشاره به ضریح حضرت علی علیه السلام کرد و فرمود: به حق علی علیه السلام که کسی را از کربلا به دوزخ نکشانند!
و به خاطر آمد که قسم آن حضرت برای رد گفته حاج حسنعلی درباره ی انکار مجاورت کربلا است.
و آنگاه فرمود: به شرط این که شبی در آن بگذراند.
و از سخنش فهمیدم که یعنی یک شب عبادت کند.
گفتم: ما شب ها تا طلوع خورشید می خوابیم.
فرمود: و اگرچه تا طلوع خورشید بخوابید.
و این خواب سبب شد که من مجاورت کربلا اختیار کردم. (1)
پی نوشت :
1. ترجمه ی دارالسلام محدث نوری رحمه الله: 161/2 از دارالسلام: 148/2 و همان، ج 2، ص 460.
منبع مقاله :
یوسفی، محمد، (1390)، ملاقات با امام زمان علیه السلام در کربلا، قم، خورشید هدایت، چاپ دوم 